Walrus - Unstoppable Force

Καθημερινά, δεκάδες μπάντες ιδρύονται που υπηρετούν τη Metal μουσική. Πλέον και στις πιο περίεργες πλευρές του πλανήτη. Η Ελβετία δεν είναι η χώρα που βγάζει τόνους συγκροτημάτων αλλά υπάρχουν κάποιες μπάντες στο παρελθόν που έχουν θριαμβεύσει και έχουν γράψει το όνομα τους με χρυσά γράμματα. Με το παρόν τι γίνεται όμως; Συνεχίζουν και βγαίνουν αρκετές αλλά όπως και παλιότερα πολύ λίγες κατάφεραν και έκαναν τη διαφορά. Σειρά να γνωρίσουμε τους Walrus από το Aigle που ιδρύθηκαν το 2014 και κατάφεραν μέχρι σήμερα να βγάλουν μόνο ένα demo (2019) τεσσάρων τραγουδιών heavy/power metal μόνο ψηφιακά. Ήρθε ο καιρός για το επόμενο μικρό βήμα που δεν είναι από την κυκλοφορία ενός αυτοχρηματοδοτούμενου cd πέντε συνθέσεων  που φτάνει τα 25 λεπτά ελπιζοντας ότι θα ενδιαφερθεί η metal κοινότητα, οπαδοί, Τύπος, εταιρίες ώστε να προχωρήσουν μπροστά.

Καταρχήν να γράψω ότι το εξώφυλλο είναι πανέμορφο, με ωραίους χρωματισμούς και σε προσκαλεί να το προσθέσεις στην δισκοθήκη σου. Δεύτερον το συγκεκριμένο ep έχει πέντε ολοκαίνουριες συνθέσεις που δημιουργήθηκαν τη τελευταία διετία. Τρίτον η σύνθεση της πάντας έχει παραμείνει ίδια. Όλα αυτά πολύ καλά. Υπάρχει όμως και ένα τέταρτο. Η μουσική τους δεν έχει κάτι να ξεχωρίσει, κάτι να σε αρπάξει και να σε στριφογυρίσει. Γρήγορο, νευρικό power metal Ευρωπαικής κοπής που φέρνει στο μυαλό Stratovarius και Gamma Ray αλλά στο πιο απλοικό και ανέμπνευστο. Η φωνή του Fred Nic είναι αρκετά καλή και δεν χωλαίνει στις ψηλές, διπλές κιθάρες που προσφέρουν leads και μεταλλικές συγχορδίες, ρυθμικό ντουέτο που παίζει ζωηρά αλλά γενικά δεν σου μένει τίποτα. Δεν υπάρχει προσωπικότητα. Παραγωγή τούμπανο πάντως. Τα δυο πρώτα τραγούδια περνάνε σχετικά αδιάφορα, το ‘’ Hear the Thunder’’ ξεκινά με ένα ενδιαφέρον σόλο αλλά καταντά ακόμα πιο βαρετό από τα προηγούμενα. Το ‘’Mastermind’’ παίζει  σε ρυθμούς Stratovarius, έχει μελωδικές φωνητικές γραμμές και ωραίο riffing και το τραγούδι ακούγεται ευχάριστα στο σύνολο του. Ωραίο και το κόψιμο στη μέση με πιο mid τεμπο και στρατιωτικο drumming, δίνει ανάσα στο τραγούδι και ανοίγει την αυλαία για να παίξουν το ρόλο τους οι διπλές κιθάρες. To ep κλείνει με το ‘’ Forever Free’’ που έχει running wild riffing αλλά δεν το τραβά σε όλη τη διάρκεια του έτσι. Δοκιμάζει λίγο από maiden, λιγο blind Guardian,λίγο Gamma Ray.  Γενικότερα οι Walrus φαίνεται ότι ακόμα την ψάχνουν και οι ίδιοι για το μουσικό τους ύφος. ΘΕΛΟΥΜΕ και άλλα τραγούδια σαν το ‘’Mastermind’’ μιας και φαίνεται ότι η μπάντα έχει δυνατότητες για κάτι καλύτερο από αυτό που μας προσφέρει προς το παρόν.