Nevermore - This Godless Endeavor

Όταν είχα πρωτακούσει τον έκτο δίσκο των αγαπημένων, και στον γράφοντα και στους Έλληνες metalheads, Nevermore που κυκλοφόρησε από την Century Media στις 25 του Ιούλη του 2005, με τον τίτλο "This Godless Endeavor" ξαφνιάστηκα και συνσμα εντυπωσιάστηκα. Σαν να έβγαινε μια διαφορετική αύρα, ένας εναλλακτικός ήχος, αλλά και πάλι όλα να ακούγονται, να μυρίζουν, να τα νιώθεις Nevermore. Ακόμα και το εξώφυλλο, φιλότεχνημένο από τον Hugh Syme, φαντάζει διαφορετικό, εναλλακτικό, φουτουριστικό και σε βάζει σε πιο ακραίες σκέψεις.

Οι παλαιοί Jeff Loomis κιθάρα, Jim Sheppard μπάσο και Van Williams τύμπανα, συνεπικουρικά με τον κιθαρίστα Steve Smyth, φτιάχνουν ένα κάπως ομιχλώδες τοπίο, κατάλληλο για οργή, για παράπονο και σκληρά βαριά μαζί με πιο ψυχωμένα καθαρά φωνητικά από το Warrel Dane (R.I.P.). Ο Warrel μπαίνει σε αυτό το ηχητικό τοπίο υποψιασμένος και αρκετά φτιαγμένος και από τα λόγια που έγραψε και εκφέρει με τον ολόδικο του τρόπο. Όλα αυτά τα βάζει στην δική του αταξία,, που με τα χρόνια έγινε κραταιά τάξη ο παραγωγός - μουσικός Andy Sneap κάνοντας μια παραγωγή που κρατά βρομιά, για το ομιχλώδες του ήχου αλλά και το τρόπο να ακούγονται όλα καθάρια, διακριτά και ξεκαθαρισμένα.

Και έτσι τα "Born" και "Final Product," το solo εδώ, σκάνε πάνω μας. Το μελωδικά και ταυτόχρονα σκληρά και συναισθηματικά ρεφρέν και των δυο, δέκα πέντε χρόνια μετά ακόμα στοιχειώνουν. Κομμάτια που δύσκολα έβγαιναν από live set list τους. Τα " Acid Works" με την αρχή του να είναι εξόχως doomy και "Bitterseeet Feast" βγάζουν αυτό το groove progressive thrash που εδώ πρεσβεύουν οι Nevermore. Όμως οι Nevermore έχουν καντάρια καλλιτεχνικής και ανθρώπινης ευαισθησίας και το ακούμε, το βιώνουμε, το νιώθουμε σε μέγιστο βαθμό στο "Sentient 6". Ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια εδώ. Και αυτό από εδώ και μέχρι το τέλος τους αναπόσπαστο κομμάτι των συναυλιών τους. Στο τεχνικό - προοδευτικό thrash το "Madicaded Nation" με τα τρομερά και ηχηρά τύμπανα και το πιο χαμηλών τόνων "Sell My Heart Of Stones", και το "The Psalm Of Lydia" αφού προηγείται το ορχηστρικό "The Holocaust Of Thought" κρατώντας σε καλό επίπεδο τον δίσκο. Στο τέλος ξανά ανεβαίνουμε με το "A Future Uncertain" παραγγελιά για φέτο αυτό και το δυνατό τελείωμα με το εξαιρετικό ομώνυμο "This Godless Endeavor".

Το "This Godless Endeavor" είναι ένας δίσκος αλλαγών για το μέλλον των Nevermore που δεν κράτησε πολύ, αλλά και διατήριση των μουσικών τους αξιών και στάνταρς που έρχονται από το πάντσ ανήσυχο και άκρως δημιουργικό τους παρελθόν, το οποίο λατρέψαμε. Το ακούω πυκνά συχνά ως έναν από τους πλέον αγαπημένους μου δίσκους τους.