GRAND MAGUS AND THEN SOME...
Ομολογώ ότι το πακέτο Grand Magus/Sacral Rage/The Mound μου είχε φανεί αρκετά ελκυστικό από την στιγμή που ανακοινώθηκε, πόσο μάλλον όταν είχε και μια λογική τιμή και θα διεξαγόταν σε έναν χώρο εξαιρετικό όπως το FUZZ, οπότε η απόφαση ήταν εύκολη. Το ίδιο προφανώς σκέφτηκε και αρκετός κόσμος και έτσι γύρω στις 21:00 που οι The Mound, ακριβέστατοι στο ραντεβού τους, πάτησαν στην σκηνή ήδη ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται σε ικανοποιητικό βαθμό.
The Mound λοιπόν και αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τους Έλληνες heavy rockers των οποίων το υλικό αλλά και την ύπαρξη ομολογώ ότι αγνοούσα παντελώς αλλά δεν είναι και αυτός ένας λόγος να πηγαίνεις (νωρίς) σε μια συναυλία, για να κάνεις δηλαδή νέες μουσικές «γνωριμίες»; Η μπάντα κινείται ξεκάθαρα σε έναν Sabbathόπληκτο χώρο, με σχεδόν παλιομοδίτικο ήχο τον οποίο όμως καταφέρνει επιτυχώς να θέτει σε σύγχρονα πλαίσια, φέρνοντας κοντά τα 70’s με τα 90’s. Χωρίς να ακούγονται ρετρό αλλά και χωρίς να έχουν υπερβολικά βαρύ ήχο, οι The Mound μας παρουσίασαν το αρκετά ενδιαφέρον υλικό τους, με κομμάτια μεταξύ άλλων και μέσα από την παρθενική τους ηχογράφηση, το ομώνυμό τους EP του 2015. Πολύ καλός ήχος (όπως και για τις άλλες δύο μπάντες της βραδιάς), ωραία κομμάτια και πολύ άνετη σκηνική παρουσία ξεσήκωσαν από νωρίς τον κόσμο που στο τέλος του set τους είχε αρχίσει να πυκνώνει. Αν και προφανώς ήμουν από τους λίγους μη υποψιασμένους σχετικά με την μπάντα, το σίγουρο είναι ότι οι The Mound με την εμφάνιση αυτή «ψήλωσαν» λίγο ακόμα και έφεραν την μουσική τους σε ακόμα περισσότερο κόσμο. Αποχώρησαν μέσα σε καθολικό χειροκρότημα και σίγουρα θα περιμένουμε με ενδιαφέρον το επόμενο βήμα τους.
Την σκυτάλη παρέλαβαν οι sci-fi tech/thrash metallers Sacral Rage, οι οποίοι μπορεί μεν να μην κόλλαγαν ηχητικά με τις άλλες δύο μπάντες της βραδιάς αλλά αυτό διόλου δεν τους εμπόδισε να εξαπολύσουν ενώπιόν μας μια thrash καταιγίδα γεμάτη με εξοντωτικούς ρυθμούς και ακραίες ερμηνείες. Οι επιρροές από την φρενίτιδα των Agent Steel μέχρι και την παράνοια των Watchtower είναι παραπάνω από εμφανείς στην μουσική τους, κάτι που καθιστά το υλικό τους ιδιαίτερα απαιτητικό για live παρουσίαση, σαν καλοκουρδισμένη πολεμική μηχανή όμως και χωρίς πολλά λόγια μας άρπαξαν από τον λαιμό για ένα non stop ταρακούνημα. Περιττό να αναφέρουμε ότι και οι 4 έδειξαν ότι είναι εξαιρετικοί μουσικοί και ξέρουν να εκμεταλλεύονται τις ικανότητές τους στο έπακρο. Μια μικρή ένσταση μόνο σχετικά με τα φωνητικά καθώς ο τραγουδιστής ίσως να το παράκανε με τις πολύ ψηλές νότες αλλά οκ, δεν παίζουν και μελωδικό aor οπότε τίποτα το πραγματικά επιλήψιμο. Ούτε φυσικά μας χάλασε το κάτι σαν coprsepaint του τραγουδιστή ή το μάλλον κλασσικό πλέον πράσινο λέιζερ που έκανε έστω και για λίγο την εμφάνισή του. Το κοινό η αλήθεια είναι ότι δεν πολυακολούθησε τους ρυθμούς τους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν απόλαυσε την εμφάνισή τους, αδιάψευστος μάρτυρας το καθολικό χειροκρότημα που εισέπραξαν τόσο κατά την διάρκεια όσο και στο τέλος της εμφάνισής τους. Οι Sacral Rage είναι φτιαγμένοι από εξωγήινο υλικό και νομίζω το επόμενο χτύπημα τους μετά το Illusions in Infinite Void του 2015 θα τους πάει μακριά.
