Oceans Of Slumber - Winter

Oceans Of Slumber…from U.S.A., Texas…ομολογώ ότι μέχρι πριν κάποιες εβδομάδες δεν τους γνώριζα...είδα στο youtube, εντελώς τυχαία την διασκευή τους στο Solitude των Candlemmass, από το περσινό ep, Blue…και λίγο αργότερα έπεσα πάνω σε δυο official clips των Winter και Suffer The Last Bridge από το δεύτερο full length τους Winter που κυκλοφορεί από την Century Media Records. Το πρώτο full length τους με τίτλο Aetherial, αυτοχρηματοδοτούμενο, είχε κυκλοφορήσει από την ίδια την μπάντα Ιανουάριο του 2013.\r\nΑπό αυτά που γράφει το δελτίο τύπου, τα παιδιά αυτά είναι παρέα για καμιά δεκαριά χρόνια, κάτι που δεν συναντάς σε μπάντες σήμερα, και μόνο η τραγουδιάρα Cammie Gilbert προστέθηκε λίγο πιο μετά, δίνοντας στους Ocean Of Slumber το στάτους μια μπάντας που στοχεύει ψηλα.\r\nΑπό την πρώτη ματιά του εξώφυλλου μαγεύομαι, και μπαίνω με χαρά και προσμονή στο ηχητικό και πιο σημαντικό μέρος. Πρώτη μου σκέψη είναι ότι εδώ έχουμε τα πολύ μαγευτικά, αισθαντικά, βρε τι μου θυμίζουν, μπα τίποτα και πολλά μαζί, φωνητικά της Cammie Gilbert. Πραγματικά κόλησα με την φωνάρα της, που ομοιά της δεν έχω ακούσει από metal τραγουδιάρα...εντάξει αυτό το λέμε όλοι και για την Jennie Ann Smith των Avatarium, και ισχύει, αλλά δεν έχουν μεταξύ τους καμιά ομοιότητα στις φωνές. Σε ορισμένες στιγμές μπαίνουν με βία βάρβαρα φωνητικά που δίνουν και αυτά ένα διαφορετικό τόνο.\r\nΔεύτερη σκέψη είναι...τι παίζουν τα άτομα???...έλα ντε....σίγουρα δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με τους Avatarium, αλλά ούτε με το πλήθος των female fronted metal σχημάτων.\r\nΣίγουρα υπάρχει έντονη τάση προς το progressive σε ένα σκοτεινό φόντο, με doom αλλά και rock αναφορές. Ήρεμη μουσική κυρίως με πλήκτρα και synths, από τον Uaeb Yelsaeb, με λίγα ουσιαστικά ξεσπάσματα κυρίως με έντονες κιθάρες και τα φωνητικά από τους κιθαρίστες – δεύτερα φωνητικά, Sean Carry και Antony Contreras. Στο μπάσο ο Keegan Kely και ο Dobber Beverly στα ντραμς, δίνουν ένα διεκπαιρεωτικό, αλλά σφικτό rhythm section.\r\nΔεκατρία τραγούδια, το ένα διασκευή στο Night In White Satin των Moody Blues, που με γύρισε στα λυκειακά χρόνια και εκείνη την ενενηντάρα TDK με ετικέτα ‘’Rock επιτυχείες’’.\r\nΤα Winter και Devout δίνουν το έναυσμα πριν την διασκευή, ζεσταίνοντας αυτιά και προσδοκίες, για κάτι πολύ καλό.\r\nΤο Suffer The Last Bridge είναι μια κομματάρα που συνδιάζει το blues με το metal. Το Good Life προλογίζει με ανατολίτικο τρόπο το μπαλαντοιδές Sunlight, και μετά στο ίδιο ύφος και το Turpentine. Στο Apologue γρηγορεύουν τα ντραμς, αγριέυουν τα φωνητικά, γυναικία και ανδρικά, και αλλάζουν προς στιγμή το κλίμα. Πλήκτρα και τα αγαπημένα ήδη φωνητικά της Cammie Gilbert με υποδέχονται στο ...This Road, και κλείνουν έτσι απλά το Winter με το Grace.\r\nΚαι έτσι μια ώρα πέρασε, ξεχωριστής ακουστικής εμπειρίας, με τους The Ocean Of Slumber…μια ώρα που θα επαναληφθεί πολλές φορές στο μέλλον...έτσι για να ζούμε καλά.\r\n\r\n\r\n\r\n

\r\n