ANTIOCH - Antioch VI: Molten Rainbow

Έχουν γίνει συζητήσεις επί συζητήσεων, έχουν γραφτεί αμέτρητα άρθρα κι επίσης πολλές φορές το χουμε σκεφτεί και μόνοι μας το θέμα: τι είναι εκείνο που μας κάνει ν’ αγαπήσουμε μια δισκογραφική δουλειά ή ένα έργο τέχνης. Σίγουρα το θέμα αυτό δεν επιδέχεται μιας μόνο απάντησης κι αν το αναλύσεις πολύ θα αντιληφθείς ότι είναι σύνθετο, αλλά από την άλλη η υπερανάλυση σκοτώνει την ευχαρίστηση. Προσωπικά, λοιπόν, έχω διαπιστώσει ότι αυτό που με κάνει ν’ απολαύσω μια μουσική δουλειά είναι ο ενθουσιασμός που αυτή έχει και πως καταφέρνει να στον μεταδώσει χωρίς να το αντιληφθείς. Να σε κάνει, δηλαδή, να νιώθεις ότι αυτό που ακούς δεν το ακούς για πρώτη φορά κι ότι είναι ένας δίσκος που θα ενταχθεί σ’ αυτούς που θα ακούσεις στο μέλλον ξανά και ξανά.

Οι ANTIOCH έδωσαν σε εμένα τα διαπιστευτήρια τους κι ότι ανήκουν στα συγκροτήματα που προσφέρουν δουλειές που περιγράφω παραπάνω από την  κυκλοφορία τους με τίτλο «Antioch II: First Strÿke». Είναι πολύ δύσκολο να φύγει από το μυαλό μου ο δίσκος αυτός και η σύνθεση «Antioch» που από την πρώτη στιγμή που την άκουσα κατάλαβα ότι είναι κλασσική κι ότι θα την ακούω συχνά πυκνά. Αυτή η κυκλοφορία έγινε δε και η αιτία να ακολουθήσω την πορεία της μπάντας μέχρι και σήμερα και πιστέψτε με δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ.

Τα βασικά συστατικά των ANTIOCH που είναι παρόντα και στην κυκλοφορία αυτή είναι η αγάπη τους για τους JUDAS PRIETS, τους IRON MAIDEN και φυσικά το κλασσικό 80’ς metal. Στο «Antioch VI: Molten Rainbow», όμως, το συγκρότημα ανεβάζει τις ταχύτητές του, γίνεται πιο επιθετικό χωρίς να χάνει στιγμή από τη μελωδικότητα του. Γνωρίζουν καλά ότι η μελωδία είναι αυτή που κάνει μια σύνθεση αναγνωρίσιμη. Αποτέλεσμα αυτής της ταχύτητας είναι η δημιουργία ενός δίσκου που ηχητικά γέρνει πιο πολύ προς την Ευρωπαϊκή και κυρίως Γερμανική 80’ς metal σκηνή. Αν και Καναδοί, στην παρούσα κυκλοφορία δείχνουν ότι εκτιμούν αφάνταστα συγκροτήματα όπως οι RUNNING WILD, ACCEPT και U.D.O. Βεβαίως, όταν «αμερικανίζουν» σίγουρα θα σας φέρουν στο νου και συγκροτήματα όπως οι OMEN και οι SAVAGE GRACE κυρίως. Η όλη δε κυκλοφορία ακούγεται τόσο ενθουσιώδης, πληθωρική και τίγκα metal που μου έφερε κατά νου μια άλλη ανάλογη κυκλοφορία, αυτή των συμπατριωτών τους 3 INCHES OF BLOOD και συγκεκριμένα την κλασσική δισκάρα τους «Advance and Vanquish».

Να μην τα πολυλογώ, οι ANTIOCH γι’ άλλη μια φορά καταφέρνουν ν’ αποδώσουν δυναμικό, εμπνευσμένο και ποιοτικό κλασσικό heavy metal που με τον ενθουσιασμό του είναι αδύνατον να μην σας παρασύρει και να μην σας ικανοποιήσει. Εμένα προσωπικά μ’ έπεισαν ότι τα παλικάρια εδώ ζουν κι αναπνέουν για το heavy metal και η φλόγα της δημιουργίας είναι ισχυρή μέσα τους. Αργεί η 21^η Ιουλίου….