EVERGREY, KYTTARO, ATHENS 16/4/2019

Βράδυ Τρίτης , και ένα μίνι φεστιβάλ με τέσσερις μπάντες του εξωτερικού και υψηλούς προσκεκλημένους τους Evergrey, θα λάμβανε μέρος στο Κύτταρο.

Τη δυσκολία της ημέρας δυστυχώς την κατάλαβαν από πρώτο χέρι οι Crossing Eternity. H Ρουμανο-Σουηδική σύμπραξη βετεράνων μουσικών, έδωσε μια σπουδαία power metal παράσταση και δεν πτοήθηκε καθόλου από την παρουσία μόλις 30-40 ανθρώπων στο χώρο. Το set list τους προφανώς και βασίστηκε στο ντεμπούτο και μοναδικό τους album, The Rising World του 2018, μια δουλειά που εφόσον ελάχιστοι την άκουσαν χθες, αξίζει να την τσεκάρετε έστω  και μετά εορτής. Εξαιρετικός ήχος, εξαιρετική απόδοση, κρίμα που έπαιξαν σε τόσο λίγο κόσμο, αλλά οι Crossing Eternity αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.

Με το χρονοδιάγραμμα να τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια έως και το τέλος της βραδιάς, στη σκηνή ανέβηκαν οι Genus Ordinis Dei (GOD). Οι Ιταλοί φρόντισαν αμέσως να καταρρίψουν τις όποιες εντστάσεις μου, σχετικά με το κατά πόσο μια μπάντα με έντονα deathcore στοιχεία χωρούσε στο lineup του event. Με τρομερό ήχο, σκηνική παρουσία προσεγμένη στην εντέλεια που θα ζήλευαν πολλά πρωτοκλασάτα groups και τη νεανική τους έπαρση, οι Κρεμονέζοι έδωσαν μια παράσταση γεμάτη ενέργεια και larger than life attitude. Μεγάλο πράγμα να θεωρείς τη μπάντα σου σπουδαιότερη από ότι είναι στην πραγματικότητα και να το υποστηρίζεις αυτό με την εμφάνισή σου, το στήσιμό σου και την εν γένει παρουσία σου ακόμα και μετά τη λήξη του μισαώρου που δικαιούσαι. Δεν έχει σημασία αν σε κάποιον αρέσει η μουσική των GOD ή όχι. Σημασία έχει ότι τέτοιες εμφανίσεις τιμούν και το μουσικο και τη μπάντα του και το κοινό που τον παρακολουθεί. Δεν τολμώ να αμελήσω να αναφέρω την πολύ ιδιαίτερη death metal διασκευή στο Hail And Kill, που κατάφεραν και το έκαναν κομμάτι τους.  

Ο κόσμος έχει πληθύνει αλλά τίποτα δεν συνηγορεί ακόμα στην εικόνα του ασφυκτικά γεμάτου venue που θα θα παρακολουθούσε τους Evergrey. Τους Φινλανδούς μελώ-deathsters, Bloodred Hourglass, μπορεί να τους ήξεραν μόνο οκτώ άτομα πριν την εμφάνιση αυτή (τουλάχιστον τόσοι σήκωσαν το χέρι τους σε σχετική ερώτηση του τραγουδιστή), αλλά σίγουρα πλέον τους έχουν προσέξει πολύ περισσότεροι. Το Dark Tranquility meets Omnium Gatherum meets Eternal Tears Of Sorrow μελωδικό death metal τους, δεν μπορεί παρά να κέρδισε το κοινό. Με λιτό στήσιμο DT σχολής (μάυρα τζινάκια, μαύρα πουκαμισάκια, στην πένα μαλλάκια) και με τις κιθαριστικές μελωδίες τους να πλυμμηρίζουν το χώρο, οι BRHG έδωσαν το τρίτο στη σειρά πολύ καλό show και ανέβασαν ακόμα περισσότερο τις μετοχές της βραδιάς. Ο τραγουδιστής τους ήταν επικοινωνιακός, τόσο όσο, ο ένας κιθαρίστας τους εμφανώς συγκινημένος, μας αφήνει μετά από αυτό το show και το κοινό στο τέλος αποθέωσε μια μπάντα που σίγουρα κέρδισε οπαδούς χθες το βράδυ.

Πλέον το Κύτταρο ήταν κατάμεστο, στα όρια του sold-out (ή μήπως sold out?), έτοιμο να υποδεχτεί τους τεράστιους Σουηδούς. Πριν γράψω οτιδήποτε άλλο, απλά αναρωτηθείτε πόσες μπάντες που έχουν κυκλοφορήσει 11 δίσκους θα γέμιζαν venue Τρίτη βράδυ και θα γνώριζαν την αποθέωση με setlist που θα αφορούσε κατά 90% μόνο τα τρία τελευταία album τους. Και αφού σωστά απαντήσατε ότι ελάχιστες, θα συνεχίσω και θα πω ότι ο κόσμος τραγούδησε κάθε στίχο, αποθέωσε ένα πολύ μεγάλο group που κατά την ταπεινή μου άποψη δε χωράει πια στη σκηνή του Κυττάρου και εγώ έγινα μάρτυρας στο τρίτο εύκολο 10άρι των Σουηδών στην Ελλάδα. Ο Englund μπορεί να είναι κάθε φορά που τον βλέπω 10 κιλά βαρύτερος αλλά η φωνή του μαγεύει και σολάρει όπως ελάχιστοι κιθαρίστες/τραγουδιστές, ο Nieman στο μπάσο είναι μορφάρα, ο Danhage είναι τρελός παικταράς αλλά και τρελός γενικότερα, ο Ekdahl σκοτώνει ενώ ο Zander είναι από τους μεγάλους πληκτράδες των ημερών μας. Το setlist όπως προείπα βασίστηκε στα τρία τελευταία albums και κυρίως στο τελευταίο, κάτι λογικό μιας και για την προώθηση του γίνεται η περιοδεία, ενώ η αναφορά σε μεγάλες στιγμές του παρελθόντος περιορίστηκε μόνο στα Leave It Behind Us, Recreation Day και A Touch Of Blessing. Τι να λέει πάντως, που κανείς δεν άφυγε με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Μέχρι την επόμενη φορά...

“It’s not over
We’ll soon be closer than before
Can’t let this distance
Keep our destined souls apart”