Katatonia - The Fall Of All Hearts

\r\nΜια εικοσιπενταετία συμπληρώνουν φέτος η Katatonia, κοντά τριάντα αν υπολογίσουμε τους Melancholium...και μέσα σε αυτά τα χρόνια, άλλαξαν λογότυπο, άλλαξαν μουσικές κατευθύνσεις, αλλά ακόμα κυκλοφορούν ποιοτικότατους δίσκους. Αυτές τις μέρες πάντα μέσω της Peaceville Records κυκλοφορούν τον ενδέκατο δίσκο, αν πάρουμε το προ διετίας Dethroned & Uncrowned ως full length, με τίτλο The Fall Of Hearts.\r\n Στους Jonas Renkse, φωνητικά μόνο πια, Anders "Blakkheim" Nyström, μπάσο, πλήκτρα, και στον από το 2010 μπασίστα Niklas "Nille" Sandin, έχουν προστεθεί οι Daniel Moilanen, ντραμς, και Roger Ojersson, ex – Tiamat στην κιθάρα.\r\n To The Fall Of Hearts είναι μεγάλο σε διάρκεια και αρκετά δαιδαλώδες, όσο αναφορά τα πόσα μουσικά πράγματα γίνονται σε αυτό. ‘Εχουμε μια συνέχεια του Dead End Kings του 2012 και της επανεκτέλεσης του με άλλους μουσικούς όρους Dethroned & Uncrowned, αλλά έχει και πολλά στοιχεία που ήθελαν να βάλουν στην μουσική τους οι Katatonia μέσα από την live ακουστική ηχογράφηση Sanctitude.\r\n\r\n Ένα από τα πιο καλά κομμάτια του The Fall Of Heart, το Old Heart Falls το είχαμε ακούσει, και από την πρώτη ακρόαση εντυπωσίασε και σαν σύνθεση και σαν εκτέλεση. Ο δίσκος όμως περιέχει και άλλα πιο πολύπλοκα κομμάτια, Takeover και Serein που ανοίγουν τον δίσκο, και δεν είναι μόνο αυτά, και θέλουν πιο προσεκτικές ακροάσεις. \r\n Άλλα κομμάτια που ξεχωρίζουν, μετά από πολλές ακροάσεις είναι το Serac με πιο αλπή δομή, το φοβερό Last Song Before The Fade που βγάζει ένα δυναμισμό όπως και το The Night Subscriber, και τα Pale Flag και Passer, άλλη μια καταπληκτική σύνθεση, που είναι πιο σκοτεινά, ατμοσφαιρικά.\r\n Άλλος ένας δίσκος από τους Katatonia, το The Fall Of Hearts που στάνταρ δεν θα περάσει απαρατήρητος, και μέσα στον χρόνο, που θα τον ακούμε και θα τον ξανά ακούμε θα ανακαλύπτουμε πολλές ακόμα καλλιτεχνικές, μουσικές πτυχές του.\r\n\r\n Οι Katatonia άλλαξαν, όπως πολλές μπάντες μουσική κατεύθυνση, λογότυπα, line up, αλλά πάντα θα είναι οι Katatonia…έχουν διατηρήσει αναλλοίωτο το πάθος για κλαλιτεχνική δημιουργία – έκφραση χωρίς να επιρεάζεται αυτό από μόδες και κατευθύνσεις της μουσικής βιομηχανίας, και αυτό το έχουν καταλάβοι οπαδοί και υπόλοιποι meatlheads και όχι μόνο. Και για άλλη μια φορά το αποδεικνύουν.\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n

\r\n