Septagon - Apocalyptic Rhymes

Οι Septagon. Από την Γερμανία. Από όνομα, από εξώφυλλα δίσκων, ακόμα και φιγούρα μασκότ έχουν, η οποία φέρνει κάπως σε αυτήν των Grave Digger, αλλά και πολλών παλιών 80ς σχημάτων. Από τους τίτλους δίσκων, ‘’Deadhead Syndicate’’, ο πρώτος πριν δυο χρόνια και ‘’Apocalyptic Rhymes’’ ο φρέσκος που κυκλοφορεί τώρα μέσω της Cruz Del Sur Music. Όλα τους θυμίζουν παραδοσιακές heavy/ speed/thrash φόρμες εκείνης της χρυσής αλλά και αθώας μέτσαλ δεκαετίας.

Η σύνθεση που κατεβάζουν στο speed/thrash γήπεδο οι Septagon έχει μέλη των Them, μπάντα που αγαπά τον King Diamond τους Merciful Fate και το n.w.o.b.h.m. Είναι οι Alexander Palma στο μπάσο και ο Markus "Ulle" Ullrich, καλέ τι με θυμίζει αυτό?, στην κιθάρα. Ακόμα στα ντραμς ο Jürgen "General" Schrank . Στην κιθάρα ο  Stef Binnig-Gollub. Και ο φίλος μας από τους Atlantean Kodex, Markus Becker στην φωνή.

Τα σαράντα ένα λεπτά του ‘’Apocalyptic Rhyme’’ και τα δέκα κομμάτια του είναι η χαρά του τύπου που στα 80ς φόραγε τα τζιν σωλήνες και τα λευκά ελβιέλα του και πήγαινε στα Rock City, Χάπενινγκ και Δισκάδικο της Αθηνάς  να πάρει παραδοσιακό, σιγά μην το έλεγε τότε έτσι, μετσαλ. Κοίταζε εξώφυλλα με περίεργους και πολλές φορές τρομακτικούς τύπους, διάβαζε τους τίτλους που του έφτιαχναν  την διάθεση και μετά πήγαινε Μοναστηράκι με τους κολλητούς για φραπεδόγαλλο και διάβαζε στίχους και τα thanks από το δισέλιδο που συχνά είχαν οι δίσκοι. ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.

Και ωραία τα τραγουδάκια του ‘’Apocalyptic Rhyme’’: ‘’The End’’ και έτσι ξεκινάει με κάποιον απόκοσμο τύπο να μιλάει σε μουσικό μελωδικό φόντο. Και μετσαλ με ‘’The Weight of the World’’, ‘’Home, Sweet Hell’’, κάπως έτσι δεν την αισθανόμαστε όλοι? Και τρομερή speedιά. ‘’Apocalyptic Rhymes’’ και οι Sodom συναντούν τους Running Wild κάπου στα 80ς. Thrashοπεριπτώσεις σαν τα ‘’Make A Stand’’& ‘’The Unfathomable Evil’’. Heavy/speed φάσεις σαν τα ‘’P.O.T.U.S.A.’’, και με την ‘’πολιτική’’ ειρωνεία και την  κακιά την κουβεντούλα στο στόμα, ‘’Cosmic Outrage’’, με riffάρα και soloάρα.  Με το ταχύτατο σε τύμπανα, κιθάρες ‘’Nothingness Awaits’’. Και το ρομαντικό, καλά μην το παίρνετε και της μετρητής αυτό,  ‘’Sunset Blood’’ να κλείνει τον δίσκο. Και όλοι όσοι metalοερεθίζονται παραδοσιακά θα βρουν την υγειά τους εδώ.

Σε αυτά τα ωραία χρόνια μας μεταφέρει γεμάτο ευχάριστες αναμνήσεις το ‘’Apocalyptic Rhyme’’ των Septagon. Εμείς, οι πάνω των 40, ή κοντά στα 50  ή όσοι τα ακουμπούν τα 40, ας πάρουμε στο ταξίδι και καμιά δραμαμίνη. Μην έχουμε και κανά ατύχημα.