USA

Η Arkeyn Steel συνεχίζει τις ανασκαφές στην (Βόρειο) Αμερικάνικη ήπειρο, είτε για άγνωστες μπάντες με λιγοστά demos, είτε για μπάντες με ολοκληρωμένους δίσκους που δεν έφτασαν σε αρκετά αυτιά στην εποχή τους. Ένα από αυτά, είναι οι εκπληκτικοί Medalyon από το Ohio. Θυμάμαι να αγοράζω το ντεμπούτο τους σε ανασκαφές σε ιντερνετικά δισκάδικα προ πολλών ετών, φθηνά και έτσι είχα πάρει 3-4 κόπιες δίνοντας τις υπόλοιπες σε φίλους της εποχής. Αμερικάνικο μελωδικό heavy/power metal με πολύ όμορφες στιγμές. Το ''Visions'' το επανακυκλοφόρησε η Arkeyn πριν λίγα χρόνια μαζί με το ομώνυμο ep του 1988.

Οι Αμερικανοί Prog metallers Thought Chamber είχαν απασχολήσει το αντίστοιχο κοινό στα τέλη των 00ς με το εξαιρετικό ''Angular Perceptions'', ένα δίσκο που είχε φρεσκάδα και δεν του έλειπε τίποτα-τεχνική, μελωδία, πιασάρικά σημεία, δουλεμένες ενορχηστρώσεις με ουσία. Ιθύνων νους ο Michael Harris (Zanister, Surgeon, Arch Rival, Darkology). Βέβαια είχε μαζί του πίσω στα πλήκτρα τον αξιολογότατο Bobby Williamson και στο μικρόφωνο τον αγαπημένο Ted Leonard των Enchant. Μεγάλη αγάπη ο τύπος.

Όσο και να προσπάθησα να αποκρυπτογραφήσω το λογότυπο των Αμερικανών Lamp of Murmuur, δεν τα κατάφερα παρά μόνο όταν διάβασα τις πληροφορίες στο δελτίο Τύπου. Πάντως εξωφυλλάρα, αυτό να λέγεται. Οι  Lamp of Murmuur λοιπόν είναι μια black metal μπάντα ενός ατόμου και συγκεκριμένα του M ο οποίος τους ίδρυσε πίσω στο 2019 και από τότε έχουν κυκλοφορήσει ήδη τέσσερα άλμπουμς, εσωκλείοντας και το καινούριο τους δημιούργημα, ''The Dreaming Prince in Ecstasy''  που θα βγεί στις 14 Νοέμβρη από την Wolves of Hades.

Μεγάλη αγάπη οι Αμερικανοί Prog Metallers Power of Omens. Με δυο διαμαντάκια στα 90ς, άφησαν το όνομα τους χαραγμένο σε αυτούς που την ψάχνουν λίγο παραπάνω στο ταλαιπωρημένο αυτό είδος. Διότι άλλο προοδευτικό, άλλο τεχνικό και άλλο βαρετό και κουραστικό. Και ευτυχώς οι Power Of Omens δεν ανήκουν στις τελευταίες κατηγορίες. Οι Τεξανοί ιδρύθηκαν το 1994 και παρέδωσαν δυο ντέμος (1996 και 1997) πριν υπογράψουν με την τότε ανερχόμενη Ιταλική Elevate Records που μάζευε πολλές Power και Prog Metal μπάντες.

Λίγο πολύ, τα πράγματα γύρω από τους Lizzy Borden είναι γνωστά στο μεταλλικό κοινό μιας και υπήρξαν (και είναι ακόμα) μια δημοφιλής μπάντα. Το συγκρότημα από το Λος Άντζελες δημιουργήθηκε πίσω στο μακρινό 1983 και πήρε το όνομα από μια κοπέλα με το ίδιο όνομα που σκότωσε τον πατέρα της και την μητριά της με τσεκούρι. Κάπως έτσι, ο ένας εκ των αδερφών Harges, υιοθέτησε το όνομα αλλά το image αυτής της κοπέλας-δολοφόνου κρατώντας συχνά εκτός από το μικρόφωνο της μπάντας, και ένα τσεκούρι. Ο μικρότερος κατά δυο χρόνια αδερφός, περιορίστηκε στο να κρατά ΜΟΝΟ τις μπακέτες.

