Νέες θεωρίες – γνωριμίες

Το progressive power πια δεν μοιάζει, και δεν είναι μια καινούρια μουσική στην ζωή των απανταχού μεταλάδων, αλλά το μουσικό σχήμα Theory από την Δανία είναι. Και μέσα σε μια χώρα με θρυλικά σχήματα, (King Diamond, Mercyful Fate, Artilllery), οι νέοπες αλλά και προοδευτικοί powerάδες Theory διεκδικούν μια θέση σε αυτά τα σχήματα, με το ντεμπούτο άλμπουμ τους The Art Of Evil. Τον δίσκο τον κυκλοφόρησαν πριν κάμποσο καιρό οι Theory μόνοι τους.

Το κλασικό, για τον ήχο, και πανέμορφο εξώφυλλο, κερδίζει τις πρώτες εντυπώσεις και καθώς πατάω το play ο βαρύς, ζεστός και σκοτεινός ήχος της κιθάρας είναι το πρώτο ερέθισμα για να καταλάβω ότι εδώ έχουμε κάτι καλό, ξεχωριστό και όντως προοδευτικό, και θα έχω ένα ευχάριστο πενηντάλεπτο ακρόασης.

Οι ιδέες, οι συνθέσεις και ο τρόπος που παρουσιάζονται από τους Theory στο The Art Of Evil, δεν είναι τόσο πρωτότυπες, αλλά εύηχες και καλοπαιγμένες, από μια μπάντα που με την πρώτη βρίσκει την μουσική της ταυτότητα, το τι θέλει να κάνει, και προφανώς το που θέλει να το φτάσει, και αυτό μόνο καλό είναι και για τους ίδιους αλλά και για όσους ακούσουν το ντεμπούτο τους, αλλά και προφανώς τις επόμενες δημιουργίες τους. Κερασάκι στην τούρτα η συμμετοχή στο πιάνο του πολύ Derek Sherinian στο εξόχως ατμοσφαιρικό και μελωδικό Strangers Descent.

Ακόμα το φερώνυμο του τίτλου και το Demons Domain με τα τρομερά riffs, όπως και το instrumental Liquid Order που προηγείται του The Escape είναι για μένα οι καλύτερες στιγμές του The Art Of Evil.

Δυνατό, προοδευτικό και αρκετά ευχάριστο στην ακρόαση του το The Art Of Evil των Δανών Theory.