Ghost Bath - Moonlover

                  Περίεργη περίπτωση οι Ghost Bath. Τα μέλη είχαν κινέζικα ονόματα-παρατσούκλια  και η μπάντα υποτίθεται ότι ήταν από Κίνα. Τελικά μας βγήκαν Αμερικανάκια και αυτή η ’’κοροιδία ’’ προς τους οπαδούς, τους στοίχισε αρκετά, και από καλλιτεχνικής απόψεως αλλά και εμπορικής. Ας τα πάρουμε με την σειρά... Δημιουργούνται το 2012 και ένα χρόνο βγάζουν το πρώτο τους ομώνυμο ep. Το κινέζικο σύμβολο και διάφορες φήμες τους βαπτίζουν ...Κινέζους. Το ντεμπούτο με το πανέμορφο εξώφυλλο (αυτό που σύμφωνα με την μπάντα σημαίνει και Ghost Bath’’ δεν αργεί και το ’’Funeral’’ του 2014  λατρεύεται  αλλά και μισιέται από πολλούς οπαδούς (για μουσικούς λόγους που θα δούμε παρακάτω). Το 2015 αποκαλύπτεται η ταυτότητα της μπάντας και αργότερα στην ίδια χρονιά κυκλοφορεί digital και σε βινύλιο (Northern Silence) το ’’Moonlover’’. Μα πόσο έξυπνο και όμορφο είναι και πάλι το εξώφυλλο; Η Nuclear Blast παίρνει τα δικαιώματα και θα το κυκλοφορήσει στις 10 Ιουνίου σε digipak και χρυσό βινύλιο ενώ σε digital μορφή το χουν ήδη διαθέσιμο.

\r\n\r\n

                   Οι Ghost Bath παίζουν depressive Black Metal. Και μάλιστα πολύ καλό. Το θέμα, πρόβλημα και γενικότερα η όλη έχθρα προς το πρόσωπο τους έρχεται περί φωνητικών. Εάν έχετε ακούσει Silencer,  καταλαβαίνετε. Εάν όχι, να σας πω με απλά λόγια ότι έχουμε μόνο ουρλιαχτά, μόνο κατάρες, μόνο κραυγές πόνου. Πολύ ιδιαίτερο αυτό, είναι στην κλασσική περίπτωση love or hate. Από την άλλη η μουσική είναι και πάλι αρκετά ιδιότροπη. Από την μία ακουστικά περάσματα, φαντασμαγορική φαντασία και από την άλλη ο κλασσικός πριμαριστός black metal  ήχος. Εάν μπορείτε να τα συνδυάσετε όλα αυτά, τότε ο δίσκος θα σας φανεί εκπληκτικός. Εάν κάτι σας χαλάει, θα σας χαλάσει και το γενικό αποτέλεσμα.

\r\n\r\n

                      Δηλώνω ένοχος, μου αρέσει το depressive/post black metal. Με ξεκουράζουν τα ηχητικά κοψίματα που εγκαταλείπουν την ακραιότητα και δημιουργούν ένα κύκλο και πετάνε μέσα όσα ’’πρέπει’’  θα έπρεπε να έχει η μουσική τους. Μου αρέσει η μελαγχολία των ακουστικών κιθάρων που υγιαίνει την μουσική τους σκληρότητα και ακαμψία. Και βέβαια μου αρέσει που αυτοί οι τοίχοι μελωδίας που ανυψώνονται, εύκολα γκρεμίζονται από τις μαυροφορεμένες ριπές που ακολουθούν. Οκ, τα φωνητικά ίσως να κουράζουν που δεν έχουν κάποια ποικιλία, ίσως να ταν καλύτερα να είναι καθαρά και θλιμμένα. Επίσης πιθανότατα να ενοχλήσουν κάποιους το ότι είναι πολύ πριμαριστά, πολύ ψιλά. Προσπαθούν να ενώσουν δυο διαφορετικούς κόσμους μεταξύ τους, δυο αρνητικά φορτισμένους πόλους μεταξύ τους και αυτό είναι αδύνατο. Βέβαια θα μπορούσαν να τα χαν καταφέρει ακόμα καλύτερα αλλά και πάλι ο γραφών δηλώνει αρκετά ευχαριστημένος.

\r\n\r\n

Υ.Γ. Η επανακυκλοφορία της Nuclear Blast περιέχει ένα επιπλέον τραγούδι, το ’’Ascension’’.

\r\n\r\n

\r\n