Monuments
Οι Boston τιμώντας την γενέτειρα πόλη τους, την Βοστώνη της Μασαχουσέτη και πέρα από το όνομα τους τιτλοφόρησαν και τον πρώτο τους δίσκο ‘’Boston’’. Και είναι ένας από τους πιο σημαντικούς, αλλά και αγαπημένους hard rock δίσκους. Κυκλοφόρησε στις 25 του Αυγούστου του 1976 μέσω της Epic και έγινε δέκα επτά φορές πλατινένιος.
Όπου,όπως και όποτε είχε βάλει χέρι ο μέγας Quorthron (Bathory), το αποτέλεσμα ήταν από καλό εώς τέλειο. Και όταν λέμε χέρι, εννοούμε μεταφορικά και κυριολεκτικά. Είτε αυτό λέγεται παραγωγή, είτε λέγεται έγχορδα είτε λεγεται....απλά το χέρι του. Ναι, ακόμα και αυτό διακοσμεί εξώφυλλο heavy metal μπάντας και πιο συγκεκριμένα των Φιλανδών OZ, μια από τις παλιότερες μπάντες της χώρας τους με έτος ίδρυσης το 1977. Όπως καταλαβαίνετε, στην αρχή το συγκρότημα έπαιξε hard rock κάτι που ίσχυε ακόμα και στο ντεμπούτο τους ''The Oz'' το 1982.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις πλέον που κάποια συγκροτήματα δεν δημοσιοποιούν τα στοιχεία των μελών της. Αυτό συμβαίνει στο μεγαλύτερο βαθμό στο black metal(π.χ. οι Batushka) αλλά εξαιρέσεις υπάρχουν. Φανταχτερό παράδειγμα αυτών των Ghost που τουλάχιστον στην αρχή η παραφιλογογία για το ποιοι κρύβονταν πίσω από τις μάσκες τους βοήθησε πολύ στη δημοσιότητα. Η αλήθεια είναι ότι μόνο πιο μικρές μπάντες έχουν καταφέρει να κρατήσουν την ανωνυμία τους και αυτές μέχρι να γίνουν γνωστότερες μιας και το ιντερνετ είναι μεγάλος ρουφιάνος.
Μια από τις ομορφιές της μουσικής είναι και η ιστορία που κρύβεται πίσως από τη δημιουργία της, τα μέλη τους, η τότε μουσική κατάσταση που επικρατούσε, η δύναμη της σαν κοινωνικοπολιτισμική παρουσία. Επίσης ενδιαφέρον έχει πάντα το πως την ανακαλύπτει ο κάθε ακροατής και κατά πόσο τον στοιχειώνει.Ειδικά σε τρυφερές ηλικίες. Σειρά για μια άγνωστη αλλά όχι ΑΣΗΜΗ Νορβηγική μπάντα από ένα σημαντικό μέλος της τοπικής hard rock σκηνής.
Κάποια συγκροτήματα δουλεύουν και προβάλλονται πολύ από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάποια περισσότερο και κάποια λιγότερο. Έχουμε βρει και μάθει νέα για συγκροτήματα που υπήρξαν βραχύβια πριν πολλές δεκαετίες και μέσω κάποιου fan club, ενός οπαδού ή ενός μέλου του συγκροτήματος, μαθαίνουμε νέα και διαβάζουμε για το παρελθόν. Ακόμα και από συγγενικό μέλος από κάποιον από την σύνθεση της τότε μπάντας. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που έχουν χαθεί εντελώς τα ίχνη μιας μπάντας, και όχι μόνο για άσημες, μικρής εμβέλειας μπάντας αλλά και για μεγαλύτερα ονόματα.
Μετά από 50 χρόνια συνεχής παρουσίας του heavy metal με χιλιάδες μπάντες και δίσκους να έχουν κυκλοφορήσει, συνειδητοποιούμε ότι πολλές από τις μπάντες των πρώτων δεκαετιών αποσύρονται λόγω ηλικίας. Βέβαια καθόλη τη διάρκεια πάμπολλες μπάντες έχουν διαλυθεί για μύριους λόγους. Αλλά κάποιες ξεχωρίζουν λόγω της τραγωδίας που τους χαρακτηρίζει όπως αυτές των Death και των Bathory ή ακόμα χειρότερες καταστάσεις όπως των Scald ή των Windir (25χρονοι νεαροί).
Αν διάβαζες ή άκουγες για Νορβηγική μπάντας ακραίου metal στα 90ς, το ποσοστό να μιλούσαμε για black metal ήταν ολοκληρωτικό. Ελάχιστες εξαιρέσεις με κάποιες από αυτές να είναι τουλάχιστον αδικημένες λόγω διαφορετικού ήχου. Όπως και να το κάνουμε, δεν έψαχνες στη Νορβηγία για να βρεις thrash ή death metal μπάντες. ΚΑΚΩΣ διότι υπάρχουν και οι Molested. Death Metal χωρίς στεγανά, ακραιότατο, με επική διάθεση και αρκετούς πειραματισμούς.
Η Ελληνική σκηνή δεν ανθίζει πλέον. Ακμάζει. Πολλές μπάντες είναι παγκόσμιας φήμης ενώ και σαν οπαδοί/ακροατές έχουμε πολύ καλή φήμη. Στα 80ς, όπως και ήταν φυσικό, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Οι Έλληνες metal μουσικοί ήταν σαφώς λιγότεροι και κατά πολύ κατώτεροι σαν οργανοπαίκτες. Λίγοι Έλληνες μουσικοί κατάφεραν να ξεχωρίσουν στο εξωτερικό και έκαναν την Ελλάδα περήφανη. Ανάμεσα σε αυτούς, ο Χρίστος Ευθυμιάδης (από Κοζάνη) που μεγάλωνε σαν έφηβος στη Γερμανία που είχε αγκαλιάσει τη heavy metal μουσική.
Υπάρχουν κάποια άτομα, καταστάσεις και συμβάντα που έχουν χαράξει ανεξίτηλα τη ζωή μας, άλλες προς το καλύτερο και άλλες προς το χειρότερο. Μας ενδιαφέρει η θετική πλευρά του θέματος και μπορούμε να παραδεχτούμε ότι κάποια ακούσματα που έχουμε πραγματοποιήσει έχουν καταφέρει να πράξουν κάτι αντίστοιχο. Συνήθως είναι οι πρώτες μας μουσικές,είτε γενικότερα είτε στο είδος που θα μας καθηλώσει. Επίσης κάποιοι δίσκοι που τους ακούς μετά από χρόνια σας ακροατής αλλά σε κυριεύουν ολοκληρωτικά και γίνονται σύντροφοι ζωής χωρίς καμιά υπερβολή στα γραφόμενα μου.
Το progressive rock άνθισε στα 70ς. Δεν υπάρχει καμμιά αντιπαράθεση επί τούτου. Στην επόμενη δεκαετία τα πράγματα υπήρξαν πιο χλιαρά αλλά και πάλι κυκλοφόρησαν κάποιοι δίσκοι που θα μείνουν για πάντα στο πάνθεον. Την δεκαετία των 90ς τα πράγματα υπήρξαν και πάλι σε ανοδική πορεία και μέχρι σήμερα ακούμε διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Μια τέτοια περίπτωση είναι το μουσικό όχημα του Αμερικανού πολυοργανίστα, τραγουδιστή και συνθέτη Phideaux Xavier με το όνομα...PHIDEAUX.