WORD OF LIFE - JAHBULON

WORD OF LIFE - ''Master Of The Royal Secret'' [ Official Lyric Video ]

Word of Life – Jahbulon

Ο Jahbulon κατά την μασονική κοσμοαντίληψη πρόκειται για έναν εξερευνητή που έζησε την ίδια εποχή με τον βασιλιά Σολομώντα, ο Jahbulon λοιπόν βρήκε στα χαλάσματα ενός αρχαίου ναού ένα χρύσο πιάτο, πάνω στο οποίο ήταν χαραγμένη η λέξη Θεός. Κατά άλλες μασονικές μυθοπλασίες, ο Jahbulon είναι ο μεγάλος αρχιτέκτονας του σύμπαντος. Το τάγμα του ναού της ανατολής (OrdoTempli Orientis) πιστεύει ότι η λέξη Jahbulonπροέρχεται από στίχους τραγουδιού που συναντάται σε αποκρυφιστικές τελετές ανάδειξης των μελών της. Στον Ρασταφαριανισμό, το Jahπου σημαίνει Θεός, προέρχεται από την λέξη Jahbulon. Ποιο απ’όλα ισχύει δεν γίνεται να ξέρουμε, αυτό που μπορούμε σίγουρα να ξέρουμε είναι ότι πρόκειται για το πρώτο albumτων Αθηναίων WordofLife.

Δύο μήνες λοίπον μετά την παρουσίαση του album επανερχόμαστε για το δούμε λίγο πιο αναλυτικά αυτήν την φορά. Αυτό λοιπόν που με την πρώτη ακρόαση θα ξεχωρίσει κάποιος είναι η παραγωγή του album. Παρ’ότι την έχουν κάνει μόνοι τους (ΒασίληςΚράνος και ΓιώργοςΦιλίππου) όχι απλά δεν υστερεί σε κάτι, αλλά το αντίθετο θα έλεγα. Το δεύτερο στοιχείο που βγάζει μάτι (αυτί στην προκειμένη), είναι οι συνθέσεις του album, είτε σου αρέσουν είτε όχι (θέμα γούστου είναι αυτά) δεν μπορείς να παραβλέψεις το γεγονός ότι έχουν ξεκάθαρο δικό τους ήχο χωρίς όμως να επαναλαμβάνονται. Πάμε όμως να τον δούμε σιγά σιγά πιο συγκεκριμένα.

Η αυλαία σηκώνεται με το A Spring Of Acacia, το οποίο δεν φανερώνει αμέσως όλους τους άσους που έχουν κρυμμένους στο μανίκι, αλλά σίγουρα αποτελεί πολύ καλό ορεκτικό καθώς σου ανοίγει την όρεξη και για τον υπόλοιπο δίσκο. Θα μπορούσες να το πεις μία σύντομη περίληψη του δίσκου, που στο τελευταίο λεπτό τα κιθαριστικά του θέματα αρχίζουν να σου δείχνουν τι έπεται στην συνέχεια! Σκυτάλη παίρνει το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, όπου πλέον το ανατολίτικο ύφος της μπάντας πραγματοποιεί εντυπωσιακή είσοδο. Εδώ οι συνθέσεις (συνθέσεις καθώς ακούμε αρκέτα πράγματα κατά την πεντάλεπτη διάρκεια του) είναι αρκετά ευφάνταστες και νομίζω αρκετά απαιτητικές εκτελεστικά. Αυτό που κάποιος θα ξεχωρίσει εδώ είναι η εναλλαγή καθαρών και brutalφωνητικών, η οποία είναι πάρα πολύ ομαλή και πολύ εύστοχη!

Κατά τον αποκρυφισμό αυτοί που έφταναν στα ανώτερα επίπεδα κατανόησης του σύμπαντος και ότι περικλείει αυτό, έπαιρναν τον τίτλο Πρίγκιπες του Βασιλικού Μυστικού ή αλλιώς Masters of the Royal Secret. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είχαν δίκιο, όταν πας να συνθέσεις τραγούδι και να του δώσεις αυτό το όνομα πρέπει να γράψεις κάτι πολύ καλό, κάτι αντάξιο ενός βασιλικού μυστικού, σωστά; Οι Word of Life νομίζω πως το πήγαν ένα βήμα παραπέρα, το πρωτάκουσα στην παρουσίαση του δίσκου και ένα έπαθα ένα κάτι, ένα tremendousvibe, είχαν την καλοσύνη να μου το στείλουν για να το ακούσω, μετά το έβγαλαν σε lyricvideo, το ξανασπάμαρα, τώρα πάλι τα ίδια. Πραγματικά δεν ξέρω με αυτό το κομμάτι από που να αρχίσω, από τα τύμπανα του που σου δίνουν ένα ρύθμο που είναι αδύνατο να μην τον ακολουθήσεις, από τις άγριες κιθάρες που παρ’όλ’αυτά του δίνουν την μελωδικότητα που του χρειάζεται. Ξέρω πόσο αντιφατικό πιθανόν να ακούγεται αυτό που λέω, μα ισχύει στον απόλυτο βαθμό. Τα φωνητικά μία καθαρά, μία brutal και πότε και τα δύο μαζί, αλλά όπου χρειάζεται και όσο χρειάζεται. Για το τέλος άφησα το μπάσο, το οποίο φαινομενικά περνάει απαρατήρητο, τουλάχιστον έτσι φάνηκε σ’εμένα, μετά από κάποιες ακροάσεις (παίζει να το έχω ακούσει περισσότερο και από ότι ίδιοι αθροιστικά) καταλαβαίνεις ότι παίζει τον ρόλο του gluematerial. Δηλαδή, δεν βγαίνει ποτέ πολύ μπροστά, αλλά χωρίς αυτό τίποτα δεν θα ήταν ίδιο. Απ’ότι καταλάβατε μιλάμε για ένα κόμμάτι αρτιότατο και στα όρια (όρια γιατί δεν είμαι ούτε αντικειμενικός, ούτε μουσικός) του αψεγάδιαστου.

