Napalm Death - Throes of Joy in the Jaws of Defeatism

Πάλεψα αρκετά για να μεταφράσω ή αν θέλετε για να ερμηνεύσω τα του τίτλου, του δίσκου των Napalm Death που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες, ‘’Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism’’ Παλεύοντας με την ήττα, ή για να είμαι πιο ακριβής με τα σαγόνια της ήττας. Πάντα αυτά τα σαγόνια σε γραπώνουν και το θέμα είναι να παλέψεις και να ξεφύγεις. Πάντα και οι Βρετανοί grind deathsters καταπιάνονταν με κοινωνικά θέματα και πονεμένους προβληματισμούς με επίκεντρο τον άνθρωπο. Έτσι και στο ‘’Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism’’ που θα κυκλοφορήσει από την Century Media Records.

Ένα, μακρυά από vegans, αποκρουστικό σε πρώτη όψη, ανατριχιαστικό και εκφραστικό συνάμα εξώφυλλο μας βάζει σε ένα κλίμα ακραίου death metal για το επόμενο σαραντάλεπτο και κάτι που θα ακολουθήσει. Στα γνωστά στάνταρ που έχουμε από το υπέροχο "Order Of The Leech", δηλαδή σε death μονοπάτια με brutal και grind διακλαδώσεις που οδηγούν κομμάτια όπως τα "F..k The Android", "Backlash Just Becouse", "The Curse Of Bieng In Thrall" να κάνουν την διαδρομή από τα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού, στο οποίο ρίχνουν γερές καρπαζιές και του δίνουν την ανάγκη να λειτουργήσει, μέχρι τα φώτεινά δωμάτια της ψυχής και της καρδιάς, που τους δίνουν την ώθηση να κυλούν και να μένουν ζωντανές. Εντάξει και σε όλο το μυοσκελετικό σύστημα που καταπονείται από το πολύ κοπάνημα. Κομμάτια σαν το ‘’Contagion’’ που βαρούν στον πυρήνα της σύγχρονης μας ήττας σαν ανθρωπότητα, τον υιό μας δίνουν, όχι την λύση, αλλά μια δίψα για να την βρούμε. "Jole De Ne Pas Vivre" γιατί τα Γαλλικά και το πιάνο φαίνονται έτσι? "Invigirating Cluts" με την μελωδία στην αρχή νσ βγάζει σε μιαωαργόσυρτη deathιά. "Zero Gravitas Chamber" σε μια φουτουριστική brutal death αναζήτηση. Σε πιο death/thrash ρυθμούς ακολουθούν τα "Fluxing Of The Mascle", και το ομώνυμο "Throes Of Joy In The Jaws To Defeatism". Το "Amoral" ανάμεσα τους στέκει ως μια ιδιαίτερα όμορφη και heavy σύνθεση αναμεσά τους. Το "Acting In Courage Faith" κραυγάζει thrashάροντας μέσα σε μια death τρέλα ότι θα την βρούμε την άκρη και το "A Bellyful Of Salt And Spleen" κλείνει τα πάντα δικαιώνοντας το εξώφυλο και ρην brutal φύση των Napalm Death.
Τι να πούμε, μέ μπάντες σαν τους Napalm Death και δίσκους σαν τον "Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism" καραγουστάρουμε ακραίο ήχο, προβληματιζόμαστε και την παλεύουμε μπροστά σε κάθε ήττα που ματαίως φιλοδοξεί να μας λυγίσει.