Έφτασε όμως και η ώρα για αυτούς για τους οποίους μαζευτήκαμε. Οι Grand Magus φαίνεται να έχουν πλέον αναπτύξει μια πολύ καλή σχέση με το ελληνικό κοινό καθώς έχουν εμφανιστεί αρκετές φορές στην χώρα μας και πλέον έχουν δημιουργήσει έναν σκληρό πυρήνα οπαδών, κάτι που φάνηκε και από το γεμάτο πλέον Fuzz. Λίγο μετά τις 23:00 λοιπόν ( το πρόγραμμα της βραδιάς τηρήθηκε μέχρι κεραίας) το σουηδικό power trio ανέβηκε στη σκηνή και πολύ απλά παρέδωσε μαθήματα heavy metal μουσικής. Γιατί καλό το heavy rock, ωραίο το doom αλλά στην ουσία οι Grand Magus είναι μια HEAVY METAL μπάντα. Κουβαλώντας την ουσία αυτής της μουσικής από τα 70’s και τα 80’s στο σήμερα, μπολιασμένη με γενναίες δόσεις έπους, οι Grand Magus δεν είναι η «τυπική» heavy metal μπάντα αλλά είναι σίγουρα από τις πιο αληθινές. Μια κιθάρα, ένα μπάσο, τύμπανα και η επιβλητική φωνή του JB ήταν αρκετά για να μας ταξιδέψουν σε ιστορίες μάχης, πάγου και αίματος. Αν και η πιο πρόσφατη κυκλοφορία τους είναι το περσινό Sword Songs, η μπάντα τίμησε τον δίσκο αυτό μόνο με 3 κομμάτια, δίνοντας περισσότερο χώρο και για τις υπόλοιπες κυκλοφορίες (ακούσαμε 4 κομμάτια από το Iron Will). Και οι 3 μουσικοί ήταν σε φοβερή φόρμα και πολύ ευδιάθετοι, πώς να μην είναι άλλωστε όταν ήρθαν αντιμέτωποι με την πολύ θερμή υποδοχή του ελληνικού κοινού. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο κόσμος τραγούδησε μαζί τους ενώ ο JB δεν σταμάτησε ανάμεσα στα τραγούδια να ευχαριστεί τον κόσμο για την υποδοχή που τους επιφύλαξε. Ως προς το καθαρά μουσικό κομμάτι, η μπάντα ήταν άψογη, ο JB σε πολύ καλή κατάσταση φωνητικά, την ίδια στιγμή που εκτελούσε το ένα θεϊκό riff μετά το άλλο, κάνοντάς το να φαίνεται πανεύκολο, ο πανύψηλος Fox στο μπάσο έμοιαζε να έχει βγεί από μια άλλη εποχή, δίνοντας ατελείωτο όγκο και συμπληρώνοντας ιδανικά την κιθάρα του JB, ενώ ο Ludwig Witt στα τύμπανα ήταν πραγματικό τέρας, φέρνοντας μαζί του λίγο από το 70’s vibe του στον ήχο της μπάντας. Μετά από τόσα χρόνια δισκογραφίας, οι Grand Magus έχουν πλέον πολλούς άσσους στο μανίκι τους όσον αφορά τις live εμφανίσεις και το setlist μάλλον δεν θα άφησε κανέναν παραπονεμένο, αν και έλειψε το αγαπημένο μου Black Sails.
Μετά από κάτι παραπάνω από 90 λεπτά, οι Grand Magus μας αποχαιρέτησαν με ένα encore στο Hammer Of The North το οποίο διανθίστηκε από παρατεταμένο τραγούδι από το κοινό, χωρίς καν να χρειαστεί παρακίνηση από την μπάντα. Μάλιστα το τραγούδι συνεχίστηκε και μετά το τέλος του κομματιού, κάτι που έφερε στα πρόσωπα των τριών μουσικών ένα τεράστιο χαμόγελο και μερικά πραγματικά λόγια ευγνωμοσύνης για το ελληνικό κοινό. Χαμόγελα βέβαια έβλεπες και στα πρόσωπα του κόσμου φεύγοντας, καθώς ήταν μια πραγματικά χορταστική βραδιά, με μια από τις πιο τίμιες και ουσιαστικές heavy metal μπάντες της εποχής μας.
Live Report: Λάμπρος “Metalshock” Πανέτας
Photos: Νώντας “Photorocking” Εμμανουήλ (www.synavlia.gr)
