Black Sabbath - Cross purposes

Μετά το διάλειμμα του "Dehumanizer" (1992), με τον Ronnie James Dio στα φωνητικά, οι Black Sabbath επέστρεψαν με τον Tony Martin στο μικρόφωνο, αλλά και τον Geezer Butler στο μπάσο. Μαζί με τον Geoff Nicholls και τον Bobby Rondinelli (Rainbow, Quiet Riot κ.ά.) στα τύμπανα, η μπάντα κυκλοφόρησε το "Cross purposes" στις αρχές του 1994.

\r\n\r\n

Με μία πρόχειρη ακρόαση αντιλαμβανόμαστε ότι ο ήχος είναι παρόμοιος με το στιλ που είχε υιοθετήσει το σχήμα από τότε που προσχώρησε ο Martin στις τάξεις του: Πιο ψηλές ταχύτητες, στιβαρά τύμπανα και πριμοδότηση των πλήκτρων. Η αυλαία ανοίγει με το θηριώδες "I witness", που αφήνει τις καλύτερες των εντυπώσεων. Όταν μάλιστα ακολουθούν τα εξαιρετικά "Cross of thorns" και "Psychophobia" (το καλύτερο του δίσκου για εμένα), αρχίζεις να πιστεύεις ότι θα ακούσεις κάτι το ανεπανάληπτο.

\r\n\r\n

Κι όμως, οι προσδοκίες διαψεύδονται, αφού μέχρι το "Hand that rocks the cradle" κυριαρχεί η αδιαφορία κι εκνευριστική μετριότητα, παρούσα δυστυχώς και στο καταληκτήριο "Cardinal sin". Πολύ κρίμα, γιατί αν υπήρχαν ακόμα δύο τραγούδια στο επίπεδο των τριών πρώτων, θα είχαμε κάτι που τουλάχιστον θα στεκόταν δίπλα στο "Tyr", ακόμα και αν δεν το έφτανε.

\r\n\r\n

Μετά την περιοδεία του δίσκου, ο Geezer Butler αποχώρησε. Αλλά και ο Tony Martin δεν θα στέριωνε για πολύ ακόμα, καθώς τον επόμενο χρόνο θα γραφόταν ο όχι και τόσο καλός επίλογος της θητείας του.

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n