Sólstafir - Í blóði og anda

Solstafir Í Blóði og Anda full album

Sólstafir-Í blóði og anda

Μια μπάντα που ξεχώρισε τα τελευταία χρόνια και μάλιστα έρχεται από μια χώρα που θεωρείται μη υπολογίσιμη μεταλλική δύναμη, την Ισλανδία, είναι οι Sosltafir. Λογικό, όταν όλη η Ισλανδία ξεπερνά με το ζόρι τις 300.000 κατοίκους, πόσους μεταλλάδες και πόσες μπάντες να παράγει. Οι Solstafir, δημιουργημένοι στην πρωτεύουσα της χώρας, Ρέικιαβικ το 1995, ξεκίνησαν να παίζουν αρκετά σκληρά, παρόλο που το όνομα τους φέρνει σε κάτι πιο γλυκό και θετικό (solstafir=εκτεινόμενες ηλιαχτίδες). Απόγονοι των Βικινγκς είναι, λογικά να παίζουν και να γράφουν σαν και γι αυτούς. Η μπάντα ξεκίνησε σαν τρίο, τραγουδούσε στη μητρική τους, και διακατεχόταν από ένα επικό συναίσθημα και η φαγούρα του πειραματισμού μπήκε πολύ νωρίς  (σε πολύ μικρή κλίμακα στην αρχή) στο πετσί τους. Τα πρώτα τους demos, black metal με παγανιστικό στίχο, αξίζουν ακροάσεων, ιδιαίτερα αν είναι λάτρεις των αρχαίων In The Woods… Το 1997 ο μπασίστας την κάνει και μένουν οι Aðalbjörn Tryggvason (φωνή/κιθάρα) και Guðmundur Óli Pálmason (drums) να δίνουν συναυλίες σαν ντουέτο. Δεν θα αργήσει να αλλάξει η σύνθεση της μπάντας και να γίνει κουαρτέτο και μετά από κάποιες ακόμα κυκλοφορίες να φτάσουν στο ντεμπούτο τους ‘’ Í blóði og anda’’ το 2002. Επίσης πλέον συναντάμε και αγγλικούς στίχους ενώ ως  μπάντα έχει προοδεύσει πολύ σε σχέση με τις πρώτες μέρες της. Τα επόμενα χρόνια η ρότα της μπάντας θα αλλάξει σημαντικά. Πολύ πιο ατμοσφαιρικοί, πάντοτε προοδευτικοί, με το black metal στοιχείο να ελαττώνεται δίσκο με τον δίσκο. Masterpiece of Bitterness, Köld και Svartir sandar, τρεις δίσκοι που πρέπει να ακουστούν από όλους τους ανοιχτόμυαλους ακροατές και ιδιαίτερα ακροατές των Enslaved. Ήδη από το συμβόλαιο με την Season Of Mist για το ’’Svartir sandar’’, το όνομα τους ακούγεται αρκετά, με το ‘’Otta’’ του 2014 όμως γίνονται πλέον γνωστοί. Πιο προσβάσιμοι από ποτέ, πιο μελωδικοί και πιο εμπορικοί. Τρία βίντεος τους φέρνουν στο στόμα πολλών μεταλλάδων, κτίζοντας το μέλλον τους στα ‘’10’’. Το περσινό τους άλμπουμ επιβεβαιώνει ότι η ποιότητα είναι κάτι σταθερό στις τάξεις τους αλλά όπως και να χει, ήδη έχουν βγάλει κάποιους δίσκους που θα χαράξουν το όνομα τους και θα θεωρούνται μνημεία για το είδος στο μέλλον.

