Sentenced - The Cold White Light

Ομολογώ ότι είναι η αγαπημένη μου εποχή των Φιλανδών αρχόντων της μελαγχολίας Sentenced είναι με τον Taneli Jarva, Ήταν τότε η εποχή που έπαιζαν death metal με τον δικό τους σκοτεινό τρόπο. Τα ‘’Shadows of the Past’’ του 1991, ‘’North From Here’’ του 1993 και κυρίως το ‘’Amok’’, ομού με το ep ‘’Love To Death’’ του 1995 είναι πολύ καλές κυκλοφορίες. Αφού ο Taneli Jarva έφυγε και το μικρόφωνο κρατούσε πια ο Ville Laihiala, σαν να άλλαξαν, σαν στο melodic death τους πια να μπήκε μια goth αισθητική. Και έτσι το καλό ‘’Down’’ του 1996, μετά τα μέτρια ‘’Frozen’’ του 1998 και ‘’Crimson’’ του 2000 συνέχισαν την ταπεινή αλλά και τίμια πορεία των Φιλανδών. Το "The Cold White Light" είναι όμως το δισκίον που θα ασχοληθούμε κυκλοφόρησε στις δέκατρεις του Μάη του 2002, μέσω της Century Media Records.

Ένα ακατοίκητο αφιλόξενο τοπίο με το σήμα των Sentenced στο εξώφυλλο, που η παγωμένη του αίσθηση κάνει παιχνίδι με την ζεστασιά στις συνθέσεις που αποτελούν το "The Cold White Light". Ευχή και κατάρα, πλεονέκτημα και ταυτόχρονα μειονέκτημα ο τραγουδιστής από το ‘’Down’’ και μέχρι το τέλος τους, ο Ville Lahiala. Καθώς εδώ πια είναι ο τέταρτος δίσκος μαζί τους. Ευχή και πλεονέκτημα καθώς έχει όλο αυτό το πακέτο του frontman, εμφάνιση ταιριαστή με τον ήχο, αυτήν την βαθιά και ζεστή φωνή και ηγετική φύση. Κατάρα και μειονέκτημα γιατί έχω την αίσθηση ότι τους έβγαλε από τον δρόμο τους, βάζοντας τα πολλά goth και άλλα στοιχεία. Στο "The Cold White Light" όλα λειτουργούν όπως πρέπει. Ψάχτε τους Sami Lopakka, Miika Tenkula κιθάρες για αυτό. Το intro ‘’Konevitsan kirkonkellot’’ μπαίνει βλοσυρά με ήχους από την Φιλανδική φύση και το ‘’Cross My Heart and Hope to Die’’ δίνει με την σειρά του αυτόν τον φωτεινό ρυθμό με την σκοτεινή θεματολογία. Αυτή είναι η μαεστρία των Sentenced που εδώ στο "The Cold White Light" μπαίνουν πια πεντακάθαρα στον goth metal ήχο. Έτσι ακολουθεί η κομματάρα ‘’Brief Is the Light’’ και το πιο σκληρό ‘’Neverlasting’’. Το ‘’Aika Multaa Muistot’’ είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη εδώ. Ένα ‘’ήσυχο’’ κομμάτι που και με τις νότες και με τα λόγια λέει πολλά. Και το κάνει για να μας πάει ‘’ήσυχα’’ στο ‘’Excuse Me While I Kill My Self’’ που ακολουθεί με έντονο ρυθμό, αλλά αυτή ή σκοτεινιά να μην το αφήνει με τίποτα. Μα ποτέ όμως και έτσι να έρχονται ‘’Blood & Tears’’ με το ρεφρέν να κολλάει με τσιμεντόκολα. To ‘’You Are The One’’ κάνει ακριβώς το ίδιο σε πιο γρήγορο τέμπο. Χρεώστε το και στον τυμπανιστή Vesa Ranta. Μέχρι να έρθουν οι ‘’Guilt and Regret’’ σε μια σύνθεση που πάει ακριβώς με την μετάνιωμα και τις τύψεις, όπως τα λέει ο τίτλος του. Ενώ το ‘’The Luxury of a Grave’’ έχει την τρέλα που πηγάζουν από τις νότες του και το πως παρουσιάζονται και την ‘’αισιοδοξία’’ που βγάζουν τα λόγια του. Ωραίο το μπάσο, Sami Kukkohovi και οι κιθαριές στο μέσον του. Η απλή, αλλά όχι σεμνή, τελετή τελειώνει με το ‘’No One There’’, μια θλιμμένη μπαλάντα που λέει την μόν αλήθεια για την μοναξιά γύρω μας.

Οι Sentenced δεν θα μπουν στο βιβλίο του metal ως μία από τις καλύτερες μπάντες του, αλλά ως μία από τις πλέον αυθεντικές στον ήχο που υπηρετούσαν. Είπαμε τιμιότατη μπάντα οι Sentenced. Έβγαλαν καλούς και μέτριους δίσκους και μόλις είδαν ότι δεν πάει, την έκαναν peacefully για την άλλη όχθη με το ‘’The Funeral Album’’ του 2005 και την ‘’Buried Alive’’ cd/dvd του 2006 ζωντανή αποτύπωση του κύκνειου άσματος της μπάντας. Άλλοι συνέχισαν αλλού, Ville Lahiala (ex – Poison Black, S – Tool), Sami Lopakka, Sami Kukkohovi (Kypck). Άλλοι αλλού για αλλού Miika Tenkula (R.I.P. 2009). Η μουσική τους, με τον ρυθμό της, με την μελαγχολία της, με την σκοτεινή ομορφιά της όμως έμεινε.