Ibridoma - Norimberga 2.0

Ο τίτλος, δυστυχώς, μου έφερε κακούς συνειρμούς σχετικά με το πρόγραμμα «Ελλάδα 2.0» όπου ανακοίνωσε η εδώ κυβέρνηση στόχος του οποίου ήταν να εκσυγχρονίσει την χώρα μου. Μια χώρα που τελικά στην εποχή της «πανδημίας» απέδειξε ότι όχι μόνο σύγχρονη δεν είναι αλλά ότι στερείται των βασικών στοιχείων του κοινωνικού κράτους δικαίου. Μια χώρα που άφησε τον κόσμο στη μοίρα του διότι ήταν οικονομικά πιο συμφέρον να τον κλείσει στο σπίτι του από το να προσλάβει υγειονομικό προσωπικό και πιο εύκολο να δικαιολογήσει το κακό που έκανε ως ανευθυνότητα των πολιτών. Μια χώρα που την περίοδο εκείνη κατήργησε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα κι ελευθερίες με πρόσχημα την προστασία της ανθρώπινης ζωής κι εφάρμοσε υγειονομικά πρωτόκολλα πιο επικίνδυνα για την ζωή από τον ίδιο τον ιό. Μια χώρα όπου πάνω στην ανθρώπινη αγωνία και δράμα παίχτηκαν παιχνίδια μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Μια χώρα όπου επέτρεψε να παρακαμφθούν ουσιαστικές δικλίδες ασφαλείας για τον έλεγχο των φαρμάκων με την επίκληση της αντιμετώπισης κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και επέτρεψε τον πληθυσμό της να μετατραπεί στο μεγαλύτερο σύνολό του σε πειραματόζωο αφού φρόντισε πρώτα να το εκβιάσει και να το τρομοκρατήσει. Μια χώρα όπου έστελνε ένα μήνυμα για κίνδυνο σοβαρών καταστροφών στο κινητό και δεν έκανε τίποτα άλλο για να προστατεύσει την ζωή και την περιουσία των κατοίκων της, αφού ουσιαστικά με το μήνυμα αυτό θεωρούσαν οι αρμόδιοι ότι είχαν εκτελέσει το καθήκον τους να μας προστατεύσουν. Και φυσικά μια χώρα όπου στην θάλασσα της χάνονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που έρχονται να βρουν μια καλύτερη τύχη στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο και αντί οι αρμόδιοι να ζητήσουν έστω συγνώμη για το χαμό αυτό, απλά καταφεύγουν στη λύση να τους δαιμονοποιήσουν. Και πολλά άλλα…. Κι όλα αυτά εμείς τα βλέπουμε και τα αποδεχόμαστε με έναν απόλυτα παθητικό τρόπο.

Ξέρω ότι είμαστε μουσικό περιοδικό και ίσως δεν σας έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους άρθρα, αλλά η νέα δουλειά των Ιταλών IBRIDOMA και ειδικά οι στίχοι τους με έκαναν να αναλογιστώ ξανά όλα τα παραπάνω και να διαπιστώσω ότι κι εκεί αλλά και σε όλο το δυτικό κόσμο ισχύουν πάνω κάτω όλα όσα ανέφερα παραπάνω για την χώρα μου. Με τους στίχους τους, λοιπόν, εκφράζουν ως καλλιτέχνες όλη αυτή την αγωνία και το ανθρώπινο δράμα που ζει η σύγχρονη κοινωνία και περιγράφουν την παθητικότητα και την μοιρολατρία που αποδεχτήκαμε όλα τα παραπάνω. Νομίζω είναι χαρακτηριστικοί της εποχής μας οι στίχοι του τραγουδιού με τίτλο «Raise Your Head»: «We live waiting for Someone to rebel for us. People are afraid of losing Everything they have got. Men’s power, money call for you. We are divided by the hate. We want to change something Without doing anything».

Αναφερόμενοι σε τέτοια θέματα δεν είναι δυνατόν να μην προσαρμόσουν και τη μουσική τους πάνω σ’ αυτά. Εξακολουθούν να παίζουν heavy/power metal με πολλά μελωδικά στοιχεία, αλλά σ’ αυτά έχουν προσθέσει κι αρκετές επιρροές από τον thrash metal ήχο και κυρίως από συγκροτήματα όπως οι παλιοί METALLICA και MEGADETH. Επίσης θα βρείτε κι αρκετά grooves στον ήχο τους που προσδίδουν περισσότερη επιθετικότητα σ’ αυτόν και υπογραμμίζουν την σκοτεινή ατμόσφαιρα της όλης κυκλοφορίας. Βεβαίως στις κλασσικές metal επιρροές τους θα βρείτε αναφορές σε συγκροτήματα όπως οι JUDAS PRIEST, IRON MAIDEN και BRUCE DICKINSON, αλλά το συγκρότημα έχει το χάρισμα να τις φιλτράρει μέσα από το προσωπικό του στυλ.  

Στις εποχές που ζούμε και που άλλοι αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς με γνώμονα πάντα το κέρδος χρειαζόμαστε μουσικούς όπως τους IBRIDOMA και κυκλοφορίες όπως αυτή για να μας προκαλέσουν και να μας κάνουν να σκεφτούμε. Να αντιληφθούμε ότι όταν όλα αντιμετωπίζονται λογιστικά τότε η ανθρώπινη ζωή και οι αξίες της ευτελίζονται. Ειλικρινά τους ευχαριστώ γιατί μου έδωσαν το κίνητρο να γράψω μια από τις πιο ουσιαστικές παρουσιάσεις που έχω κάνει τελευταία και να επεκταθώ σε θέματα κοινωνικού προβληματισμού, διότι ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός της τέχνης.