Οι Armored Saint διαλύθηκαν το 1992 (και ο Bush πήγε να τραγουδήσει στους Anthrax), ένα χρόνο αργότερα από την κυκλοφορία του ''Symbol of Salvation''. Ο συγκεκριμένος δίσκος ωρίμασε πολύ ωραία και γρήγορα στα επόμενα χρόνια θεωρήθηκε από πολλούς ως ο καλύτερος τους. Διόλου τυχαίο που οι οπαδοί ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ την επιστροφή αυτής της σπουδαίας μπάντας, πράγμα που συνέβη και έτσι συνεχίζουν μέχρι σήμερα με θαυμαστά αποτελέσματα.
Κάποια συγκροτήματα δουλεύουν και προβάλλονται πολύ από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάποια περισσότερο και κάποια λιγότερο. Έχουμε βρει και μάθει νέα για συγκροτήματα που υπήρξαν βραχύβια πριν πολλές δεκαετίες και μέσω κάποιου fan club, ενός οπαδού ή ενός μέλου του συγκροτήματος, μαθαίνουμε νέα και διαβάζουμε για το παρελθόν. Ακόμα και από συγγενικό μέλος από κάποιον από την σύνθεση της τότε μπάντας. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που έχουν χαθεί εντελώς τα ίχνη μιας μπάντας, και όχι μόνο για άσημες, μικρής εμβέλειας μπάντας αλλά και για μεγαλύτερα ονόματα.
Η Ελληνική σκηνή δεν ανθίζει πλέον. Ακμάζει. Πολλές μπάντες είναι παγκόσμιας φήμης ενώ και σαν οπαδοί/ακροατές έχουμε πολύ καλή φήμη. Στα 80ς, όπως και ήταν φυσικό, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Οι Έλληνες metal μουσικοί ήταν σαφώς λιγότεροι και κατά πολύ κατώτεροι σαν οργανοπαίκτες. Λίγοι Έλληνες μουσικοί κατάφεραν να ξεχωρίσουν στο εξωτερικό και έκαναν την Ελλάδα περήφανη. Ανάμεσα σε αυτούς, ο Χρίστος Ευθυμιάδης (από Κοζάνη) που μεγάλωνε σαν έφηβος στη Γερμανία που είχε αγκαλιάσει τη heavy metal μουσική.
Οι μάσκες, το βάψιμο, η αμφίεση, όλα σημαντικά κομμάτια της hard rock και metal. Από τους αρχαίους Kiss και Alice Cooper στους σημερινούς Ghost. Επίσης η ανωνυμία, μπάντες με μέλη που δεν γωνρίζουμε την ύπαρξη τους. Δείτε και πάλι τι έγινε με τους Ghost. Και πολλές, πάμπολλες black metal μπάντες. Πάμε πάλι προς τα πίσω. Καναδάς. Piledriver. Πολυ ψωμί από πίσω. Ας μείνουμε στα πολύ βασικά.
Τον Άγγελο Περλεπέ τον γνωρίζουμε όλοι. Έίναι ο Malmsteen, o Blackmore, ο κιθαριστάρας της Ελλάδας μας τέλος πάντων. Ο κιθαρίστας που συνδύασε τις κλασσικές επιρροές ) Bach, Paganini, Vivaldi) του με τις αντίστοιχες hard rock (Blackmore, Hendrix, Gallagher, Malmsteen, G. Moore, J. Beck, M. Schenker, Uli Jon Roth).
Αυτόνομος κιθαρίστας που δημιούργούσε απολαυστική μουσική στα πέτρινα χρόνια της σκληρής μουσικής μας. Μην μακρυγορούμε, σεβασμός στο πρόσωπο του. Έδώ έχουμε τη πρώτη του μπάντα, τους Versus, πριν δηλαδή σχηματιστούν οι Mystery. Μιλάμε για δίσκο του 1984 (‘’Confession’’ το όνομα του) ο οποίος μάλιστα δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ ενώ τώρα θα μπορούμε να τον απολαύσουμε με ρεμάστερ ήχο (Nick Papakostas στο Entasis studios) και ένα πανέμορφο εξώφυλλο (John Pavlidis).
