Arch Enemy @ Gagarin 205

14.11.2015, μία ημέρα πένθους για όλο τον πλανήτη αλλά και η ημέρα μίας πολυαναμενόμενης συναυλίας και δεν μιλάμε για άλλη από αυτή των Arch Enemy. Όπως ήταν επόμενο, ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί από νωρίς έξω από το Gagarin για να προλάβουν μπροστινές θέσεις για ένα πραγματικό υπερθέαμα. Ωστόσο όταν εισήλθαμε στον προθάλαμο μας περίμενε μία μικρή απογοήτευση, καθώς δεν υπήρχε merchanise του συγκροτήματος παρά μόνο της υποστηρικτικής μπάντας Caelestia. 

 

Οι Caelestia βγήκαν στη σκηνή τυπικοί στην ώρα τους με το Malleus Malleficarum και από την πρώτη στιγμή μάς έδειξαν ότι έχουν τον αέρα των καλλιτεχνών. Ιδιαίτερα θετικά σχόλια ειπώθηκαν όταν στο δεύτερο τραγούδι, Gate Of Shadows, οι φωνές του συγκροτήματος Dimi και Nik σήκωσαν και ανέμισαν για αρκετή ώρα τη γαλλική σημαία, δίνοντας με τον τρόπο τους ένα μήνυμα για το θλιβερό γεγονός που έλαβε χώρα στο Παρίσι. Ωστόσο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν τόσο καλά, όχι λόγω της απόδοσης του συγκροτήματος αλλά λόγω τεχνικών λαθών. Το τρίτο κομμάτι, Lake of Decay, ξεκίνησε πριν καν ο Νίκος προλάβει να ολοκληρώσει τα λόγια του, ενώ στο έκτο αρχικά παρουσιάστηκε η εισαγωγή ενός προηγούμενου τραγουδιού και η ισορροπία άργησε αρκετή ώρα να επανέλθει. Σε όλη τη διάρκεια της παρουσίας τους, η φωνή της Δήμητρας καλυπτόταν από όλα τα άλλα μουσικά όργανα, αλλά και από τα φωνητικά του Νίκου. Δεν γνωρίζουμε εάν υπήρξαν κάποια τεχνικά προβλήματα ή αν ο ηχολήπτης δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο συγκρότημα ακριβώς επειδή ήταν υποστηρικτικό. Όπως και να έχει, οι Caelestia, παρόλη την δικαιολογημένη απογοήτευσή τους από τα συνεχή λάθη (γεγονός που μαρτύρησε η στάση του τραγουδιστή και η χαρακτηριστική φράση του στο έκτο κομμάτι "Επιτέλους ξεκίνησε!"), ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του σκοπού τους. 

 

 

 

Συνεπής στην ώρα τους, στις 10.30 μ.μ. εμφανίστηκαν οι Arch Enemy με το δυναμικό Yesterday is Dead and Gone. Τις εντυπώσεις τράβηξε η καθηλωτική εμφάνιση της Alissa, αλλά και (πολυπόθητη από πολλούς) παρουσία του Loomis. Χωρίς κενό, πέρασαν στο δεύτερο κομμάτι Burning Angel, ενώ στο τρίτο, War Eternal, υπήρξε ένας πραγματικά ξέφρενος αναβρασμός. Πριν το Ravenous, η Alissa αναφέρθηκε στην τρομοκρατική επίθεση, λέγοντας ότι είναι μία ημέρα πένθους τόσο για όλο τον κόσμο, όσο και για την μουσική σκηνή, διότι όσοι χάθηκαν άδικα ήταν άνθρωποι σαν εμάς και εκείνη, που ήθελαν να απολαύσουν την αγαπημένη τους μουσική. Ύστερα αφιέρωσε το Ravenous σε όσους έχασαν τη ζωή τους και το ερμήνευσε επάξια της αντίστοιχης ερμηνείας της προκατόχου της, Angela. Εξίσου επιβλητικοί ήταν στα Under Black Flags We March, Bloodstained Cross, We Will Rise (το οποίο αφιέρωσαν σε όλη τη μουσική σκηνή ανά τον κόσμο) και το Nemesis, με το οποίο και έκλεισε η συναυλία. Αξίζει να σημειωθούν στιγμές όπως το σόλο των Loomis και Amott και θεατρικές σκηνές όπως αυτή που η Alissa ανέμιζε υπερήφανα την σημαία των Arch Enemy. 

 

Συνοψίζοντας, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη συναυλία εκρηκτικότατη, με τα βγαλμένα από την κόλαση φωνητικά της Alissa, με επιβλητικά εφέ όπως ο καπνός ξηρού πάγου και όλα τα μέλη του συγκροτήματος να συνθέτουν μια συναυλία που αποκλείεται να ξεχάσουμε. Μπορούμε πλέον να είμαστε βέβαιοι ότι οι Arch Enemy δεν ολοκλήρωσαν μία λαμπρή καριέρα με την αποχώρηση της Angela. Αντιθέτως, μία νέα δυναμική εποχή ξεκινά.