Angel Witch - ANGEL WITCH

Με αφορμή το νέο άλμπουμ των Angel Witch, ας θυμηθούμε το ιστορικό ντεμπούτο των Άγγλων που κυκλοφόρησε το 1980, ακριβώς μέσα στην επανάσταση του NWOBHM.

Για κάποιους τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία της μουσικής ήταν η δημιουργία των Beatles, o Elvis Presley ή το Woodstock. Για άλλους, που αποτελούν μειοψηφία, το New Wave of British Heavy Metal ήταν, είναι και θα είναι η σημαντικότερη κίνηση στην ιστορία της μουσικής. Πιτσιρικάδες που είχαν βαρεθεί το δήθεν ξεσάλωμα του punk, τα ατέλειωτα σόλο των progressive rock συγκροτημάτων και την ψυχεδέλεια, και επηρεασμένοι από τις πιο heavy στιγμές των Black Sabbath, Judas Priest, Rainbow, Thin Lizzy, UFO, βγαίνουν μπροστά και αλλάζουν την εικόνα της μουσικής, αρχικά τοπικά και μετά παγκόσμια.

Το ντεμπούτο των Angel Witch ποτέ δεν απέκτησε τη φήμη του “Iron Maiden”, του “On Through the Night”, “Lightning to the Nations”ή του “Saxon” και του “Wheels of Steel”. H πρώτη κριτική από τη βρετανική εφημερίδα “Sounds” έθαψε τον δίσκο, και αργότερα άρχισαν κάποιοι δημοσιογράφοι να εκθειάζουν τον δίσκο.

Ο δίσκος παρουσίαζε μια άλλη όψη για το heavy metal. Όπως οι Black Sabbath είχαν το doom, οι Iron Maiden τις πλούσιες, μελωδικές δισολίες, οι Judas Priest το ευθύ heavy metal, oι Angel Witch πρότειναν κάτι καινούργιο. Μελαγχολικό, βαρύ, σκοτεινό αλλά με έντονο λυρισμό heavy metal. To ομώνυμο κομμάτι ξεχώρισε από τότε, αλλά ήταν η μειοψηφία στον δίσκο. Τα περισσότερα κομμάτια στον δίσκο δεν ήταν μελωδικά, ήταν τσαντισμένα, είχαν θυμό, αλλά με μια ποιητική διάθεση που έβγαζε ο μεγάλος Kevin Heybourne.

Τα “Atlantis”, “Confused”, ο ύμνος των ύμνων “Sorceress”, το “Gorgon”, και το βαρύ και ασήκωτο “Angel of Death” καθόρισαν το ύφος τους. Ήταν τέτοιο το στυλ των τραγουδιών αυτών, απόκοσμο, βαρύ αλλά και λυρικό, που κάποιοι παρομοίωσαν τον δίσκο με black metal και τους πρώτους δίσκους των Venom που έβγαιναν τότε.

Ο δίσκος έγινε γνωστός κυρίως μέσω του ομώνυμου κομματιού, του αιώνιου αριστουργήματος “White Witch”, του κλασικό-βρετανικού “Sweet Danger”, και της ανατριχιαστικής μπαλάντας “Free Man”, αλλά τα προηγούμενα κομμάτια ήταν αυτά που έδωσαν αυτόν τον cult χαρακτήρα στον δίσκο. Και αυτά είναι δυστυχώς που ξεχάστηκαν γρήγορα από όλους.

Ξεχωριστή αναφορά αξίζουν στους στίχους. Ο Heybourne ήταν ευθύς, επιθετικός αλλά και έντονα ρομαντικός – με την πραγματική έννοια του όρου, όχι τη χαζοχαρούμενη. Όπως οι Sabbath έβγαιναν και έλεγαν “τέλειωσα με την κοπέλα μου γιατί δεν μπορούσε να με βοηθήσει με το μυαλό μου”, έτσι και αυτός προκάλεσε απανωτά ρίγη όταν έλεγε “all my friends and my wife, they don't want to know me anymore” ή “ I stand looking for a friend, someone I can rely on. All the people laugh at me, I hide in my room.” Αυτό ήταν το heavy metal. Έτσι ήταν η φύση του, αυτό γεννήθηκε να είναι. Είτε αρέσει αυτό σε κάποιους είτε όχι. Δεν ήταν η πολυπλοκότητα, η μαγκιά, μουσική για ψαγμένους ούτε για ψευτό-ευαίσθητους αγαπησιάρηδες. Ήταν η ευθύτητα, η ειλικρίνεια και μια φουλ επίθεση στους “δήθεν” της εποχής, τους “ρηχούς”, τους “πεζούς” και τους “κυνικούς”. Και δυστυχώς όλα αυτά που πολεμούσε το heavy metal, κάποια στιγμή εισχώρησαν και σε αυτό, και έγινε το μπάχαλο που επικρατεί σήμερα.

Ο δίσκος έχει έναν αληθινό ρομαντισμό που δεν υπάρχει στις μέρες μας. Το συγκρότημα προσπάθησε και στους επόμενους δίσκους, αλλά το συναίσθημα αυτό δεν το πέτυχε. Μέχρι το 2019 και τον δίσκο τους “Angel of Light”. Aνατριχιάζουμε που ξανακούσαμε τον Heybourne να λέει με το ίδιο πάθος “The death of my daughter and my suicide, consumed by the fire in its ashes my memory lies”. Aυτοί είναι οι Angel Witch. Aυτό είναι το heavy metal. Αληθινό, δραματικό και σε όποιον αρέσει. Aλλά όλα αυτά πέρασαν απαρατήρητα από την πλειοψηφία που είναι πια αλλού. Δεν πειράζει. Το έχουν ξαναδεί το έργο οι Angel Witch. Όπως όλοι γνωρίζουν από το ντεμπούτο τους μόνο το ομώνυμο κομμάτι και λένε πόσο σπουδαίος δίσκος είναι, απλά επειδή το έχουν ακούσει ή το έχουν διαβάσει. Έτσι και το “Angel of Light” δεν θα αρέσει. Δεν έχει και χιτ σαν το “You’re an Angel Witch, you’re an Angel Witch”.

Ας ξανακουστεί ο πρώτος δίσκος των Angel Witch, αλλά να ξέρουν κάποιοι ότι ίσως συνειδητοποίησουν ότι ποτέ πράγματι δεν τους άρεσε τόσο πολύ. Δύσκολος δίσκος, βαρύς, σκοτεινός, με δυο-τρία πιο μελωδικά κομμάτια, που όλα όμως κρύβουν μια δραματικότητα. 

Μακάρι αυτός ο δίσκος να είναι η αιτία για κάποιους να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με το heavy metal.

Γιώργος “But now I'm free and I don't care” Πετρουλάκης