Δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις ακούσει το ομώνυμο τραγούδι κάπου και να μην σου έχει σηκωθεί η.. τρίχα. Στο ράδιο, σε κλαμπάκι, σε συναυλία, στο σπίτι σου. Κάπου θα το έχεις ακούσει. Μπορεί το βίντεο κλιπ του συγκεκριμένου τραγουδιού να είναι γραφικό αλλά το τραγούδι είναι από τα καλύτερα τραγούδια που υπάρχουν στο heavy metal από γεννησιμιού του. Δεν υπερβάλλω, νομίζω ότι συμφωνεί πολύς κόσμος μαζί μου.
Αν και έχουν αρκετό καιρό να κυκλοφορήσουν ένα νέο δίσκο οι Anthrax (6 χρόνια ήδη), πάντα βρίσκουν ένα τρόπο να μας αποσπάσουν την προσοχή με μια άλλου είδους κυκλοφορία ή νέα. Ήδη μετά τον τελευταίο τους δίσκο ‘’For All Kings’’ toy 2016, έχουν ήδη κυκλοφορήσει άλλα τέσσερα live άλπουμς και πάμε για το πέμπτο. Ποια η διαφορά με τα άλλα; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το καινούριο τους Live μπορεί να λειτουργήσει και σαν best of μιας και καλύπτει υλικό από το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας τους, πολλά τραγούδια μάλιστα από τα αρχαία χρόνια.
Όσο και αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε ή να το δεχτούμε, η δεκαετία των 90ς δεν ήταν καλή για το thrash metal. Μετά το 1991-92, ελάχιστες καλές κυκλοφορίες βγήκαν στο είδος. Και κάποιες ακόμα βέβαια που ακουγόντουσαν πιο μοντέρνες, πιο γκρουβάτες, πιο καινοτόμες, πιο πειραματικές αλλά αν ήθελες να ακούσεις κλασσικό thrash, έβρισκες λίγες καλές κυκλοφορίες. Εννοείται ότι οι περισσότερες είχαν βασικότερη επιρροή τους Slayer και γενικότερα το Αμερικάνικο thrash σε αντίθεση με τις σημερινές εποχές που κατά μεγάλο ποσοστό παίζουν θυμίζοντας Τευτονικό thrash.
Πολλοί θεωρούν ταυτόσημο του AOR τους Journey και όχι αδίκως. Τα πράγματα όμως δεν ήταν έτσι εξ’αρχής. Μπορούν να γραφτούν τό,οι ολόκληροι για τη βιογραφία της μπάντας αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει περί του παρόντος. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε στο San Francisco το 1973 και ηχητικά ακουγόταν σαν jazzy progressive rock, τουλάχιστον στα τρία πρώτα άλμπουμς τους. Δεν ξεχνάμε ότι μιλάμε για διαφορετική σύνθεση. Μάλιστα στο ντεμπούτο τους το 1975 είχαν δυο κιθαρίστες και το riffing ήταν βασικό συστατικό της μουσικής τους.
Το όνομα του Andrew Della Cagna ίσως να μην θυμίζει κάτι σε πολλούς. Και όμως ο 46χροος Αμερικανός πολυοργανίστας μουσικός βρίσκεται πίσω από πολλές μπάντες της μουσικής μας και μάλιστα σε διαφορετικά ιδιώματα. Τα πιο σημαντικά που συνεχίζει ακάθεκτος ο ίδιος και μας ενημερώνει ότι σύντομα θα ακούσουμε και νέο υλικό είναι οι Brimstone στους οποίους είναι από το 2011 (μπάσο) και οι Icarus Witch (από το 2017, στη θέση του τραγουδιστή).
