Reverence - The Asthenic Ascension

\r\nΟι Reverence με σκάλωσαν άσχημα καθώς έπαιζα σε μία μπάντα μέσα 90’s με αυτό το όνομα. Βέβαια καμία σχέση δεν παίζει μουσικά οπότε πάμε παρακάτω. Ήταν απλά ένας κουλός τρόπος για να γράψω την εισαγωγή του review. Οι τυπάδες για τους οποίου μιλάμε είναι πραγματικά αλλού. Τέταρτη κυκλοφορία επίσημα και πρώτη επαφή μου μαζί τους. Η έκπληξη ήταν ευχάριστη, το μόνο σίγουρο.
\r\n
\r\n Black metal σκατένιο με έμφαση στην ουσιαστικά τρομακτική και obscure ατμόσφαιρα. Δε μιλάω για κινηματογραφικές καταστάσεις τύπου DB αλλά για το ιδανικό soundtrack της αβύσσου. Μαύρο, βιομηχανικό κατά τόπους και με έντονη τη μυρωδιά της σύψης και της παρακμής. Οι Γάλλοι μας έχουν κεράσει ποιοτικό μαυρόψυχο metal ανα διαστήματα και συνεχίζουν με σταθερά καλές μπάντες. Οι Reverence δεν είναι εξαίρεση, συνθέτουν με γνώμονα το άγνωστο και δεν υπολογίζουν συμβατικές δομές και άλλα χαρούμενα. Μου άρεσε το οτι δε γνώριζα τι μπορεί να ακολουθήσει. Το The Asthenic Ascension είναι περιπετειώδες και ανατριχιαστικό σε σημεία. Τα έξυπνα τοποθετημένα samples δίνουν extra πόντους ενώ ο ήχος είναι φανταστικός.
\r\n
\r\n Chanting σημεία όπως αυτά του Those Who Believed είναι υπέροχα, και τα ακουστικά breaks σε συνδυασμό με πλήκτρα και τις εναλλαγές των φωνητικών κερνάνε πόνο. Δεν είναι το album που θα σου αλλάξει τη ζωή αλλά είναι άρτια δουλεμένο και θα προσφέρει ώρες ποιοτικής μουσικής στον ακροατή. Δύσκολοι καιροί για επενδύσεις θα μου πεις οπότε μια ακρόαση είναι απαραίτητη. Του δίνω καλό credit πάντως, μου έκατσε καλά και δεν το βαρέθηκα σε κανένα σημείο κι ας έχει μέσο όρο διάρκειας κομματιού γύρω στο 8λεπτο. Δοκίμασέ το διάολε!\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΓιάννης rem3dy Νάκος\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n\r\n

\r\n