Dillinger Escape Plan @ Gagarin 205

\r\n Η παρθενική συναυλία των παλαβών αμερικανών ξεκίνησε με την εμφάνιση των Seamyside από Γερμανία μεριά. Είχα περιέργεια να δω τι "είδους" μπάντα θα άνοιγε το gig, δεδομένης της παράξενης φύσης του ύφους της βραδιάς. Κι ενώ είχα όλη την καλή διάθεση για οτιδήποτε πειραματικό απογοητεύτηκα και μάλιστα από πολύ νωρίς. Κάκιστος αρχικά ήχος αλλά εξίσου κακή ήταν και η μουσική των παιδιών που προσπάθησαν πολύ αλλά δεν πέτυχαν. Πειραματικό με το ζόρι "core", με αδιάφορα εντελώς θέματα κιθαριστικά και με ένα τραγουδιστή που δεν το κατέχει για κανένα λόγο. Τι σκιστά δοκίμασε, τι γρυλίσματα, η χροιά του ήταν ανομοιόμορφη και αδύναμη. Το πάλεψαν σκηνικά τρέχοντας σε όλο το μήκος και το πλάτος του stage αλλά σε γενικές γραμμές πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Μερικά breakdowns δεν είναι ικανά να εντυπωσιάσουν πλέον τόσο εύκολα, ούτε είναι άποψη το ανούσιο μινιμαλιστικό "και καλά" κιθαριστικό μοτίβο.
\r\n
\r\n Ευτυχώς η συνέχεια με Tardive Dyskinesia ήταν κάτι παραπάνω από ανακουφιστική. Ο ήχος δέκα φορές βελτιωμένος και φυσικά επιτέλους μουσική με ενδιαφέρον και δομή. Τα παιδιά δίκαια αναφέρονται σαν σταθερή δύναμη της ελληνικής σκηνής σε ευρωπαϊκό πλέον επίπεδο και βάλε. Παίζοντας κομμάτια και από τα 2 albums τους μας ζέσταναν κανονικά κι έδωσαν έναυσμα για κάποια πρώτα pits. Σταθεροί σαν βράχοι εκτελεστικά κέρδισαν το χειροκρότημα και τις εντυπώσεις από ένα κοινό που πλέον αναγνωρίζει και επικροτεί τη δημιουργική τους δύναμη. Πάντα τέτοια!
\r\n
\r\n Αυτό που είδαμε μετά εκτός του ότι δεν περιγράφεται είναι εμπειρία ζωής. Είναι άλλο πράγμα να γνωρίζεις πως οι τύποι σκοτώνουν live και άλλο να είσαι εκεί και να γίνεσαι μάρτυρας τέτοιου ολέθρου. Η μπάντα λειτουργεί ατομικά και ομαδικά ταυτόχρονα επί σκηνής. Ο καθένας σπάει με εκτελεστική δεινότητα χειρουργικής ακριβείας και σχιζοφρενικές κινήσεις που τρομάζουν. Εδώ δεν παίζει χορογραφία, ούτε προκαθορισμένες κινήσεις. Οι τύποι μεταμορφώνονται σε φρενοβλαβείς με τάσεις αυτοτραυματισμού. Σκαρφαλώνουν, πηδάνε από 4 μέτρα ύψος, βουτάνε στο κοινό, γίνονται ένα με το κοινό. Το μισό κοινό κοιτούσε αποσβολωμένο μια από τις πιο ενεργητικές μπάντες του πλανήτη να καταστρέφει το Gagarin!
\r\n
\r\n Κομμάτια από τα albums αλλά και από τα EP ακούστηκαν, από When Good Dogs Do Bad Things, Sunshine The Werewolf(όπου έγινε της π@τανας), Black Bubblegum, Lurch, και και και....γούσταρα να βλέπω τον κόσμο φοβερά εξοικειωμένο με το δύσκολο υλικό των TDEP να ανεβαίνει στη σκηνή να τραγουδάει μαζί με τον Greg και να κάνει stage diving με πραγματικό κίνδυνο της ακεραιότητάς του! Οι ίδιοι οι DEP έκαναν το ίδιο παίζοντας τα όργανα τους. Πραγματικά και να μην είσαι fan το θέαμα 5 τυπάδων με εξωφρενικά απίστευτες διαθέσεις σε καθηλώνει. Ο "όρος" math και οτιδήποτε περιλαμβάνει σίγουρα δεν τους περιορίζει σε κάποια γωνία φοβούμενους μη χάσουν νότα, ακριβώς το αντίθετο.
\r\n
\r\n Δε θα γράψω άλλο, αδικώντας το απίστευτο live του Σαββάτου. Όποιος έχασε την εμφάνιση αυτή, καλά θα κάνει να ψάξει να τους δει κάπου αλλού μέχρι να ξαναέρθουν. Μέχρι τότε:This feels like never-ending!\r\n

\r\n

\r\nReport John Rem3dy Nakos \r\n

\r\n