Kryptos - Force of Danger

Δεν ακούς και κάθε μέρα metal μπάντα από την Ινδία. Και αν ακούσεις, πιθανότατα θα ανήκει στον ακραίο ήχο ή θα είναι σχεδόν άγνωστη. Υπάρχει μία μπάντα που πλέον (δηλαδή αφού έπαιξε το 2013 στο Wacken Open Air) έχει γίνει αρκετά γνωστή και μάλιστα το δικαιούται όσο δεν πάει. Ο λόγος για τους Kryptos (παράγωγο της ‘’κρύπτης’’) που από το 1998 βασανίζει όμορφα τα αυτάκια μας. Επιρροές από heavy και thrash με δική τους ηχητική κατάληξη κάπου ανάμεσα σε αυτά τα είδη. Από το ντεμπούτο ‘’ Spiral Ascent’’ του 2004 μέχρι και σήμερα έχουν αλλάξει πολλά. Σύνθεση μπάντας, εταιρία, παραγωγή, συνθετική και παικτική βελτίωση, πολλές συναυλίες που τους χάρισαν εμπειρία. Μετά από πέντε ολοκληρωμένους δίσκους φτάνει η σειρά του ‘’Force of Danger’’, δίσκος που θα κάνει τη διαφορά και τους δώσει σημαντική αναγνώριση. Αν δεν γίνουν γνωστοί και με αυτό το δίσκο, δεν νομίζω να γίνουν ποτέ. Με νέο drummer στη σύνθεση να βαράει αλύπητα και υπό την αιγίδα της AFM, το ‘’Force of Danger’’ κυκλοφορεί αυτό το μήνα και θα σας ανεβάση την αδρεναλίνη στο ύψος που χρειάζεται. Διαθέσιμο και σε cd αλλά και βινύλιο σε δυο χρώματα.

Το metal είναι συμπαντική απόλαυση. Από όποιο σημείο της γης και να βρίσκεται, έχεις προβλήματα και οργή. Ίσως για διαφορετικά πράγματα αλλά το συναίσθημα της οργής υπάρχει. Και όταν έχεις μεγαλώσει με Iron Maiden, Judas Priest, Kreator και Destruction ξέρω γω, ε δεν θα παίζεις χαζομαρούλες. Παθιασμένο σπινταριστό heavy/thrash με εξαιρετικούς ρυθμούς και  συγχορδίες. Τα γρέζικα, θρασάδικα παραμορφωμένα φωνητικά δεν φέρονουν σε καμιά περίπτωση περίεργες φωνητικές χροιές οι οποίες θα μπορούσαν να σου δώσουν στοιχεία ότι μιλάμε για Ινδική μπάντα. Αυτό ισχύει και για τη μουσική. Φορτσάτοι, καίνε τα πάντα μπροστά τους.’’Raging Steel’’ δεν είναι απλά ο τίτλος του πρώτου τους τραγουδιού, είναι η περιγραφή της μουσικής τους. Έχουν ΄’τσιμπήσει’’ τα καλύτερα στοιχεία, τα έχουν αναδιαρθώσει και μας τα προσφέρουν στο πιάτο σε μορφή ατσάλινης γροθιάς. Μουσική για τρέξιμο, για συναυλίες, για να πλακωθείς στο ξύλο. Άγουρη και άγρια. Με διπλές κιθάρες να οργώνουν, κάποια gang back vocals, σολαρίσματα που καταστρέφει ηχεία, τυμπανοκρουσίες που ταλαιπωρούν ανθρώπινα τύμπανα. Σε 35 λεπτά, βγάζεις όλη την ένταση σου και νιώθεις παιδική πραότητα μετά το τέλος του. Τόσο έντονο. Στιχουργικά, μιλάνε για κλασσικά θέμετα που έχουν ασχοληθεί χιλιάδες άλλες metal μπάντες αλλά δεν μας χαλάει. Θα ήταν και λιγάκι παρέταιρο να κόβουν έτσι με κιθαριστικές λεπίδες και να μιλάνε για αστροφυσική. Οι Kryptos δεν παίζουν κάτι καινοτόμο. Ίσως να μην υπάρχει και τίποτα, ούτε ένα riff που να μην έχει ξαναπαιχτεί. Το θέμα είναι το πάθος και το συναίσθημα που τους συντροφεύει. Και εδώ μιλάμε για ανόθευτο ,αυθεντικό, το νιώθεις. Μεταλλάδες μέχρι το κόκκαλο που παίζουν πάνω στις αγαπημένες τους μπάντες/τραγούδια κάνοντας τα σαν να είναι δικά τους δημιουργήματα. Εγώ τουλάχιστον πείστηκα, αφουγκράστηκα και έλιωσα το δισκάκι πάμπολλες φορές αποζητώντας την επανηλλειμένη ακρόαση του αυτό μου υπεραρκεί.