Στην συνέχεια ταξιδεύουμε στην μέση ανατολή, σε αμμόλοφους (εμένα στο μυαλό ήρθε λίγο το PrinceofPersia) και οάσεις, όχημα για αυτό το ταξίδι είναι το Deus Meumque Jus, το οποίο κατά βάση είναι ένα ορχηστρικό κομμάτι που προλογίζει το ΙΕΡΟΔΟΜ. Το εν λόγω κομμάτι συνέχιζει στο μοτίβο που έχουν χτίσει οι WordofLife, το τονίζω για άλλη μία φόρα ότι δεν επαναλαμβάνονται, με τραχύ και ξηρό ήχο που ταιριάζει απόλυτα στην ατμόσφαιρα του album. Ας ανοίξουμε εδώ μία παρένθεση και να πούμε ότι ατμόσφαιρα σε ένα albumδεν σημαίναι ντε και καλά παγωνιά, σκοτάδια και όλα τα συναφή, κλείνει η παρένθεση. Το ΙΕΡΟΔΟΜ λοιπόν είναι και αυτό ορχηστικό αν και σου δίνει μόνιμα την αίσθηση ότι όπου να’ναι κάποιος θα αρχίσει να τραγουδάει (και στα Αραβικά μάλιστα). Καθ’ότι βρίσκεται στο μέσον του album πετυχαίνει να κάνει πιο ομάλη την μετάβαση στο δεύτερο μισό του album όπου το ανατολικό στοιχείο είναι ακόμα πιο έντονο. Απόδειξη για το επιχείρημα μου είναι το The Female Seed And The Fungus, όπου μου έκαναν εξαιρετικά θετική εντύπωση τα καθαρά φωνητικά. Γενικά μέχρι τώρα τα καθαρά φωνητικά είχαν συνοδευτικό χαρακτήρα, τώρα βγαίνουν μπροστά, αναδεικνύονται και πολύ καλά κάνουν θα πω. Άλλο ένα στοιχείο που θα ξεχωρίσει κάποιος είναι τα τύμπανα του κομματιού, και ο λόγος ότι με δικασιές πετυχαινέται να τονιστεί το oriented υφός της μπάντας

In Silence I Swore έχουμε για την συνέχεια, όπου με έναν ανατολίτικο σκοπό μας προετοιμάζει για ένα τσιφτετέλι; Όχι μας ετοιμάζει για ένα κομμάτι που την μελωδική του επιθετικότητα θα ζήλευαν και οι AtTheGates. Toστοιχείο που ξεχωρίζει εδώ είναι πάλι οι κιθάρες, επιθετικές, με κρυστάλλινο ήχο και δύο εκληπτικά breaksόπου βγαίνουν μπροστά και σε κάνουν να ανυπομονείς να δεις αυτό το παίξιμο και live(αλήθεια κανά liveθα κανονίσετε ;). Βαδίζοντας προς το τέλος του δίσκου, συναντούμε το MUAUM που πρόκειται για ένα κομμάτι/ψαλμωδία που έρχεται και αυτό με την σειρά να παίξει τον ρόλο του, να μας ξεκαθαρίσει δηλαδή τον χαρακτήρα και το ύφος της μπάντας, occult orient melodic death metal. Προτελευταίο κομμάτι είναι το WordofLife (αν λεγόταν Word of Life ο δίσκος και ήταν και το πρώτο κόμμάτι, θα συνέβαινε αυτό που πάντα αγαπώ, βλέπε Angel Witch) για το οποίο δεν έχω να συμπληρώσω κάτι που να ξεχωρίζει συγκριτικά με το ότι έχουμε ακούσει μέχρι τώρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπολείπεται σε κάτι. Η αυλαία πέφτει με το Jachin And Boazτο οποίο πραγματικά είναι επίλογος, παίρνει ότι μας έχουν παρουσιάσει μέχρι τώρα, ότι μουσική κουβέντα έχουν ανοίξει και την κλείνουν άκρως πειστικά.

Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα album πάρα πολύ περιποιημένο, για το οποίο κάποιοι πραγματικά έχουν κοπιάσει, οπότε είτε σου αρέσει (το λογικό) είτε όχι δεν γίνεται να μην το θεωρήσεις αξιοσέβαστο. Το μόνο ερωτηματικό που σου αφήνει είναι κατά πόσον θα αποδωθεί liveόλη η ατμόσφαιρα του. Αν λοιπόν επιτευχθεί και αυτό, μάλλον μιλάμε για το ντεμπούτο μίας μπάντας που θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον.

Geørge 3Κ Xifårås

 

 

Members: Βασίλης Κράνος (κιθάρα, φωνή)

                 Θωμάς Κράνος (κιθάρα)

                 Σπύρος Μπατράς (μπάσο)

                 Γιώργος Φιλίππου (τύμπανα)

Copyright 2024. All Right Reserved.