Korgonthurus - Vuohen siunaus
Korgonthurus - Vuohen siunaus
~~ Για όσους δεν γνωρίζουν τους Korgonthurus, είναι η black metal μπάντα που συνεχίζει ο Corvus (κάποτε τραγουδιστής των Horna) Η μπάντα σχηματίστηκε στα τέλη του 2000 από τους Cprvus, Kryth και Sedit. Ο Kryth έφυγε, η μπάντα διαλύθηκε. Με την επιστροφή του Kryth και νέο line up, οι Φινλανδοί υπήρξαν πολύ δραστήριοι στα 00ς κυκλοφορώντας αμέτρητα demos,eps και splits. Το μοναδικό τους άλμπουμ κυκλοφόρησε ήδη επτά χρόνια πίσω, το ‘’Marras’’ και αποτελούνταν από δυο τεράστιες συνθέσεις. Το 2012 ήταν μια νέα περίοδος αλλαγών μελών και με την προσθήκη δυο νέων κιθαρίστων, οι Korgonthurus άρχισαν να επισκέπτονται και να κατακτούν το σανίδι. Ο δεύτερος δίσκος τους, ’Vuohen Siunaus’’, ηχογραφήθηκε το καλοκαίρι του 2015 αλλά κυκλοφόρησε τον Μαιο (φέτος) από την Woodcut Records σε όλα τα φορμάτ. Το εξώφυλλο, πιστό στο είδος, είναι μια δουλειά του Daniel "Nekronikon" Corcuera.
\r\n Κρύο. Καταφέρνουν και το δημιουργούν ακόμα και όταν έξω έχει 40 βαθμούς. Black Metal, αρχαιολιθικό, βασισμένο στα riffs, με γνώμονα πάντοτε την ατμόσφαιρα. Τα χνώτα τους μυρίζουν σκοτάδι και χολή. Το ‘’Vuohen Siunaus’’ είναι πολύ πιο οργανικό από τον προηγούμενο δίσκο τους, έχει πιο ολοκληρωμένες συνθέσεις, βασίζεται σε μελωδίες που βγαίνουν από την Πίσσα. Λατρεύω κολασμένες κατάρες σε μορφή τραγουδιού, σαν το ‘’Puhdistuksen Tulet’’. Τραχιά, ακατέργαστο, κατάμαυρο μα πάντοτε με τα χέρια του Μορφέα απλωμένα όσο πιο μακριά γίνεται. Όπως καταλαβαίνετε και από τους τίτλους, άπαντα είναι τραγουδισμένα (;;;) στα Φινλανδικά. Οι συνθέσεις διακρίνονται από την ζοφερότητα και το σκοτάδι με μια μικρή δόση μελαγχολίας και απέχθειας συγχόνως. Και ενώ τα riffs σκορπίζουν την νυχτιά, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ την πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει στο παίξιμο των τυμπάνων, δίνοντας δύναμη αλλά και χώρο για να συνθλίβουν τα έγχορδα. Ο πολυοργανίστας Kryth κάνει εξαιρετική δουλειά πίσω από το drum kit του και σκορπίζει τον όλεθρο, όχι με την ταχύτητα του αλλά με το βάθος τους. Άλλο καταπληκτικό τραγούδι είναι το ‘’Ihmissyyden Raunioilla’’ που φτύνει σιχαμάρα και οξύ πάνω στα ηχεία μας καλύπτοντας το με ένα αρκετά ρυθμικό (για black metal πάντοτε) μοτίβο. Ο δίσκος κλείνει έχοντας βουτήξει τα βρώμικα μυτερά του νύχια σε παγωμένο νερό και τα καρφώνει πάνω στην σάρκα μας σε ένα δεκαπεντάλεπτο έπος που θυμίζει τον προηγούμενο δίσκο τους. Αν σας άρεσε το ντεμπούτο, ακόμα καλύτερα με την δεύτερη τους προσπάθεια.
\r\n
\r\n\r\n
\r\n