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να ανακαλύψει πλέον κάποιος ένα χαμένο demo που να αξίζει κυκλοφορίας. Ο ήχος του μπρεί να είναι χείριστος, τα τραγούδια λιγοστά, τα μέλη εξαφανισμένα, τα ποσά που ζητιούνται για τα δικαιώματα υπερβολικά. Άσε που τα τελευταία χρόνια έχει (αναποδο) γυριστεί σχεδόν κάθε πέτρα που μπορεί να κρύβει από κάτω κάποιο πολύτιμο μέταλλο. Κάθε φέτος και δυσκολότερα λοιπόν αλλά η υπομονή και επιμονή κάποιων ανθρώπων το κάνει εφικτό. Σε μια τέτοια πέτρα είχε κρυφτεί ένα εκπληκτικό demo, τριάντα χρόνια πριν (1992).
Οι Τεξανοί Helstar ανήκουν στις αγαπημένες μπάντες οπαδών που λατρεύουν τον Αμερικανικο Power Metal ήχο. Ένα καταπληκτικό σερί τεσσάρων θεικών δίσκων στα 80ς τους χάρισε την αιωνιότητα όσο αφορά μια περίοπτη θέση στη σκηνή. Οι Helstar ξεκίνησαν το μακρινό 1981 και γρήγορα απέκτησαν το δικό τους υλικό, από τα σκληρότερα της σκηνής. Τα demos στένονται σε εταιρίες και βρίσκονται αρκετές που εψιαφέρονται και όντως κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους ‘’ Burning Star’’ σε όλα τα σημεία της Γης (Combat Records, Music for Nations, Roadrunner Records).
ΔΟΓΜΑ. Οι Black Sabbath είναι οι πατέρες, οι παπούδες, οι νονοί, τα αφεντικά της heavy metal μουσικής.Οι πρώτοι δίσκοι με τον Ozzy στο μικρόφωνο, οι 70s δίσκοι τους δηλαδή είναι η απαρχή του doom metal. Και την δεκαετία του 80 που άλλαξαν μουσική ρότα, δημιουργήθηκαν τα πρώτα συγκροτήματα που επηρέασαν βαθύτατα. Από τις πρώτες μπάντες της Αμερικάνικης ηπείρου που έπαιξαν σαν 70ς Sabbath, ήταν οι The Obsessed. 1980 έτος ίδρυσης και το τρίο που αποτελούσε τη μπάντα να είναι επηρεασμένο από τους Βρετανούς doomsters, παίζοντας ανάλογα στα πρώτα τους demos.
Πολλές συζητήσει έχουν γίνει για το ποιος πρέπει να θεωρείται ο πρώτος death metal δίσκος. Λίγοι οι υποψήφιοι και φυσικά δισκάρες, ιστορικοί-σταθμοί στον ήχο και όλα αυτά τα ωραία. Μου είναι αδιάφορο αν θα έπρεπε να είναι το ντεμπούτο της αγαπημένης μου μπάντας DEATH ή των Καλιφορνέζων Possessed. Τεράστιες λατρείες αμφότερα. Τα πάντα έχουν γραφτεί και ειπωθεί αρα ας επικεντρωθούε στα πολύ βασικά. Οι Possessed ιδρύθηκαν το 1983 και ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν το demo τους ‘’death metal’’, την ίδια χρονιά που και οι Death ονόμασαν το πρώτο demo τους με τον ίδιο τίτλο.
Οι Highways ξεκίνησαν από τον Joe Coleman (Cobras, Gallows Majesty) σαν μουσικοσυνθέτικό πρότζεκτ, τον Δεκέμβριο του 2020, στο Linkoln της Nebraska. To project αυτό μετεξελίχτηκε σαν κάτι παγκόσμιο μιας και οι μουσικοί που συνεργάζονται σε αυτό είναι από κάθε μεριά του πλανήτη. Ο Carlos Molina (φωνή/κιθάρα) μας έρχεται από τη Χιλή, ο ετέρος κιθαρίστας Oleh Andrievsky από την Ουκρανία, ο Vinay Ramakrishnan (drums) από την Ινδία ενώ ο έγχρωμος μπασίστας Marvin Masok από τη Νιγηρία.