GosT - Rites of Love and Reverence”

Ιδιάζουσα περίπτωση ο(ι) GOST. Δεν έχουν καμιά σχέση με τη metal μουσική αλλά έχουν υπογράψει με τη Century Media και γι αυτό το λόγο έφτασε στα χέρια και στα αυτιά μου. Ηλεκτρονική/χορευτική μουσική από έναν Αμερικανό μουσικό παραγωγό, τον James Lollar. Τον συγκεκριμένο κύριο τον συναντάμε και σαν τραγουδιστή/κιθαρίστα  στους sludge metallers Vaste Burai άρα ο τύπος γνωρίζει και έχει επαφή με το σκληρό ήχο. Κάποια στιγμή είχε κάνει και guest φωνητικά σε μια death metal μπάντα. Επίσης έχει δώσει συναυλίες στη ίδια σκηνή και με metal συγκροτήματα. Όπως και να χει, η μουσική των GOST δεν έχει καμιά σχέση με τη μουσική μας. Σαν GOST στην οκταετία ύπαρξης του(ς) έχουν κυκλοφορήσει ήδη πέντε ολοκληρωμένοι δίσκοι (και πολλά άλλα) ενώ μόλις βγήκε ο νέος τους δίσκος, ‘’Rites Of Love and Reverence’’,  διαθέσιμο σε gatefold βινύλιο και cd.

Αν αναρωτιέστε πως γίνεται και μια τέτοια μπάντα υπάρχει στις σελίδες ενώ metal webzine, θα σας το εξηγήσω. Δεν είναι μόνο το ότι κυκλοφορεί από metal εταιρία. Είναι ότι έχει την δύναμη μιας death metal μπάντας, απλά αντί για οργανικά, εκφράζεται ηλεκτρονικά. Είναι οι στίχοι. Θεματολογία μαγείας και τέτοιων σκοτεινών πραγμάτων. Είναι οι κοινές, μη μουσικές, επιρροές. Δεν μπορεί, αν λατρεύεις υλικό της Nona Limmen, είσαι παιδί του σκοταδιού και σε διαγείρει είτε το black metal, είτε το EBM, είτε η goth/synthwave. Ωραία, το λύσαμε και αυτό. Πάμε καθαρά στο μουσικό κομμάτι. Παρόλη τη σκοτεινή του αύρα, εγώ το λάτρεψα την ώρα της  γυμναστική και του joking. Μιλάμε για καθαρή ενέργεια. Σαν να άκουγα Death/Black Metal χωρίς το....metal.  Δυστοπικό, χαοτικό, επαλαναμβανόμενο. Βιομηχανικοί ήχοι, ηλεκτρονικοί ρυθμοί, χορευτική διάθεση, πάντοτε μέσω ‘’πριονιων’’. Γοτθικά φωνητικά, βαριά, επιβλητικά. Και πολλά εφέ. Από εφιαλτικά καμπανάκια μέχρι...

Πολύ ζωντανή μουσική. Απλά αντί να κουνάς το κεφάλι, κουνάς το υπόλοιπο κορμί. Δεν μιλάμε για  ενορχηστρώσεις και έμπνευση. Πιο πολύ για διάρθρωση και στρατηγική. Χρησιμοποιεί συνδυαστικούς βαρείς ήχους και πλέκει δυναμίτες με ατμόσφαιρα και έξαψη. Δεν είναι η μουσική που θα πιεις μια μπύρα, που θα μιλήσεις με κάποιον, που θα αναλογιστείς και θα βυθιστείς στις σκέψεις σου. Είναι μουσική για κίνηση και ΜΟΝΟ. Άρα πράξτε ανάλογα. Εγώ έμεινα ευχαριστημένος από αυτά που είχα ανάγκη από ένα τέτοιο άκουσμα. Μέγιστη λατρεία και αποκορύφωμα το ‘’November Is Death’’ ενώ το κόβω απίθανο να μην σκεφτείς το ‘’Countess Bathory’’ των Venom στο ξεκίνημα του  ‘’Embrace The Blade’’.