monument

Cacumen. Σε πολλούς δεν λέει τίποτα αυτό το όνομα. Έτσι λεγόταν η μπάντα των Γερμανών Bonfire από το 1972 που ιδρύθηκε από τους δυο κιθαρίστες της μπάντας, Hans Ziller και Horst Maier-Thorn (απεβίωσε το 2017). Το 1978 το μικρόφωνο αναλαμβάνει ο Claus Lessmann και με την τότε σύνθεση κυκλοφορούν δυο ολοκληρωμένους δίσκους (και ένα ep). Η μπάντα γινόταν όλο και γνωστότερη, κατάφερε να υπογράψει με την κραταιά BMG κάπου το 1984-85 και εκεί έχουμε αρκετές αλλαγές. Αλλάζει το ρυθμικό ντουέτο της μπάντας, αλλάζει το look, αλλάζει το όνομα. Και το όνομα πλέον γίνεται Bonfire.

Όλοι θα συμφωνήσουμε ότι τα καλύτερα hard rock ανθέμια βγήκαν την δεκαετία του 80ς. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζουν να βγαίνουν καλές μπάντες. Απλά δεν γίνονται τόσο γνωστές αλλά και αριθμητικά μάλλον ασχολούνται λιγότερες. Έτσι, η δίψα για μια σύγχρονη μπάντα που να ξεχωρίζει είναι μεγάλη. Στο πρόσωπο των Σουηδών H.E.A.T. έχω βρει μια μεγάλη δροσιστική συσκευασία. Έντονα ενεργή, δισκογραφικά και συναυλιακά, μια απόλαυση στο μεγαλείο της. Λίγα λόγια για τη μπάντα.

Οι Doomάδες Isole υπάρχουν από το 1991. Ναι, τόσο παλιοί είναι. Απλά μέχρι το 2004 λέγονταν Forlorn και πιθανότατα να το άλλαξαν μιας και υπάρχουν αρκετές μπάντες με αυτό το όνομα ενώ οι συγκρεκριμένοι μέχρι τότε δεν είχαν βγάλει και κανά επίσημο άλμπουμ. Η ραχοκοκαλιά της μπάντας ήταν ανέκαθεν οι ιδρυτές Daniel Bryntse και Crister Olsson και το είδος που υπηρετούσαν το επικό doom metal. Επικότατο.

Υπήρξαν εποχές στη metal σκηνή που οι οπαδοί ήταν σε συντριπτικό ποσοστό άντρες. Πόσο μάλλον το ποσοστό των μουσικών. Χρειάστηκε να φτάσουν τα 90ς και να γίνουν διάφορες προσμίξεις (goth) ή να υπάρξουν κάποια πιο ακραία είδη που φάνηκαν πιο αρεστά στο γυναικείο φύλο. Άλλαξαν και τα μυαλά φυσικά. Το θέμα είναι ότι στα 80ς δεν πρέπει να ήταν τριψήφιος ο αριθμός των γυναικείων μουσικών και από αυτές οι περισσότερες κρατούσαν το μικρόφωνο. Μια από τις δημοφιλέστερες εκ αυτών ήταν η Doro Pesch που μπήκε στη μπάντα των Warlock το 1983 όταν οι τέσσερις κύριοι έψαχναν για μπροστάρη.

Λίγο πολύ, τα πράγματα γύρω από τους Lizzy Borden είναι γνωστά στο μεταλλικό κοινό μιας και υπήρξαν (και είναι ακόμα) μια δημοφιλής μπάντα. Το συγκρότημα από το Λος Άντζελες δημιουργήθηκε πίσω στο μακρινό 1983 και πήρε το όνομα από μια κοπέλα με το ίδιο όνομα που σκότωσε τον πατέρα της και την μητριά της με τσεκούρι. Κάπως έτσι, ο ένας εκ των αδερφών Harges, υιοθέτησε το όνομα αλλά το image αυτής της κοπέλας-δολοφόνου κρατώντας συχνά εκτός από το μικρόφωνο της μπάντας, και ένα τσεκούρι. Ο μικρότερος κατά δυο χρόνια αδερφός, περιορίστηκε στο να κρατά ΜΟΝΟ τις μπακέτες.

