Rotting Christ - Rituals

~~                             Τι να γράψει κανείς για τους ηγέτες της Ελληνικής σκηνής, ακραίας και μη. Το πιο γνωστό μας όνομα στο εξωτερικό, 27 χρόνια στις επάλξεις, 12 δίσκους που έχουν επηρεάσει χιλιάδες στην Ελλάδα και εξωτερικό. Τα αδέρφια, Σάκης και Θέμης , συνεχίζουν να δημιουργούν αυτό που νιώθουν κάθε φορά, αλλάζοντας ρότα ουκ ολίγες φορές μέσα σε αυτά τα χρόνια. Μαζί τους, στην πρώτη στουντιακή τους κυκλοφορία, ο καινούριος τους κιθαρίστας, Γιώργος και καινούριος μπασίστας Βαγγέλης. Οι ακραίες εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, το ίδιο και οι αντίθετες που ήταν γεμάτες πειραματισμό αλλά και ενοχλητικά ανώδυνα . Οι Rotting Christ του ‘’Rituals’’ είναι οι Rotting Christ των ‘’Theogonia’’ και μετά. Κινούνται στο ίδιο (επιτυχημένο) ηχητικό μοτίβο με λίγες διαφορές σε κάθε δίσκο. Όλα είναι θέμα τραγουδοποιίας πλέον. Αρκετοί φίλοι δωρίζουν τις φωνητικές τους ικανότητες για να δώσουν ένα παραπάνω τυράκι στην ήδη παραγεμισμένη τυρόπιτα. Το ‘’Rituals’’ κυκλοφορεί από την Season Of Mist στις 12 Φλεβάρη, σε cd, digibox με κάποια extras, διπλό gatefold βινύλιο σε διάφορα χρώματα αλλά και κασέτα.
\r\n                        Το ‘’Rituals’’ ξεκινά μάλλον άγαρμπα και αδιάφορα με το ‘’ In Nomine Dei Nostri’’. Έχει τον χαρακτήρα των Rotting Christ αλλά δεν πηγαίνει λίγο πιο πέρα όσο θα ήθελε κανείς. Ότι αγαπήθηκε στους RC τελευταία δεκαετία είναι παρόν αλλά νιώθω λες και έχω ακούσει το ίδιο τραγούδι και στο παρελθόν με άλλους στίχους-τίτλο. Στο ‘’ Ze Nigmar’’ πέφτουν οι ταχύτητες και ακούγονται πιο μυστηριακοί. Έχει ατμόσφαιρα αλλά κάπου κουράζει. Η οξύνοια  της μπάντας επιστρέφει στο ‘’ Elthe Kyrie’’. Τα ριφς στριφογυρίζουν και παίρνουν αμπάριζα τα κεφάλια μας. Συναυλιακό τραγούδι, θα κάψει πολλούς σβέρκους. Τα ουρλιαχτά της Danai Katsameni εκχέουν αδρεναλίνη στην μουσική τους, κάποια φολκ περάσματα παγιδεύουν το Ηπειρώτικο (=Ελληνικό) στοιχείο και τα έγχορδα περιελίσσονται  πάνω στον ηχητικό Σταυρό που μας ετοιμάζουν. Ένα κλασσικό Rotting Christ τραγούδι γεννήθηκε και πάλι. Το ‘’ Les Fleurs Du Mal’’ κρατά το σερί των καλών τραγουδιών, γαλλόφωνο με την φωνή του Vorph (Samael) να κοινωνά πάνω στα χαρακτηριστικά ριφς των R.C. και τα γυρίσματα του Θέμη που βασανίζει πιο πολλά πιάτα και από ταβέρνα…
\r\n                … Μόνο και μόνο για να ακολουθήσει το πιο ξενέρωτο τραγούδι του δίσκου. Το ‘’ Apage Satana’’ είναι ανούσιο. Οκ, είναι το πάτερ ημών με κραυγές εξορκισμού και ρυθμικά τύμπανα. Ντάξει, σαν άκουσμα ολόκληρου του δίσκου μπορεί και ταιριάζει αλλά δεν θα αντέξει σε βάθος χρόνου, νομίζω εύκολα θα προσπερνιέται σαν άκουσμα. Συνέχεια με στίχους Ξυλούρη και πολυφωνικά στο ‘’ Tou Thanatou)’’. Για μια ακόμα φορά ο συγκερασμός metal με παράδοση κρίνεται επιτυχημένη όταν περνά από τα χέρια αυτής της τρομερής μπάντας. Το σολάρισμα  φυτεύει αρμονίες και θερίζει κεφάλια. Τρομερό τραγούδι και το συγκεκριμένο.  Η πειραματική διάθεση συνεχίζεται με το ‘’ For A Voice Like Thunder’’ με στίχους William Blake δια στόματος Nick Holmes. Το τραγούδι παρόλη την ήρεμη εισαγωγή του, είναι ρυθμικό και έχει ένα πολύ ωραίο ριφ που εμφανίζεται στην μέση του τραγουδιού και σε μετατρέπει σε εκκρεμές. Δυστυχώς το τραγούδι κόβεται και πάλι για μερική απαγγελία στίχων και πάλι αλλά όχι τόσο ώστε να ξενερώσω ενώ το φοβερό αυτό ριφ επαναλειτουργεί θεραπευτικά μέσω των ηχείων μου.
\r\n                    Και πάμε πάλι σε μια βαρετή , ελληνόφωνη σύνθεση, το ‘’ Konx Om Pax’’. Μου ακούγεται σαν soundtrack των 300 με τα πολεμικά τύμπανα και τις κραυγές του Σάκη αλλά δεν πείθει. Κρίμα. Το αγαπημένο μου τραγούδι σε αυτό τον δίσκο φτάνει (Devadevam). Εδώ ακούγονται εντελώς διαφορετικοί, το παραδοσιακό στοιχείο έρχεται από Ινδία με τον Katir των Rudra να ψέλνει και την μουσική των Rotting Christ να ευλογούν τα αυτιά μας. Οι νότες εισβάλλουν δυναμικές μέσω ενισχυτών και παραμορφωτών αλλά οι αρχικές τους μελωδίες τους ακολουθούν. Ο δίσκος κλείνει με το ‘’ The Four Horsemen’’, μια διασκευή σε Aphrodite’s Child με την b junior προφορά αγγλικών του Σάκη που λατρεύουμε (και εγώ μέσα). Λιγάκι βαρετό και αυτό σαν σύνθεση, με μόνο τις κιθάρες να έχουν κάτι το ουσιώδες να πουν σαν ιδέα. Το αυθεντικό δεν αγγίζεται και το δεχόμαστε μονάχα ότι έγινε προς τιμή του αποθανόντα και της βαριάς κληρονομιάς του.
\r\n                     Το ‘’Rituals’’  θα  του στοιχίσει η ανισότητα ποιότητας.  Έχει πολλά τραγούδια που δεν φτάνουν στο επίπεδο παλιότερων συνθέσεων. Το τελευταίο δημιούργημα των Rotting Christ θα αγαπηθεί, θα αγοραστεί και θα τιμηθεί στις συναυλίες από τις ορδές των οπαδών τους και μια παραπάνω γνώμη δεν θα κάνει την διαφορά. Εξάλλου το αξίζει. Αλλά το υπογράφω, είναι σαφώς κατώτερος των τελευταίων τριών τους δίσκων.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n