Iced Earth - INCORRUPTIBLE

Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι αντικειμενικός όσον αφορά τους Iced Earth. Ήταν η πρώτη μπάντα που είδα live στην ζωή μου, ήταν πρώτη μπάντα που αγόρασα όλα τα CD της, επόχες Horror Show, γενικά πρόκειται για την αγαπημένη μπάντα των εφηβικών μου χρόνων και μία από τις αγαπημένες μου γενικότερα. Παρ’όλα αυτά όμως μπορώ να με χαρακτηρίσω ως αυστηρό κριτή της μπάντας καθώς έχουν θέση τον πήχη ψηλά.

            To «Plagues of Babylon» θα πω ότι δεν με ενθουσίασε, δεν με γέμισε και το κυριότερο δεν μου άφησε κάτι. Το Incorruptible από την αλλή με ενθουσίασε, με γέμισε σε σημείο να κοντεύω να σκάσω και με έκανε να ανυπομωνώ να δω την μπάντα live να το εκτελεί.

            Η αυλαία σηκώνεται και ήχοι επικοί, σκοτεινοί και τελετουργικοί πλυμμηριζούν την ατμόσφαιρα, καθώς κάνει την εμφάνιση του το «Great Heathen Army». Ακολουθεί ο Block ( ο οποίος είναι εντυπωσιακός σε όλο τον δίσκο) που σαν άλλος Halford φωνάζει «Valhalla» και ξεκινούν οι κλασσικοί επιθετικοί και μελωδικοί Iced Earth. Στην συνέχεια έχουμε το πρώτο πειρατικό τραγουδί που μας έχει χαρίσει Schaffer το «Black Flag», το οποίο κάθε άλλο παρά ακολουθεί την πεπατημένη των Running Wild ή των Alestorm, αντίθετα έρχεται με την γνωστή «αγριάδα» των Iced Earth συνδιασμένη με χορωδιακά σημεία, συνθέτουν ένα διαφορετκό τραγούδι από αυτα που μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα. Τρίτο κατά σειρά είναι το γνωστό μας «Raven Wing», το δεύτερο αγαπημένο μου του δίσκου, για το οποίο δεν θα επεκταθώ καθώς νομίζω ότι όλοι το έχετε ακούσει και απολαύσει ήδη. Αμέσως μετά είναι το «The Veil» ένα από τα πιο αργά και συναισθηματικά κομμάτια του δίσκου.

            «Seven Headed Whore» και αυτόματα ξυπνούν μνήμες «My Own Savior» ή «Violate», το οποίο αποτελεί το πιο «σκληρό» κομμάτι του δίσκου. Επόμενο που ξεχωρίζει είναι το instrumental «Ghost Dance», στο οποίο επιβεβαιώνεται ότι η προσθήκη του Jake Dreyer (ex-WHITE WIZZARD / WITHERFALL) στις κιθάρες δίνει ώθηση στη μπάντα συνολικά. Το καλύτερο ο δίσκος μας το κρατούσε για το τέλος, «Clear The Way (December 13th , 1862)» το οποίο αναφέρεται στον Αμερικάνικο Εμφύλιο και συγκεκριμένα μάχη του Fredericksburg, δείχνοντας την στιχουργική πρόοδο του Schaffer.

            Σκοπίμως δεν αναφέρω κάποια τραγούδια, όχι γιατί δεν είναι καλά ή κάτι τέτοιο, απλά γιατί είχα την ανάγκη να ξεχωρίσω  τα προαναφερθέντα. Είναι ένας δίσκος πλήρης, που έρχεται σε σύνεχεια των υπόλοιπων εξαιρετικών κυκλοφοριών που μας χάρισε πολλές μεγάλες μπάντες μέσα στο ’17. 95% λοιπόν, γιατί δεν μπορεί, όλο και κάποιο ελάττωμα θα έχει που εγώ το προσπέρασα.

            Υγ: Αργείτε να ξαναρθείτε;

Γιώργος Τρισκατάρατος Ξιφαράς