Carach Angren - This Is No Fairytale

\r\nΗ ακρόαση ξεκινάει και όλα θυμίζουν μουσική από ταινία του Roman Polanski. \r\nΑυτό κάπως με μαγεύει, με ταξιδεύει στα μαγικά πλάνα του χαρισματικού σκηνοθέτη, και το θεωρώ σαν μια πολύ καλή αρχή, για την ακρόαση ενός δίσκου με σκοτεινά σημεία, διανθισμένο με συμφωνική μουσική.\r\nΕίναι το intro Once upon a Time από τον This Is No Fairytale τον τέταρτο δίσκο των Ολανδών Carach Angren. Μπάντα που από το 2003 παίζει συμφωνικό black στα χνάρια των Dimmu Borgir των Ιταλών Evil Lucifera και άλλων.\r\n\r\nΣε πολλά σημεία του δίσκου υπάρχουν αυτά τα σινεματικά intro, κάτι κάνει τα τραγούδια των Carach Angren πιο εύηχα και τηννακρόαση πιο ευχάριστη.\r\nΟι ενιά συνθέσεις του This Is No Fairytale, δεν διακρίνονται από πρωτοτυπία και δεν ξεχειλίζουν από έμπνευση, δεν είναι και άσχημες δε.\r\nΥπάρχουν τραγούδια που ξεχωρίζουν σαν το There’s No Place like Home που και αυτό αρχίζει με αυτή την Πολανσκική εισαγωγή και συνεχίζει με πιο φανερές άγριες διαθέσεις Και το When Crows Tick on Windows, με την στοιχιωμένη εισαγωγή, το γρήγορο riff, και τα σπαρακτικά φωνητικά, ειδικά προς το τέλος του τραγουδιού.\r\nΩραίες στιγμές είναι ακόμα, το μικρούλι Dreaming of a Nightmare in Eden με τα ψυθιριστά φωνητικά, και την ορχήστρα να παίζει από πίσω. Το σκοτεινό The Witch Perished in Flames, με το riff να ακολουθεί την ορχήστρα, συμπληρώνοντας την.\r\nΤο This Is No Fairtale έχει σαν μεγάλα ατού την συμφωνική μουσική που παίζει, και τα riifs και γενικότερα τηνν όλη κιθαριστική δουλειά, που προσθέτει και συμπληρώνει.\r\nΤα μείον, είναι βασικά τα μονότονα, σχεδόν βαρετά φωνητικά, εκτός μεγάλης εξαίρεσης στα When Crows Tick on Windows και Dreaming of a Nightmare in Eden, που η διαφορετικότητα τους ομορφαίνει τα δυο αυτά τραγούδια.\r\nΔίσκος που ακούγεται ευχάριστα, αλλά χωρίς να κάνει την διαφορά, και χωρίς να προσθέτει τίποτα το ιδιαίτερο στον συγκεκριμένο ήχο.\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n

\r\n