Kamelot - Silverthorn

\r\nΠρώτο εγχείρημα των Kamelot με τον Tommy Karevik στη θέση του τραγουδιστή, ύστερα από την αποχώρηση του Khan. Το  “Silverthorn” αποτελεί το τρίτο concept album του συγκροτήματος και αυτή τη φορά η ιστορία εκτυλίσσεται τον 19ο αιώνα με πρωταγωνίστρια την Jolee, ένα μικρό κορίτσι που πεθαίνει στα χέρια των αδερφών της και οι στίχοι περιγράφουν ουσιαστικά μια σειρά από τραγικά γεγονότα, μυστικά και συνομωσίες που λαμβάνουν χώρα. \r\n

\r\nΔε θυμάμαι ποια ήταν η τελευταία φορά που προβληματίστηκα τόσο πολύ για ένα album. Λόγω προσωπικής αδυναμίας, περίμενα αυτή την κυκλοφορία με μεγάλη λαχτάρα και ταυτόχρονα με μεγάλη αγωνία για το πώς θα κυλήσουν τα πράγματα βάσει των νέων δεδομένων, δηλαδή την απουσία του Khan. Το γεγονός ότι ο Tommy Karevik, που έχει μια πραγματικά υπέροχη και εκφραστική φωνή, τραγουδάει στο μεγαλύτερο μέρος του album όπως ο Khan από τη μία είναι μια ασφαλής λύση, από την άλλη αναδεικνύει ελάχιστα τη δική του προσωπικότητα. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν θα πρέπει να μας χαροποιεί το γεγονός ότι υπάρχει μια διάθεση μίμησης, κάτι που μπορεί κανείς να διακρίνει όχι μόνο στο ερμηνευτικό κομμάτι, αλλά ακόμα και παρακολουθώντας το νέο βίντεο της μπάντας, όπου οι μορφασμοί και οι κινήσεις είναι Khan. Το ζήτημα είναι το εξής. Σε περιπτώσεις όπως ο Khan, υπάρχει ένα πακέτο παραμέτρων που δημιουργούν τη μαγεία γύρω του, ερμηνεία, φωνή, αισθαντικότητα, ύφος, feeling, θεατρικότητα είναι μόνο μερικές από αυτές τις παραμέτρους. Η μπάντα προφανώς επέλεξε αυτό τον τρόπο ώστε να περάσει η αλλαγή στο κοινό της κάπως “απαλά” και είναι κατανοητό, ωστόσο προσωπικά προτιμώ τραγούδια που μπορώ να καταλάβω τις δυνατότητες του Tommy, όπως για παράδειγμα το “Veritas”.. Μιλώντας για τον τομέα των φωνητικών, το album εμπλουτίζουν με τις πολύ όμορφες φωνές τους η  Elize Ryd, η Alissa White-Gluz και η Amanda Somerville.\r\n

\r\nTo “Silverthorn” σε γενικές γραμμές έχει ομαλή ροή, βασίζεται στο γνώριμο στυλ που ακολουθούν οι Kamelot τα τελευταία χρόνια, αποπνέει τη γλυκιά μελαγχολία που τους χαρακτηρίζει, έχει δραματικό και νοσταλγικό τόνο, το αίσθημα του ανεκπλήρωτου και μια σκοτεινά ρομαντική ατμόσφαιρα που καθηλώνει. Τα συστατικά των Kamelot λοιπόν είναι εδώ, όμως το album στο σύνολο του είναι αρκετά χλιαρό, χωρίς τη δυναμική που θα περίμενε κανείς από μια μπάντα του μεγέθους τους. Είναι αρκετά επίπεδο και δεν έχει την ενέργεια που άλλοτε έβγαζε η μπάντα. Η μεταβατική φάση προφανώς τους επηρέασε σε όλα τα επίπεδα, αυτό που είναι κομβικό, ωστόσο, είναι να μπορέσει η μπάντα να την ξεπεράσει διατηρώντας το στοιχείο εκείνο που την ξεχώριζε όλα αυτά τα χρόνια και αυτό δεν ήταν μόνο οι εξαιρετικές και ανυπέρβλητες δουλειές του παρελθόντος, αλλά ο προσωπικός χαρακτήρας που έχτισαν με τα χρόνια και μεταξύ άλλων βασίστηκε στην πειραματική διάθεση, σε ρίσκα που πήραν, φυσικά στη δημιουργικότητα τους και την έμπνευση τους, μα κυρίως στην εξέλιξη τους, κάτι που δεν υπάρχει στο παρόν album. \r\n

\r\n
\r\n

\r\n
\r\n

\r\nΝικολέτα Σαράντου\r\n

\r\n \r\n

\r\n \r\n

\r\n
\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n \r\n