Πίσω στη δεκαετία των 90ς, το Αμερικάνικο κοινό άρχισε να ασχολείται με άλλα είδη μουσικής και το κλασσικό heavy/power metal που κάποτε μεσουρανούσε, να βρίσκεται σε δυσμένεια. Μια παρείτσα Ελλήνων έφτιαξε τους Gothic Knights και έπαιζε τη μουσική που αγαπούσε αδιαφορώντας για μόδες. Πριν όμως καν κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους, ο τραγουδιστής τους, Γιώργος Τσαλίκης αποχώρησε και δημιούργησε το δικό του γκρουπ. Έτσι, το 1996 είχαμε διπλή χαρά να απολαύσουμε. Από τη μία το ομώνυμο ντεμπούτο των Gothic Knights και από την άλλη το ομώνυμο ep των Zandelle, της νέας μπάντας του Γιώργου.

Ένα από τα αμέτρητα Αμερικάνικα hard rock συγκροτήματα που έσβησαν άμεσα με την άνοδο του Grunge ήχου είναι οι Sinnocence. Ξεκίνησαν το 1985 ως  The Way In και σταδιακά σκληρύναν τον ήχο τους(αλλάζοντας και το όνομα της μπάντας σε Sinnocence to 1989 χωρίς όμως να χάσουν ποτέ το έντονο μελωδικό τους στοιχείο. Είχαν την τύχη να ανήκουν στη σκηνή του New Jersey/New York, πράγμα που σήμαινε πολλές συναυλίες και οπαδούς αλλά άργησαν πολύ να κυκλοφορήσουν κάποιο υλικό ώστε να παγιώσουν μια δυναμικότερη θέση στη Αμερικάνικη σκηνή.

Οι Crimson Glory έχουν συνδέσει το όνομα τους με τον τραγουδιστή τους, Midnight. Λογικότατο μιας και ο περίεργος αυτός τύπος διέθετε εκτός από αυτοκαταστροφικές τάσεις και μια πανέμορφη λυρική φωνή που σε σαγήνευε με την πρώτη επαφή. Όταν μιλάς για τους καλύτερους US Power/prog metal δίσκους, σίγουρα θα αναφέρεις και τα δυο πρώτα τους άλμπουμς. Σιγουράκι. Όχι όμως και τον τρίτο, ''Strange and Beautiful''. Γιατί; Ο Midnight ακόμα εκεί τραγουδούσε, τι άλλαξε. Η φυγή του ρυθμικού κιθαρίστα των C.G., Ben Jackson το 1989, αυτό έκανε τη διαφορά.

Δεν ξέρω ποια είναι τη χρονική διάρκεια για να οριοθετηθεί ένας δίσκος ως EP ή LP. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα την δεκαετία των 80ς με κυκλοφορίες του μισάωρου που ονομάστηκαν LPS. Φέρνω σαν παράδειγμα το ντεμπούτο των Megadeth. Και όμως το ''Only Time Will Tell'' (με μια σύνθεση λιγότερη) θεωρείται EP. Όπως και να έχει το θέμα, το ζήτημα είναι να περιέχει υλικό που τα σπάει, είτε διαρκεί  μισή ώρα είτε πάνω από μία. Και οι Villain το κατάφεραν το 1986 με τη συγκεκριμένη κυκλοφορία.

O Chuck Schuldiner άφησε ΤΕΡΑΣΤΙΑ κληρονομιά πίσω τους με το υλικό των DEATH αλλά και τον χαρακτήρα του. Τα έξι διαμάντια των DEATH δεν θα χάσουν ποτέ μέρος της αίγλης τους. Ούτε στα πρώτα του, death metal βήματα, ούτε προς το τέλος που σχεδόν η σχέση του με το παλιομοδίτικο ακραίο αυτό είδος ήταν πιο χαλαρή. Δεν το ενέπνεε πλέον η καφρίλα ούτε τα παραμορφωμένα φωνητικά. Το 1995 δημιουργεί τους Control Denied με σκοπό να παίξει τη μουσική που ήθελε και αγαπούσε χωρίς την βαριά φανέλα των DEATH που αναγκαστικά τον περιόριζε μέχρι ένα βαθμό. Και ήταν ανήσυχο πνεύμα ο μακαρίτης.