God In A Cone - Agrypnia

~~                         Καλή μουσική βρίσκεις σε όλα τα είδη και πρέπει να ακούγεται από όσο το δυνατόν περισσότερο αυτιά για να διαιωνίζεται. Ο Νίκος Μαρίνος (Madleaf/Slitherum) το γνωρίζει αυτό, έχει πολλαπλά ακούσματα και επιρροές και του αρέσει η ποικιλία στην μουσική. Με παρέα την έμπνευση αλλά και τον κιθαρίστα/παραγωγό (studios 222)  Δημήτρη Ντελή,  ετοίμασε ένα προσωπικό project με την  ονομασία God In A Cone.. Μοναδικός στόχος των God In A Cone είναι ο πειραματισμός και τα άνευ ορίων ηχοχρώματα. Με ένα αινιγματικό όνομα, με artwork (Σωτήρης Κουβόπουλος), το ‘’Agrypnia’’ κυκλοφορεί στις 14 Σεπτέμβρη.
\r\n                Για να ξεκαθαρίσω την θέση μου από την αρχή, ουδεμία σχέση έχει με metal μουσική. Και τι με αυτό; Αν το metal σημαίνει σκοτάδι, ακραιότητα, όνειρα, μελωδίες, ανεξαρτησία, τότε όλα αυτά θα τα βρείτε και εδώ. Οι περισσότεροι ήχοι που θα ακούσετε είναι συγκερασμός ανθρώπινης σκέψης και προγραμματισμού μηχανημάτων. Αν σας ακούγεται αρκετά βιομηχανικό σαν περιγραφή, είναι αρκετά και μουσικά. Δεν μένει όμως στάσιμο σε ένα ήχο. Θα βρεθείτε να χαλαρώνετε σε πιο ηλεκτρονικά ηχοτόπια, θα θυμηθείτε μελωδίες που αγαπήσαμε στο (τότε) New Wave, θα αφεθείτε στον  εναλλακτικά ηχοχρώματα που ζωγράφισαν τα 90ς (που λογικά μεγάλωσε μουσικά ο Νίκος). Εγκεφαλικό φτιάξιμο οι επιλογές του σε δονήσεις και η καθάρια φωνή του εξαγνίζει με την χροιά του. Το lyric βίντεο που έχουν ήδη ανεβάσει, είναι ένα δυνατό επιχείρημα για να ταξιδέψει μαζί τους. Με κάθε λέξη να κουβαλά το δικό της νόημα και βάρος και την μουσική να λειτουργεί ως τετράτροχο μεταλλικό καροτσάκι που τις  μεταφέρει από τις σκοτεινές σπηλιές της ψυχής του στο φως για να τις αγγίξουμε όλοι μας. Το ‘’Dog Dust’’ είναι από τα πιο άγρια τραγούδια του δίσκου και πιο κοντά στα ακούσματα μου. Εδώ οι κιθάρες δεν δίνουν απλά το παρόν αλλά συναγωνίζονται στο βροντοφώναγμα με τα ουρλιαχτά του Μαρίνου. Το ‘’DWN’’ ακούγεται πιο τελεγετουργικό. Και τα τύμπανα αλλά και τα επαναλαμβανόμενα φωνητικά συμφωνούν σε κάτι τέτοιο.  Με φωνή που θα ταίριαζε από Black Metal εώς και EBM. Και οι ήχοι να κινούνται γρήγορα, ανεβοκατεβαίνοντας την σκάλα του πειραματισμού. Ή το Gothic Rock oriented ‘’30 Days’’ με τα επιβλητικά μπάσα φωνητικά. Εδώ θα πρέπει να κάνω μια στάση και να γράψω ότι ταιριάζει απόλυτα αυτό το project να ακολουθεί ένα τέτοιο ήχο. Ο δίσκος κλείνει με το  ‘’ Death Laments’’ που ακούμε ‘’ψαλμωδίες’’ σε ροκ έκδοση. Και λίγο Ηπειρώτικα. Και λίγο metal. Και λίγο ..Και Πολύ…Όπως και οι άλλες μπάντες που συμμετέχει ο Νίκος Μαρίνος, έχει την ίδια ευχή και κατάρα. Ποικιλία, πειραματισμός και συχνές στροφές.  Σε κάποιους  δεν θα αρέσει αυτή η μορφή αλλά στην τελική ποιος θέλει η Μουσική να είναι μονόχνωτη;

\r\n\r\n

\r\n