Προσφάτως, οι Δανοί Witch Cross κυκλοφόρησαν το τρίτο τους δίσκο, το δεύτερο μετά την επανασύνδεση τους το 2011. Ανήκουν στη κατηγορία των συγκροτημάτων που αναζητούν τη δεύτερη ευκαιρία από τους εαυτούς τους αλλά και τους οπαδούς. Το παρόν τους είναι τουλάχιστον αξιοζήλευτο χωρίς βέβαια να τίθεται θέμα σύγκρισης με το εκπληκτικό εκείνο ντεμπούτο του 1984, το ‘’Fit For Fight’’. Επηρεασμένοι όσο δεν πάει από το ήχητικό κύμα του new wave (metal) που ευδοκιμούσε στην Αγγλία στις αρχές των 80ς, η ίδια η μπάντα έπαιζε ανάλογα, απλά ήταν από Δανία.
Πρόλογο και μπλα μπλα περί ανέμων και υδάτων για τους Razor, ΔΕΝ έχει. Αν δεν γνωρίζεις τους συγκεκριμένους Καναδούς, ή δεν έχεις σχέση με το metal ή απλά έχεις περιορίσει τα ακούσματα σου στα πολύ μελωδικά. Οι Razor υπάρχουν από το 1983 και στα εννιά χρόνια που άντεξαν (1992) έβγαλαν επτά καταπληκτικούς δίσκους. Και οι ΕΠΤΑ. Το 1996 η μπάντα επανασυνδέθηκε με εναπομείναντα αρχικό μέλος τον κιθαρίστα Dave Carlo και μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει ακόμα ένα δίσκο, το αρκετά καλό ‘’ Decibels’’ ενώ την τελευταία δεκαετία έχει επιστρέψει και ο αυθεντικός μπασίστας Mike Campagnolo.
Η Γαλλική σκηνή πρόσφερε αρκετές σημαντικές και ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες στο χώρο του κλασσικού heavy metal στα 80ς, με πολλές από αυτές να έχουν γαλλόφωνα φωνητικά. Αυτό σε κάποιους αρέσει πολύ και κάποιοι το μισούν μιας και η Γαλλική γλώσσα είναι πολύ ιδιαίτερη και αρκετά αταίριαστη (στο μυαλό μας) με το heavy metal. Εγώ πάντως τάσσομαι φανατικά προς την πρώτη ομάδα, δηλαδή αυτών που αγαπούν τα γαλλικά στο heavy metal. Τρανταχτό παράδειγμα οι Sortilege που κυκλοφόρησαν δυο δίσκους τραγουδισμένους σε διαφορετικές γλώσσες.
Η Γερμανία ανέκαθεν τροφοδοτούσε το underground κύμα της metal μουσικής με νέο αίμα. Ειδικά στα 80ς πρωταγωνίστησε. Πολλές ηγετικές μπάντες του heavy/power/speed/thrash προήλθαν από τη Γερμανία που ακόμα και σήμερα δεν σταματά να κυριαρχεί σε πολλούς τομείς, μουσικούς και τεχνικούς. Αν και πολλά συγκροτήματα κατάφεραν να αναδειχτούν χάρη στις πάμπολλες εταιρίες που τις υποστήριξαν από την αρχή, υπήρξαν και αυτές που δεν πέρασαν στο επόμενο στάδιο. Οι Brainfever για παράδειγμα. Μπάντα που δημιουργήθηκε στα τέλη των 70ς αλλά η σύνθεση της σταθεροποιήθηκε το 1982.
Το ενδιαφέρον στο να γράφεις σε ένα ‘zine είναι ότι έρχεται υλικό προς άκουσμα από διαφορετικά είδη, χρονολογίες, εποχές και γενικότερα γούστα και έρχεσαι ενώ κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε από επιλογή. Κάπως έτσι γνώρισα τους AORάδες Michael Fury. Οι Καναδοί Myles Hunter (γνωστός από την μπάντα AVALON) ,ο μπασίστας Martyn Jones και ο κιθαρίστας Rob Kennedy δημιούργησαν τους Michael Fury το 1979. Το όνομα παρμένο από τον χαρακτήρα της μικρής ταινίας “The Dead” του James Joyce. Μετά από μια σειρά συναυλιών στη χώρα τους, διαλύθηκαν το 1983.