Tyrant - Hereafter

Δεν ξέρω αν φταίει ότι πλησιάζουμε τις ημέρες του Πάσχα, που για κάποιους εκεί έξω συμβολίζουν και σηματοδοτούν κατάνυξη και πίστη, συνεπακολούθως και θαύματα, αλλά μόνο ως θαύμα θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την τελείως απροσδόκητη, και ταυτόχρονα σπουδαία, δισκογραφική επιστροφή μιας ιστορικής μπάντας, ιδιαιτέρως σεβαστής στους φίλους του 80’s US power metal.

Οι Καλιφορνέζοι γερόλυκοι Tyrant έχουν γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά τους στις δέλτους της μεταλλικής Ιστορίας με την κυκλοφορία των δύο πρώτων θρυλικών άλμπουμ τους ("Legions of the Dead”-1985 και “Too Late to Pray”-1987), που αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα ακατέργαστου, σκοτεινού, επικού ατσαλιού της εποχής εκείνης. Στη συνέχεια και μετά από μια παύση 9 ετών ακολούθησε η κυκλοφορία του τρίτου άλμπουμ, του “King of Kings” το 1996, το οποίο, αν και όχι ιδιαιτέρως κατώτερο σε σχέση με τα προηγούμενα, δεν κατάφερε να προκαλέσει το ενδιαφέρον του κοινού για την μπάντα, και σε συνδυασμό με τη δύσκολη χρονική περίοδο για το συγκεκριμένο είδος που οι Tyrant υπηρετούσαν, έκτοτε βυθίστηκαν στην αφάνεια...

…μέχρι που έφτασε το έτος 2017, όταν οι περισσότεροι από εμάς τρίβαμε τα μάτια μας βλέποντας το όνομα της μπάντας να φιγουράρει στη λίστα των συγκροτημάτων που θα έπαιζαν στο Up The Hammers εκείνης της χρονιάς! Ωστόσο, η συγκεκριμένη βαρετή και απογοητευτική εμφάνιση μας προσγείωσε απότομα. Η εντύπωση που αποκομίσαμε εκείνη τη βραδιά ήταν ενός  κουρασμένου και συνταξιοδοτημένου πια συγκροτήματος, πραγματική σκιά του παλιού του εαυτού. Κατόπιν, μέσα στην ίδια χρονιά, έγινε γνωστό ότι τα φωνητικά της μπάντας θα αναλάμβανε πλέον μια τεράστια μορφή του χώρου, ο Robert Lowe (Solitude Aeturnus και πρώην Candlemass, μεταξύ άλλων). 

Για όλους τους παραπάνω λόγους, η έκπληξη μου ήταν πολύ μεγάλη όταν έμαθα ότι η μπάντα κυκλοφορεί νέο άλμπουμ (ημερομηνία κυκλοφορίας η 15^η Μαϊου από τη Shadow Kingdom Records) και ακόμα μεγαλύτερη όταν πρωτοέβαλα να ακούσω το άλμπουμ! Όταν, μετά από ένα σύντομο intro, ξεκίνησε το έπος Dancing on Graves, έπρεπε να βάλω να το ξανακούσω άλλες 2-3 φορές, αφού δεν πίστευα στα αυτιά μου! Δεν μπορεί να έχουμε 2020, σκέφτηκα, έχω μπεί σε κάποια χρονοκάψουλα και έχω τηλεμεταφερθεί 30 με 35 χρόνια πίσω! Όσο τα κομμάτια διαδέχονταν το ένα το άλλο, η αίσθησή μου αυτή είχε παγιωθεί. Παλιομοδίτικο, ορμητικό ατσάλι από μια μπάντα που σου δίνει την εντύπωση ότι περνάει μια καινούργια νεότητα (στουντιακά τουλάχιστον) και μας χαρίζει ένα άλμπουμ, που αποτελεί μια φυσική μουσική συνέχεια των προηγούμενων άλμπουμ της (και ιδιαίτερα των 2 πρώτων επών), παρ’ όλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια.

Η πλειοψηφία των συνθέσεων κινείται σε mid-tempo ρυθμούς και η ατμόσφαιρα είναι μονίμως επική, επιβλητική και σκοτεινή, ιδιαίτερα όταν η μπάντα αποφασίζει να κινηθεί σε πιο doom metal μονοπάτια (σε κομμάτια όπως το ομώνυμο Hereafter , το Fire Burns ή το When the Sky Falls), οπότε πραγματικά δείχνει ότι βρίσκεται στο στοιχείο της (άλλωστε ανέκαθεν ο ήχος της είχε πολλές doom αναφορές), και σε αυτό, κατά τα ψέματα, βοηθάει η επιλογή του Robert Lowe πίσω από μικρόφωνο, η οποία (και παρά τις αρχικές επιφυλάξεις) αποδεικνύεται πετυχημένη. Παρόλο που φυσικά η φωνή του πόρρω απέχει από τις παλιές της δυνατότητες, είναι απόλυτα ταιριαστή και προσδίδει επιπλέον βαρύτητα και κύρος στο τελικό αποτέλεσμα.

Τέλος, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στο υπέροχο εξώφυλλο του άλμπουμ, που αποτελεί πίνακα του Αγγλοαμερικάνου ζωγράφου του 19^ου αιώνα Thomas Cole, πίνακες του οποίου φυσικά έχουν κοσμήσει εξώφυλλα δίσκων των Candlemass (μεταξύ άλλων). Ε τί άλλο να προσθέσεις πια!? Οι Tyrant, δυνατοί και ακμαίοι, μας υπενθυμίζουν ότι είναι παρόντες και σας προ(σ)καλούν να τους (ξανα)ανακαλύψετε. Αν δεν απαντήσετε στο κάλεσμά τους, εσείς θα στερήσετε τους εαυτούς σας από έναν από τους καλύτερους δίσκους heavy/power metal του 2020. Γιατί, ανεξάρτητα από το αν και σε τί πιστεύει ο καθένας, ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ!