GracePoint - Echoes

Gracepoint - Crucible

GracePoint - Echoes

\r\n\r\n

Είμαι παρελθοντολάγνος, πρωτοδισκάκιας και γενικότερα πάσχω από πολλές (ενάρετες) αρρώστιες. Αλλά μετά από αρκετά ακούσματα να γράψω ότι ο νέος δίσκος των prog metallers Gracepoint είναι καλύτερος από αυτόν που είχαν βγάλει 16 χρόνια πριν. Οι Αμερικανοί Gracepoint δημιουργήθηκαν στο δεύτερο μισό των 90ς και αφού κυκλοφόρησαν ένα demo, έβγαλαν ένα και μοναδικό δίσκο, το ’’Science Of Discontent’’ πριν ανεργοποιηθούν. Πόσες και πόσες φορές να έχω ακούσει το τραγούδι ’’The Following’’ από αυτό τον δίσκο. Αξιοσημείωτο είναι ότι η μπάντα επιστρέφει με την ίδια σύνθεση ακριβώς μετά από τόσα χρόνια, άρα μπορεί απλά να ήταν ανενεργή δισκογραφικά και όχι ακριβώς ’’διαλυμένη’’. Το θέμα είναι ότι το νέο τους πόνημα είναι τρομερό, ονομάζεται ’’Echoes’’ και κυκλοφορεί ως ανεξάρτητο στις 8 Απριλίου. Τα τραγούδια είναι τουλάχιστον 5ετίας και τα έπαιζαν και ζωντανά άρα ας ελπίσουμε σύντομα για άμεσα νέο δίσκο. Για πάμε όλοι, όλα τα 90ς prog metal επιστρέφουν ένα ένα.

\r\n\r\n

Σύγχρονος ήχος, παλιομοδίτικη σκέψη. Το νιώθεις, είναι βγαλμένο από τα σωθικά τους εδώ και πολλά χρόνια. Με παραγωγή του Neil Kernon (Dokken, Queensryche, Nevermore) να του δίνει δύναμη ώστε να μπορεί να συγκρίνεται με όλα τα ηχητικά μεγαθηρία αλλά με συνθετικό οίστρο που θα την ζηλεύανε πολλοί από αυτούς. Στραγγίζοντας εσωτερική ενέργεια και μετατρέποντας την σε νότες. Οι κιθαρίστες λειτουργούν σαν σιφόνια που περνά από μέσα τους συνθετική και συνθετική ρευστότητα μόνο και μόνο για να διοχετευτεί σε μια μεγαλύτερη επιφάνεια και με μεγαλύτερη ορμή. Κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι δεκάδες δάκτυλα να χορεύουν δύσκολους χορούς πάνω στα μπράτσα των εγχόρδων. Και όταν λέω δάκτυλα, εννοώ ακόμα και των ποδιών. Εναλλαγές ρυθμών το κάνουν πιο θεμιτό και βατό ως άκουσμα και με μια πανέμορφη φωνή να αργεί να προφέρει κάθε λέξη. Με βάθος μέσα της, με συναίσθημα. Τα τρία πρώτα τραγούδια είναι αρκετά για να σας κάνουν να αγαπήσετε τον δίσκο για πάντα και να κερδίσει μια θέση στην καρδιά σας και στην δισκοθήκη σας.

\r\n\r\n

Το ορχηστρικό ’’Secrets’’ οργιάζει σιωπηλά και εγκεφαλικά, με το μπάσο να απλώνει βόμβους όσο τα drums συγκόπτουν και γκρουβάρουν ενώ οι κιθάρες φυτεύουν μελωδίες που μεγαλώνουν μέσα σου. Η δύναμη αυξάνεται στο ’’Full Circle’’ που φυλακίζει αρμονίες και τις τεντώνει τεχνικά προς ηχητική μας τέρψη. Το ’’Somber’’ ακούγεται πιο λυρικό , πιο συναισθηματικό. Ήδη λατρεμένο, με συντροφεύει σε δύσκολες στιγμές σαν καλός φίλος. Ξέρει πότε να σου μιλήσει απαλά και λογικά και πότε να σε ταρακουνήσει δυνατά μπας και ξυπνήσεις. Όπως οι καλοί φίλοι. Ο Matt ανεβάζει την φωνή του ψηλά για να φτάσει όσο πιο βαθιά μέσα σου γίνεται. Άλλοτε την ντιμάρει σταδιακά, μέχρι να σβήσει και να σε κατατροπώσουν οι ήχοι που ακροβατούν πάνω σε τεντωμένες χορδές. Οι κρουστικοί ήχοι εμπλέκονται μαζί τους κάθε στιγμή, σαν άδηλο ταλέντο, σαν μια θεότητα που λέγεται αντανάκλαση. Μην λέμε πολλά, όσοι ακούνε Power/Prog των 90ς, να τρέξουν να το πάρουν. Οι υπόλοιποι να μην τρέξουν, αλλά οπωσδήποτε να το πάρουν (να το ακούσουν). ΔΙΣΚΑΡΟΣ.
\r\n

\r\n\r\n