Armored Saint - March of the Saint

Οι Armored Saint διαλύθηκαν το 1992 (και ο Bush πήγε να τραγουδήσει στους Anthrax), ένα χρόνο αργότερα από την κυκλοφορία του ''Symbol of Salvation''. Ο συγκεκριμένος δίσκος ωρίμασε πολύ ωραία και γρήγορα στα επόμενα χρόνια θεωρήθηκε από πολλούς ως ο καλύτερος τους. Διόλου τυχαίο που οι οπαδοί ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ την επιστροφή αυτής της σπουδαίας μπάντας, πράγμα που συνέβη και έτσι συνεχίζουν μέχρι σήμερα με θαυμαστά αποτελέσματα. Στην επιτυχία του ''Symbol of Salvation'' συνέβαλε και ο τότε φρέσκος κιθαρίστας τους Jeff Duncan όπως και η επιστροφή των αδερφών Sandoval μιας και το συγκρότημα είχε χάσει πρόσφατα από λευχαιμία τον μέχρι τότε κιθαρίστα Dave Prichard. Φανταστείτε βαριά και έντονη συναισθηματικότητα που θα επικρατούσε στο στούντιο. Το συγκρότημα από το Los Angeles είχε ηχογραφήσει μέσα στα 80ς ακόμα τρεις δίσκους μέσω της Chrysalis, μεγάλη εταιρία που τους είχε χαρίσει αναγνωρισιμότητα και (τεχνολογικές) ευκολίες τις οποίες  οι Armored Saint είχαν εκμεταλλευτεί στο έπακρο (Max Norman). Μόνο το ντεμπούτο τους είναι ''March of the Saint'' (1984) ''πονά'' ελαφρώς στο θέμα παραγωγής αλλά είναι τέτοια η ένταση, η δύναμή και το πάθος του παιξίματος της τότε πεντάδας που διαλύει τα πάντα στο πέρασμα της. Οι Armored Saint έχουν τέτοια δισκογραφία που αν ρωτήσεις τους χιλιάδες οπαδούς της για τον αγαπημένο τους δίσκο, οι απαντήσεις θα είναι ποικίλες. Ποσότητα και ποιότητα. Ακόμα και στο ΠΑΡΟΝ.

Εισαγωγή με αγαπημένο Mussorgsky (κάτι ξέρουν και οι Mekong Delta) από το "Great Gate of Kiev" και ο ηχητικός πόλεμος ξεκινά άμεσα. Πανίσχυρος τυμπνιστικός ρυθμός και μπάσο που πληγώνει βαθιά δείχνοντας τη δύναμη του εξόφθαλμα. Το πόσο παιχταράς είναι ο Vera το ξέρουμε όλοι, από τους Armored Saint, τους Fates Warning και από άλλες συμμετοχές. Αλλά εδώ γινόμαστε συμμέτοχοι μιας βροντερής τιθάσευσης του συγκεκριμένου οργάνου. Διπλές κιθάρες που σου προσφέρουν απλόχερα κιθαριστική βορά με γεύση ατσάλινων riffs. Η φωνή του Bush, μια και μοναδίκή. Ξεχωρίζει στο λεπτό, ακόμα και πρώτη φορά να ακούσετε κάτι που δεν γνωρίζετε, θα καταλάβετε ότι είναι αυτός. Οι πέντε Πάνοπλοι Άγιοι (στιχουργικά καμιά σχέση με Ιππότες και Μεσαίωνα, στίχοι που ταιριάζουν σε Αμερικάνικες hard rock μπάντες) προελαύνουν φρενιασμένα και ματώνουν αγνά και παρθένα αυτιά. Το ''Can U Deliver'' που ακολουθεί επιλέχθηκε και ως οπτικοακουστικό όπλο ώστε να αποδείξει στους τότε μεταλλάδες για το ποιόν της μπάντας. Και πάλι μια σύντομη, κλασσικού ύφους, εισαγωγή μέχρι να συγκεντρωθούν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Στην συνέχεια, ΚΟΛΑΣΗ. Αδάμαστη ενέργεια, μελωδίες που σαλεύουν, ασάλιωτο σφυροκόπημα, ηχητική τιμωρία από τρελαμένους νεαρούς. Τα σόλος χαίρουν υψηλής ιπποδύναμης και ροπής με ρυθμούς που χαλάνε τον κόσμο. Χωρίς ανάσα μα με υπερδιεγερτικές μπασογραμμές ξεκινά το ''Mad House''. Οι κιθάρες λαξεύουν τη σύνθεση, ο Βush σφραγίζει τη μοναδικότητα του με την παρανοική του εκτέλεση. Ρυθμοί που εξάπτουν και πάνω τους χορεύουν κάποια από τα πιο υψίσυχνα φωνητικά των Armored Saint. Το μπάσο-μονόλιθος γίνεται ακόμα μια φορά τότεμ λατρείας και δεν μπορώ παρά να σκύβω το κεφάλι (και να το ξανασηκώνω ώστε να ξανασκύψω κτλ).

Η ώρα για μια πιο μελωδική προσέγγιση έχει φτάσει και ακούει στο όνομα ''Take a Turn''. Γήινα φωνητικά, κιθάρες που ερωτοτροπούν, οχυρωμένο στήσιμο συνθετικού σκελετού ώστε να μην υποχωρήσει με το πέρασμα του χρόνου ως ''ακόμα μια μπαλάντα''. Το ''Seducer'' δείχνει την αγάπη του στους Judas Priest, ιδιαίτερα στο κιθαριστικό ντουέτο των Άγγλων. Ενδυναμωτικά τραγούδια και για τη συνέχεια πλήρως  εγκολπισμένα με riffs και πάγια ηχητικά ερεθίσματα. Το εξαιρετικό ''Glory Hunter'' ξεκινά με ένα πανέμορφο κιθαριστικό lead που στοιχειώνει μέχρι να ζυγώσει ένας εξυψωτικός ρυθμός. Οι φωνητικές μελωδίες είναι πιασάρικες με ένα αναδιπλώμενο τρόπο που τις κάνει να εκπέμπουν σταδιακό φωτισμό, λέξη με τη λέξη. Αποφασιστικό παίξιμο χωρίς ίχνος οικτοσύνης, ένα ξεδιάντροπο ήρθαμε να σας γ...ιατρέψουμε από την ανιαρή ζωή σας.  Τροχοί που γυρίζουν σαγηνευτικά γύρω από την φωτιά τους και προωθούν λιωμένο μέταλλο προς τα εύφορα αυτιά μας. Το θριαμβευτικό ''False Alarm'' μας επισκέπτεται από τα παλιά (1982) και λυτρώνει με τις θηρεύσιμες αλλαγές και αρμονίες του χωρίς να θυσιάζει ρανίδα ατσαλιού.  ΜΕΓΑΛΗ μπάντα από τα γεννοφάσκια της.