Epitaphια βαριά κληρονομιά

Οι Epitaph έρχονται με την παρουσία τους να πιστοποιήσουν την καλή doom σκηνή της γειτονικής Ιταλίας, με μπάντες όπως οι Doomraiser, The ForeshAdowing κ.α. Τώρα κυκλοφορούν τον δεύτερο δίσκο τους με τίτλο Claws. Τρία χρόνια μετά τον πρώτο δίσκο τους με τίτλο Crawling Out of the Crypt. Κυκλοφορεί από την High Roller Records.

Πριν από αυτό όμως είχε κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι καθώς οι Epitaph πρωτοξεκίνησαν το μακρινό 1987??? Μέχρι το 1994 είχαν κάποιες demo προσπάθειες, και μερικές αλλαγές μελών, και μετά τους βρίσκουμε πάλι το 2012 με την σημερινή τους σύνθεση, και σίγουρα σε πιο δημιουργική φάση.

Ο τραγουδιάρης Emiliano Cioffi, δείτε τον – απολαύστε τον σε live από το επίσημο κανάλι τους στο youtube, τα δίνει όλα σε πολύ θεατράλε φάση. Και φωνητικά είναι ότι πρέπει, και όσο εκφραστικά μπορούν να γίνουν, για το doom που παίζουν. Ο κιθαρίστας Lorenzo Loatelli, μάλλον ο πιο νέος της παρέας, δίνει τις Black Sabbath meets Pentagram κιθαριές. Οι Nicola Murari, μπάσο και Mauro Tollini, ντραμς, αμφότεροι και στους ex - Sacrilege και ex - Black Hole, δίνουν τον δυναμισμό στην ηχητική χημεία των Epitaph.

Ένα σαραντάλεπτο και κάτι, με πέντε, τα τέσσερα μεγάλης διάρκειας, κομμάτια, με πολλά κιλά στόνερ, αλλά και σημεία παραδοσιακού doom, μας έχουν ετοιμάσει οι Epitaph: Gossamer Claws, με τους Black Sabbath και τους Pentagram να συγκατοικούν αρμονικά κάπου εκεί μέσα, Waco The King, πιο Αμερικάνικο doom εδώ, Trouble, Argus…τέτοια πράμματα. Sizigia, και εδώ σοβαρεύουν και βαραίνουν οι κιθάρες και η φωνή…και το πιο μικρό, πεντέμιση λεπτά κομμάτι. Wicked Lady, και πια οι Black Sabbath ζουν και βασιλεύουν στα ένδεκα λεπτά του, με τον ρυθμό και όλα μαζί του να σέρνουν βαριά βαριά την σκιά τους προς το τέλος. Σκηνικό τρόμου στο Declaration Of Woe, με παιδικές φωνές να τραγουδούν και ανατριχιαστικές φωνές να συνοδεύουν, και μετά όλοι μαζί, με μπροστάρη στα φωνητικά τον τρομερό Emiliano Cioffi, να φτιάχνουν ένα γκρίζο doom σκηνικό.

Μια χαρά doomιά, αν και την Stonerιά δεν την αποφεύγουμε, δεν με χαλάει εδώ πάντως, με το Claws, από τους Epitaph…τσεκάρετε το άφοβα.