monument

Η Ουκρανική metal σκηνή δεν είναι μεγάλη. Το μεγαλύτερο μέρος της ανήκει στον ακραίο ήχο (Black Metal)  και πολλά συγκροτήματα απαρτίζονται από τους ίδιους μουσικούς. Προσθέστε και τον πόλεμο τα τελευταία χρόνια και κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα όσο αφορά συναυλίες, στούντιος, στρατιωτικές θητείες και τα λοιπά. Βέβαια είμαι σίγουρος ότι μετά το πέρας του πολέμου, θα υπάρχει τεράστια ανοδική πορεία, ιδιαίτερα και πάλι στον ακραίο ήχο. Ότι αφορά το ΤΩΡΑ, έχουμε τους Drudkh. Μπαντάρα.

Η υπόθεση Folk Metal είναι χιλιοταλαιπωρημένη και χιλιοτραβηγμένη. Πολλές φορές το δεύτερο συνθετικό (Metal) χάνεται σε όφελος χαζοχαρούμενων μελωδιών  που θυμίζει την εκάστοτε χώρα από την οποία προέχεται ή γενικότερα ακούγεται σαν μουσική εμποροπανήγυρης. Κάποια στιγμή στα 00-10ς αυτό το είδος είχε μεγάλη πέραση και ανταπόκριση από το κοινό αλλά νομίζω ότι πλέον έχει πάρει την κατιούσα και έχουν μείνει οι μπάντες που αξίζαν. Όχι ότι δεν βγαίνουν και αρκετές καινούριες βέβαια...

Cacumen. Σε πολλούς δεν λέει τίποτα αυτό το όνομα. Έτσι λεγόταν η μπάντα των Γερμανών Bonfire από το 1972 που ιδρύθηκε από τους δυο κιθαρίστες της μπάντας, Hans Ziller και Horst Maier-Thorn (απεβίωσε το 2017). Το 1978 το μικρόφωνο αναλαμβάνει ο Claus Lessmann και με την τότε σύνθεση κυκλοφορούν δυο ολοκληρωμένους δίσκους (και ένα ep). Η μπάντα γινόταν όλο και γνωστότερη, κατάφερε να υπογράψει με την κραταιά BMG κάπου το 1984-85 και εκεί έχουμε αρκετές αλλαγές. Αλλάζει το ρυθμικό ντουέτο της μπάντας, αλλάζει το look, αλλάζει το όνομα. Και το όνομα πλέον γίνεται Bonfire.

Όλοι θα συμφωνήσουμε ότι τα καλύτερα hard rock ανθέμια βγήκαν την δεκαετία του 80ς. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζουν να βγαίνουν καλές μπάντες. Απλά δεν γίνονται τόσο γνωστές αλλά και αριθμητικά μάλλον ασχολούνται λιγότερες. Έτσι, η δίψα για μια σύγχρονη μπάντα που να ξεχωρίζει είναι μεγάλη. Στο πρόσωπο των Σουηδών H.E.A.T. έχω βρει μια μεγάλη δροσιστική συσκευασία. Έντονα ενεργή, δισκογραφικά και συναυλιακά, μια απόλαυση στο μεγαλείο της. Λίγα λόγια για τη μπάντα.

Οι Doomάδες Isole υπάρχουν από το 1991. Ναι, τόσο παλιοί είναι. Απλά μέχρι το 2004 λέγονταν Forlorn και πιθανότατα να το άλλαξαν μιας και υπάρχουν αρκετές μπάντες με αυτό το όνομα ενώ οι συγκρεκριμένοι μέχρι τότε δεν είχαν βγάλει και κανά επίσημο άλμπουμ. Η ραχοκοκαλιά της μπάντας ήταν ανέκαθεν οι ιδρυτές Daniel Bryntse και Crister Olsson και το είδος που υπηρετούσαν το επικό doom metal. Επικότατο.

