Gus G. - Quantum Leap

His name is G. Gus G. Μιλάμε για έναν από τους γητευτές της κιθάρας και είναι εδώ οικείος, από την Θεσσαλονίκη. Και με Firewind και με τις άλλες μπάντες που έχει παίξει σε δίσκους ή σε live, εννοείται και η χρυσή για τον ίδιο και για τον Ozzy, περίοδος που συνεργάστηκαν, έχει κάνει μια φανταστική και ζηλευτή από πολύ κόσμο πορεία. Με την προσωπική του μπάντα έφτασε τους πέντε δίσκους με το ‘’Quantum Leap’’ ο οποίος είναι ο δεύτερος προσωπικός του ορχηστρικός. Έχει και το ‘’Guitar Master’’ του 2001. Το ‘’Quantum Leap’’ κυκλοφορεί μέσω της AFM Records σε cd και σε διπλό cd, με το δεύτερο cd να περιέχει live και σε 12’’ βυνύλιο.

Την παραγωγή ανέλαβε ο Dennis Ward, ex Pink Cream 69 και μέλος πολλών ακόμα μουσικών σχημάτων ο οποίος παίζει και το μπάσο. Ακόμα έχουμε στα ντραμς τον Jan-Vincent Velazco και ο Vinnie Moore να συμμετέχει με την κιθάρα του στο ‘’Force Majeure’’. Πέρα από τους ήχους που πηγάζουν από την κιθάρα του Gus G. και τις φανταστικές εικόνες που μαζί της δημιουργεί στο μυαλό του κάθε ακροατή, το ‘’Quantum Leap’’ μας δίνει και πέντε ως τώρα official clips. Τα ‘’Force Majeure’’, ‘’Exosphere’’, ‘’Fierce’’, ‘’Enigma of Life’’ και ‘’Into The Unknown’’. Το κάθε ένα είναι μια γερή δόση από μουσικές εικόνες, είναι πολύ έξυπνα καμωμένα και μαζί με τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου μπορούν να ομορφύνουν την ζωή ακόμα και μη φανατικών οπαδών τέτοιων κιθαριστικών – ορχηστρικών δίσκων. Εδώ ο Gus G. δίνει μέσα από εξαιρετικές ιδέες πολλές πλευρές του μουσικού εαυτού του και μια ηχητική ποικιλία. Καθώς αρχίζει πιο metalικά με τα ‘’Into The Unknown’’, αλλά και συνεχίζει έτσι στα ‘’Judgement Day’’ και ‘’Fierce’’. Βγάζει μια πιο hard rock διάθεση στο ‘’Quantum Leap’’, θυμίζει τουλάχιστον σε μένα, πολύ Jean Michel Jarre στο εκπληκτικό ‘’Enigma of Life’’, μας δείχνει παντού μέσα στον δίσκο τις Paul Gilbert και Joe Satriani επιρροές του, κυρίως στα ‘’Exosphere’’, ‘’Demon Stomp’’, ‘’Night Driver’’. Μας δίνει μια πιο μελωδική εκδοχή του (τους) στο ‘’Not Forgotten’’ και κλείνει με το ‘’Force Majeure’’ μαζί με τον Vinnie Moore. Ωραίος ορχηστρικός δίσκος που σε κάνει να ξεχνάς ότι εδώ μιλούν μοναχικά οι νότες και η κιθάρα τους Gus G.