Πίσω στη δεκαετία των 90ς, το Αμερικάνικο κοινό άρχισε να ασχολείται με άλλα είδη μουσικής και το κλασσικό heavy/power metal που κάποτε μεσουρανούσε, να βρίσκεται σε δυσμένεια. Μια παρείτσα Ελλήνων έφτιαξε τους Gothic Knights και έπαιζε τη μουσική που αγαπούσε αδιαφορώντας για μόδες. Πριν όμως καν κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους, ο τραγουδιστής τους, Γιώργος Τσαλίκης αποχώρησε και δημιούργησε το δικό του γκρουπ. Έτσι, το 1996 είχαμε διπλή χαρά να απολαύσουμε. Από τη μία το ομώνυμο ντεμπούτο των Gothic Knights και από την άλλη το ομώνυμο ep των Zandelle, της νέας μπάντας του Γιώργου.

Όταν μια μπάντα βαπτίζεται επηρεασμένη από τίτλους και στίχους των Manilla Road και Solstice (επικοντουμάδες) τότε είσαι σίγουρος ότι θα βγει κάτι καλό. Στην περίπτωση των Atlantean Kodex δεν μιλάμε για κάτι καλό. Μιλάμε για το ΤΕΛΕΙΟ. Μια από τις καλύτερες μπάντες που ξεπήδησαν την τελευταία εικοσαετία. Δράττομαι της ευκαιρίας ότι το ντεμπούτο κλείνει τα 15 χρόνια και έχει ήδη επηρεάσει νεότερες μπάντες. Σίγουρα θα μιλάμε για ηχητικό μνημείο του είδους στο μέλλον. Εν συντομία, οι Βαυαροί Atlantean Kodex ιδρύθηκαν από τον κιθαρίστα Manuel Trummer και τον μπασίστα Florian Kreuzer .

Μια από τις σημαντικότερες 80ς prog rock μπάντες, που μάλιστα συνεχίζουν μέχρι και σήμερα, είναι οι Σκοτσέζοι Pallas (Ελληνικότατο μυθολογικό πρόσωπο που βρίσκεται σε αρκετές περιπτώσεις). Δημιουργήθηκαν το 1980 και μέχρι το 1987 κυκλοφόρησαν δυο ενδιαφέροντες δίσκους, τα ''The Sentinel'' (1984) και The Wedge (1986). Μετά υπήρξε μια χρονοβόρα διακοπή που διήρκησε μέχρι το 1998 όπου και κυκλοφόρησαν το ''Beat The Drum'' (από την Inside Out) και μπήκαν αμέσως στις καρδιές πολλών νέων οπαδών του prog rock της εποχής ανάμεσα τους και εμένα.

To θεικό Prog Rock των 70ς είχε φθίνουσα πορεία στα 80ς. Ξεκάθαρο. Στα 90ς ξεπρόβαλλε μια νέα σειρά συγκροτημάτων από όλο τον πλανήτη. Neo-prog λοιπόν και οι αντιπρόσωποι της από την Νορβηγία λιγοστοί. Μια από τις καλύτερες περιπτώσεις αυτών είναι οι Fruitcake, όπως φυσικά και οι γνωστότεροι Anglagard και Anekdoten. Μιας και εδώ μας αφορούν οι Fruitcake, η μπάντα γεννήθηκε στο Oslo το 1990 με την σύνθεση να σταθεροποιείται δυο χρόνια αργότερα κυκλοφορώντας μάλιστα και το ντεμπούτο τους ''Fool Tapes'' από τοπική εταιρία.

Ένα από τα αμέτρητα Αμερικάνικα hard rock συγκροτήματα που έσβησαν άμεσα με την άνοδο του Grunge ήχου είναι οι Sinnocence. Ξεκίνησαν το 1985 ως  The Way In και σταδιακά σκληρύναν τον ήχο τους(αλλάζοντας και το όνομα της μπάντας σε Sinnocence to 1989 χωρίς όμως να χάσουν ποτέ το έντονο μελωδικό τους στοιχείο. Είχαν την τύχη να ανήκουν στη σκηνή του New Jersey/New York, πράγμα που σήμαινε πολλές συναυλίες και οπαδούς αλλά άργησαν πολύ να κυκλοφορήσουν κάποιο υλικό ώστε να παγιώσουν μια δυναμικότερη θέση στη Αμερικάνικη σκηνή.