Υπήρξαν εποχές στη metal σκηνή που οι οπαδοί ήταν σε συντριπτικό ποσοστό άντρες. Πόσο μάλλον το ποσοστό των μουσικών. Χρειάστηκε να φτάσουν τα 90ς και να γίνουν διάφορες προσμίξεις (goth) ή να υπάρξουν κάποια πιο ακραία είδη που φάνηκαν πιο αρεστά στο γυναικείο φύλο. Άλλαξαν και τα μυαλά φυσικά. Το θέμα είναι ότι στα 80ς δεν πρέπει να ήταν τριψήφιος ο αριθμός των γυναικείων μουσικών και από αυτές οι περισσότερες κρατούσαν το μικρόφωνο. Μια από τις δημοφιλέστερες εκ αυτών ήταν η Doro Pesch που μπήκε στη μπάντα των Warlock το 1983 όταν οι τέσσερις κύριοι έψαχναν για μπροστάρη.

Λίγο πολύ, τα πράγματα γύρω από τους Lizzy Borden είναι γνωστά στο μεταλλικό κοινό μιας και υπήρξαν (και είναι ακόμα) μια δημοφιλής μπάντα. Το συγκρότημα από το Λος Άντζελες δημιουργήθηκε πίσω στο μακρινό 1983 και πήρε το όνομα από μια κοπέλα με το ίδιο όνομα που σκότωσε τον πατέρα της και την μητριά της με τσεκούρι. Κάπως έτσι, ο ένας εκ των αδερφών Harges, υιοθέτησε το όνομα αλλά το image αυτής της κοπέλας-δολοφόνου κρατώντας συχνά εκτός από το μικρόφωνο της μπάντας, και ένα τσεκούρι. Ο μικρότερος κατά δυο χρόνια αδερφός, περιορίστηκε στο να κρατά ΜΟΝΟ τις μπακέτες.

Πίσω στη δεκαετία των 90ς, το Αμερικάνικο κοινό άρχισε να ασχολείται με άλλα είδη μουσικής και το κλασσικό heavy/power metal που κάποτε μεσουρανούσε, να βρίσκεται σε δυσμένεια. Μια παρείτσα Ελλήνων έφτιαξε τους Gothic Knights και έπαιζε τη μουσική που αγαπούσε αδιαφορώντας για μόδες. Πριν όμως καν κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους, ο τραγουδιστής τους, Γιώργος Τσαλίκης αποχώρησε και δημιούργησε το δικό του γκρουπ. Έτσι, το 1996 είχαμε διπλή χαρά να απολαύσουμε. Από τη μία το ομώνυμο ντεμπούτο των Gothic Knights και από την άλλη το ομώνυμο ep των Zandelle, της νέας μπάντας του Γιώργου.

Όταν μια μπάντα βαπτίζεται επηρεασμένη από τίτλους και στίχους των Manilla Road και Solstice (επικοντουμάδες) τότε είσαι σίγουρος ότι θα βγει κάτι καλό. Στην περίπτωση των Atlantean Kodex δεν μιλάμε για κάτι καλό. Μιλάμε για το ΤΕΛΕΙΟ. Μια από τις καλύτερες μπάντες που ξεπήδησαν την τελευταία εικοσαετία. Δράττομαι της ευκαιρίας ότι το ντεμπούτο κλείνει τα 15 χρόνια και έχει ήδη επηρεάσει νεότερες μπάντες. Σίγουρα θα μιλάμε για ηχητικό μνημείο του είδους στο μέλλον. Εν συντομία, οι Βαυαροί Atlantean Kodex ιδρύθηκαν από τον κιθαρίστα Manuel Trummer και τον μπασίστα Florian Kreuzer .

Μια από τις σημαντικότερες 80ς prog rock μπάντες, που μάλιστα συνεχίζουν μέχρι και σήμερα, είναι οι Σκοτσέζοι Pallas (Ελληνικότατο μυθολογικό πρόσωπο που βρίσκεται σε αρκετές περιπτώσεις). Δημιουργήθηκαν το 1980 και μέχρι το 1987 κυκλοφόρησαν δυο ενδιαφέροντες δίσκους, τα ''The Sentinel'' (1984) και The Wedge (1986). Μετά υπήρξε μια χρονοβόρα διακοπή που διήρκησε μέχρι το 1998 όπου και κυκλοφόρησαν το ''Beat The Drum'' (από την Inside Out) και μπήκαν αμέσως στις καρδιές πολλών νέων οπαδών του prog rock της εποχής ανάμεσα τους και εμένα.