ANIMAL HOUSE - Living in Black and White

Τα φαινόμενα απατούν. Έτσι, κάπως, την πάτησα κι εγώ. Βλέποντας το όνομα του συγκροτήματος σκέφτηκα ότι το εμπνεύστηκαν από το ντεμπούτο άλμπουμ του U.D.O. Συνέπεια αυτής της σκέψης μου ήταν να οδηγηθώ στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι θα έχω να κάνω με ένα συγκρότημα επηρεασμένο από τον Γερμανικό metal ήχο. Ε, δεν μπορούσα να πέσω πιο έξω. Γι’ αυτό υπενθυμίζω στον εαυτό μου και προσπαθώ να το τηρώ σχεδόν πάντα ότι πριν γράψω μια παρουσίαση είναι καλό να κάνω μια έρευνα σχετικά με το συγκρότημα.

Μετά από την έρευνα μου, λοιπόν, διαπίστωσα ότι το συγκρότημα έχει εμπνευστεί το όνομα του από μια κινηματογραφική ταινία. Συγκεκριμένα η ταινία αυτή είναι η κωμωδία που κυκλοφόρησε το 1978 με τίτλο «National Lampoon's Animal House». Στην Ελλάδα είναι γνωστή με τον τίτλο «Ένα Τρελό... Τρελό Θηριοτροφείο». Νομίζω ότι θεωρείται κλασσική, αν και δεν την έχω δει. Καιρός να το κάνω.

Αλλά δεν είμαστε εδώ να μιλάμε για ταινίες, αλλά για μουσική. Ο δίσκος «Living in Black and White» είναι η νέα δουλειά του Ιταλικού συγκροτήματος. Όπως δε δηλώνει το ίδιο στόχος του είναι να δημιουργεί μουσική γεμάτη ενεργητικότητα και πάθος. Κάτι που καταφέρνουν να κάνουν πολύ καλά στην παρούσα κυκλοφορία τους.

Μουσικά, λοιπόν, ο ήχος του συγκροτήματος είναι κλασσικό heavy metal που ακούγεται πολύ σύγχρονος και ς φρέσκος. Στον heavy metal ήχο του δε η μπάντα μπολιάζει και κάποια στοιχεία hard rock, αλλά και Ευρωπαϊκού power metal. Θα έλεγα ότι έχουν καλή αίσθηση της μελωδίας η οποία υποστηρίζεται από δυναμικά και ακριβή ρυθμικά μέρη. Οι 8 συνθέσεις που εμπεριέχονται στην κυκλοφορία διαθέτουν ποικιλία και όπως προανέφερα ακούγονται αρκετά φρέσκες, χωρίς να αναμασούν ιδέες γνωστών συγκροτημάτων. Καταφέρνουν, δηλαδή, να δημιουργήσουν το δικό τους προσωπικό ύφος. Το κυριότερο, όμως, στοιχείο αυτής της κυκλοφορίας είναι ότι όσο προχωράει προς το τέλος της τόσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται.

Όπως ανέφερα και παραπάνω, δεν μπορώ να πω ότι  ο ήχος τους μου θύμισε κάτι συγκεκριμένο, αλλά προκειμένου να σας δώσω μια εικόνα του τι θα ακούσετε θα έλεγα ότι είναι στο ίδιο ύφος με προσωπικές κυκλοφορίες μουσικών όπως ο Rob Halford και Bruce Dickinson. Ουσιαστικά, δηλαδή, θα ακούσετε δυναμικό και παθιασμένο heavy metal με αρκετές ωραίες ιδέες, οι οποίες θα κρατήσουν το ενδιαφέρον σας αμείωτο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό του δίσκου.