CORROSION OF CONFORMITY - NO CROSS NO CROWN ANOTHER POINT OF .. REVIEW
Για να γίνει γευστικό ένα φαγητό λένε πως θέλει αλάτι και πιπέρι. Ιδιαίτερα όταν κάνουμε λόγο για southern κουζίνα τότε το πιπέρι πρέπει να πέφτει με τη σέσουλα. Κάπως έτσι σκέφτηκαν οι Corrosion of Conformity και είπαν να τα ξαναβρούν με την ψυχή της μπάντας, τον Pepper (πιπέρι) Keenan. Οι ανακοινώσεις επιστροφής έγιναν το 2014 και η μπάντα δήλωσε πως την επόμενη χρονιά θα κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ. Όμως κάποιες live υποχρεώσεις και τα προβλήματα του Mullin (drums) με το αλκοόλ, ανέβαλλαν αυτή την τόσο σημαντική κυκλοφορία της επανένωσης.
Μιας και ανέφερα τον ντράμερ να τονίσω πως Keenan και Mullin είναι μαζί και δισκογραφούν μετά από 18 ολόκληρα χρόνια. Οι Corrosion of Conformity λοιπόν ζουν κάποιες σημαντικές στιγμές για την ιστορία τους, ένα γεγονός το οποίο μπορεί να έπεφτε σαν βαρύς ογκόλιθος στην πλάτη τους.
Τουναντίον η μπάντα από την Βόρεια Καρολίνα στο νέο της άλμπουμ που κυκλοφόρησε φέτος είναι απελευθερωμένη και αυτό είναι ξεκάθαρο στις συνθέσεις του "No Cross, No Crown". Δεν το βλέπεις συχνά σε καλλιτέχνες και στην προσπάθεια τους να βγάλουν ένα αξιοπρεπές reunion ή comeback άλμπουμ. Προσωπική άποψη πως αυτό είναι ένα καλό κριτήριο και αποδεικνύει τις σωστές προθέσεις της επανασύνδεσης.
Σαν comeback λοιπόν είναι ποιοτικό με ωραίο ήχο αλλά ας τα πάρουμε τα πράματα σχεδόν από την αρχή. Οι δύο προηγούμενες δισκογραφικές προσπάθειες των υπόλοιπων Corrosion έφεραν μια αναπάντεχη επιστροφή στην πρώτη περίοδο του συγκροτήματος όπου έπαιζαν ένα σκοτεινό hardcore metal.
Ήταν σαν να συνέχιζαν από το "Βlind" του '91, ένα πράμα. Δεν ήταν καθόλου άσχημη αυτή η αλλαγή ρότας, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη ειδικά μετά την πνιγηρή redneck "τηγανίλα" του "America's Volume Dealer" και του "In the Arms of God". Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν άντεξε για πολύ.
Στο νέο τους άλμπουμ και με την επιστροφή του Keenan οι προθέσεις τους ήταν ξεκάθαρες: Σαν να μην πέρασε μια μέρα από το "κουρασμένο" κατ'εμέ "In the arms of God" του 2005, από το σημείο δηλαδή που αποχώρησε ο τραγουδιστής/κιθαρίστας. Θα μου πείτε "τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου";; Όχι ακριβώς.
Με το "No Cross..." η μπάντα επιθυμεί συνειδητά να επιστρέψει στον πιασάρικο ήχο των χρυσών εποχών των "Deliverance" και "Wiseblood". Ο ήχος καλοκάθεται και στο μοναδικό 90's άλμπουμ των Down (όπου ο Keenan ήταν ιδρυτικό μέλος εκεί πίσω στο 1991) , το θρυλικό πλέον "NOLA". Οι οπαδοί του 90's desert rock ήχου θα χαϊδέψουν με ικανοποίηση τα γένια τους όχι μόνο στην ιδέα να βλέπουν το αυθεντικό line up να παίζει μαζί αλλά και στο συνολικό άκουσμα του "No Cross...".
Η μουσική ενθουσιώδης και αυθόρμητη σαν να βγαίνει από τα σωθικά της μπάντας, περιέχει όλα τα σωστά συστατικά που έκαναν τα "Wiseblood" και "Deliverance" άλμπουμ τους να βρίσκονται στην κορυφή, στις καρδιές των οπαδών τους.
Είναι σαν να ακούς τους Allman Brothers και τους Gov't Mule με μεγαλύτερη επιθετικότητα και πιο βαριές κιθάρες. Οι δυο κιθαρίστες της μπάντας (Keenan, Weatherman) κεντάνε και σε σημεία θυμίζουν ακόμα και τις διπλές κιθαριστικές επιθέσεις των Thin Lizzy. Φυσικά οι Sabbath δίνουν το παρών σε αυτό το 10ο άλμπουμ.
Η Σαμπαθίλα φαίνεται και στα ατμοσφαιρικά και σκοτεινά ιντερλούδια ανάμεσα στα τραγούδια. Οι περισσότεροι "κλώτσησαν" με αυτά τα σκοτεινά "διαλλείματα" όμως είναι και μια ευκαιρία για να πάρει μια ανάσα ο ακροατής. Η μοναδική μου ένσταση είναι στο ότι έπρεπε να ταιριάζουν και να συνδέονται περισσότερο με τα κανονικά τραγούδια που μπορεί να διαθέτουν groove όμως αποπνέουν μια σκοτεινιά.
"Σημεία των καιρών" δηλώνουν οι ίδιοι οι οποίοι εξηγούν πως ο τίτλος του άλμπουμ έχει να κάνει πως σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς ο μοναδικός σκοπός τους είναι η συσπείρωση και το να προσέχει ο ένας την πλάτη του άλλου.
Το "No Cross, No Crown" δεν είναι ικανό για τους Corrosion of Conformity να φορέσουν το στέμμα των "βασιλιάδων" του stoner rock αλλά είναι μια δυναμική επιστροφή, οιωνός καλών άλμπουμ στο εγγύς μέλλον.
Γιώργος Γράντης