Στο ντεμπούτο ‘’ Í blóði og anda’’ μπορείς ακόμα να θεωρήσεις ότι μιλάμε για black metal δίσκο, έστω προσθέτοντας ότι άλλο θες από μπροστά. Progressive, avant garde, pagan κτλ. Black metal όμως. Δεν είναι μόνο ο πριμαριστός ήχος, τα πικρά riffs, οι τσιριχτές κραυγές, το τάχιστο drumming, μια νοητική μαυρίλα που σκοτεινιάζει τις συνθέσεις.  Είναι και η παραγωγή, οι στίχοι (καμιά σχέση με αντιχριστιανικούς-Σατανιστικούς στίχους βέβαια), το συναίσθημα που μεταφέρεται. Ναι, σίγουρα black metal. Από την άλλη, έτη φωτός μακριά από τη μέση μαυρομεταλλική μπάντα. Έντονη χρήση μπάσου, διαστημικά-ατμοσφαιρικά περάσματα, πλήκτρα και πιάνο, ακουστικές μελωδίες, πολυφωνίες ή γυναικεία φωνητικά, στιχουργική θεματολογία, μουσική προσέγγιση, ακόμα και το όνομα της μπάντας ή το παρουσιαστικό των μελών της,  φέρνουν σε κάτι διαφορετικό.  Λιγοστοί στίχοι, ταξιδιάρικη-νοσταλγική διάθεση και ανεβαίνουμε στο ηχητικό πλοιάριο των Solstafir και όπου φυσά ο άνεμος, εμείς απλά απολαμβάνουμε το αεράκι ή το μπουρίνι.

Περιττό να αναφερθεί ότι παρόλη τη διαφορετικότητα του ήχου τους, το ‘’ Í blóði og anda’’ ακούγεται επιτυχημένα ισορροπημένο. Riffs που σε βολτάρουν μέσα στο δάσος, που σε αναδύουν στην επιφάνεια της θάλασσας, που σε καρφώνουν στα ενδότερα τη γης. Οργανικές κραυγές που λειτουργούν σαν ζωντανές σκιές, μηχανικό drummer που αποσκελετώνει και αποχρωματίζει μόνο και μόνο για να το πράξουν άλλα όργανα που θα προστεθούν. Το ότι είναι κάτοικοι μιας απομακρυσμένης χώρας, μάλλον λειτούργησε προς όφελος τους μιας και ο τρόπος που ακούγονται οι κιθάρες είναι πολύ προσωπικός, μια μίξη από τοπικούς μουσικούς ήρωες, rock  ‘n’ roll και τους Μεγάλους της Black Metal σχολής που κάποιες κασέτες-cds θα πέσανε στα χέρια τους στην εφηβία. Και τόσο χορταστικό και αυτόνομο μπάσο; Λατρεία. Με fade out με πιανάκι και ρυθμική μεταλλοποίηση μέχρι να μεταλλαχτεί ξανά σε Μαύρο Τέρας ή να σβήσει. Αν φτάσετε μέχρι το ‘’ Bitch in Black’’ σας περιμένουν καθαρά φωνητικά , καλογραμμένοι στίχοι, ακίνδυνοι ρυθμοί και μελωδίες βγαλμένες από άλλα μουσικά είδη μέχρι να ακουστεί το πρώτο ουρλιαχτό και να σηματοδοτήσει την έναρξη της καταστροφικής παρέλασης riffs, κραυγών και παλμικών μεγατόνων πριν ξαναγυρίσει στην αρχική του κατάσταση. Ο μουσικός πλούτος του δίσκου είναι τεράστιος και χρειάζεται πολλές ακροάσεις για να βγάλεις έστω και ένα μικρό ποσοστό των λίθων του. Μόνο το εννιάλεπτο ορχηστρικό ‘’ Í víking’’ να κάτσεις να αφομοιώσεις, θα νιώσεις ότι άκουσε κάτι διαφορετικό και συνάμα πολύ ενδιαφέρον, φτάνει να ανήκεις στους αποταμπελωμένους οπαδούς που μοναδικός τους στόχος είναι η καλή μουσική.  Σχεδόν μια ώρα ταξίδι, υπερπλήρες, ΨΥΧΗ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ αφιερωμένα και διπλωμένα ανάλογα για την δημιουργία των συγκεκριμένων συνθέσεων.

 

Copyright 2024. All Right Reserved.