thrash metal

Αν και έχουν αρκετό καιρό να κυκλοφορήσουν ένα νέο δίσκο οι Anthrax (6 χρόνια ήδη), πάντα βρίσκουν ένα τρόπο να μας αποσπάσουν την προσοχή με μια άλλου είδους κυκλοφορία ή νέα. Ήδη μετά τον τελευταίο τους δίσκο ‘’For All Kings’’ toy 2016, έχουν ήδη κυκλοφορήσει άλλα τέσσερα live άλπουμς και πάμε για το πέμπτο. Ποια η διαφορά με τα άλλα; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το καινούριο τους Live μπορεί να λειτουργήσει και σαν best of μιας και καλύπτει υλικό από το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας τους, πολλά τραγούδια μάλιστα από τα αρχαία χρόνια.

Όσο και αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε ή να το δεχτούμε, η δεκαετία των 90ς δεν ήταν καλή για το thrash metal. Μετά το 1991-92, ελάχιστες καλές κυκλοφορίες βγήκαν στο είδος. Και κάποιες ακόμα βέβαια που ακουγόντουσαν πιο μοντέρνες, πιο γκρουβάτες, πιο καινοτόμες, πιο πειραματικές αλλά αν ήθελες να ακούσεις κλασσικό thrash, έβρισκες λίγες καλές κυκλοφορίες. Εννοείται ότι οι περισσότερες είχαν βασικότερη επιρροή τους Slayer και γενικότερα το Αμερικάνικο thrash σε αντίθεση με τις σημερινές εποχές που κατά μεγάλο ποσοστό παίζουν θυμίζοντας Τευτονικό thrash.

Οι Judas Priest κυκλοφόρησαν το 1977 το ‘’Sin After Sin’’. Απίστευτες τσιρίδες, εξαιρετικό heavy metal, τρομερή έμπνευση. Μιλάμε για 70ς. Το 1988, όταν στο θρόνο του thrash metal στρογγυλοκάθονταν οι Slayer, κυκλοφόρησαν το ‘’South On Heaven’’ και το διασκεύασαν βάζοντας το στα σπίτια και χώνοντας το σε αυτιά που ήθελαν πιο ακραίο το metal. Τέτοιες εποχές γεννήθηκαν και οι Dissident Aggressor από το Sacramento. Οι Lloyd Powers (κιθάρα), Chris Brown (μπάσο), και  Darren Minter (drums) από τους  Hans Crypt ένωσε τις δυνάμεις τους με τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Dale Roberts των XXX.

Σε άλλη μια πολύτιμη επανανακυκλοφορία προέβη η Divebomb Records. Αυτή τη φορά στο μοναδικό δίσκο των Αμερικάνων thrashers Primal Scream. Το συγκρότημα γεννήθηκε από την ανάγκη του κιθαρίστα Keith Alexander να δημιουργήσει κάτι δικό του μετά την διάλυση των Carnivore (του Peter Steele, μετέπειτα Type O’ Negative). Μαζί του οι Steve Alliano (φωνητικά και drums) και Rob Grahm (μπάσο). Σύντομα η τριάδα μπήκε στα Systems Two Studios (εκεί που ηχογραφούσαν και οι Carnivore) και ηχογράφησαν ένα ντέμο τριών τραγουδιών, το ‘’ The Outrage Continues’’.

Οι μεταλλάδες νιώθουν ότι μεταξύ τους υπάρχουν κοινοί δεσμοί αίματος. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει αλλά δεν παύει να νιώθουμε ότι κάτι μας ενώνει. Από την άλλη υπήρχαν και μεταλλάδες που όντως τους ένωναν τέτοιοι δεσμοί, συγγενικοί, όπως στην περίπτωση των Death Angel. Η πρώτη σύνθεση ξεκινά από τους συγγενείς Rob Cavestany (κιθάρες), Dennis Pepa (φωνή/μπάσο) και τον δεκάχρονο τότε Andy Galeon στα drums σαν Dark Theory. Το αλλάζουν σε Death Angel βλέποντας το συγκεκριμένο όνομα στο εξώφυλλο ενός βιβλίου.

Οι Αμερικάνοι θρασάδες Monarch είναι οι νικητές του 2019 Wacken Metal Battle USA. Νεαροί σε ηλικία, σαν μπάντα είναι από το 2008 και έχουν ήδη κυκλοφορήσει ένα ep (Dawn to Night-2011) και ένα ολοκληρωμένο δίσκο (Go Forth... Slaughter-2017), πάντοτε αυτοχρηματοδοτούμενα. Με νέο μπασίστα και νέο δίσκο (Future Shock), επανέρχονται δριμύτεροι. Καλύτερη παραγωγή στα  Clarity Recordings στο El Cajon της California από τον Sean Tolley ενώ ήδη ένα τραγούδι του δίσκου, το ‘’ "Shred or Die!" το έχουμε δει—απολαύσει σε βίντεο όσο και συναυλιακά αυτοί που τους έχουν δεί το 2019, προ COVID εποχής.

Θυμάμαι να πέφτει το μάτι μου στο εξώφυλλο του ‘’Evil’’ των Σουηδών Insane προ τετραετίας χωρίς να τους γνωρίζω και να πιστεύω ότι ανακάλυψα ένα ξεχασμένο δισκάκι των 80ς. Βάζοντας το να το ακούσω, ήρθα αντιμέτωπος με βίαιο, αρκετά ενδιαφέρον thrash metal με ημερομηνία παραγωγής/κυκλοφορίας 2017.  Το χέρι του Joel E. Sundin (εξώφυλλο) με είχε ξεγελάσει εντελώς όσο αφορά την εποχή πάντως. Φθάνοντας στο 2021, οι Σουηδοι επιστρέφουν με το νέο τους δίσκο ‘’Victims’’ με σήμα κατατεθέν το παλιομοδίτικο εξώφυλλο και πάλι. Ντάξει, το δημιούργημα σε πάει πίσω μια 30ετία τουλάχιστον.

Οι From The Ruins είναι μια thrash metal μπάντα που ιδρύθηκε το 2015 στο Reno της Νεβάδα. Η μπάντα ξεκίνησε από τους δυο κιθαρίστες της μπάντας, Scott Schlingheyde και Chuck Reyome που τζαμάρανε μαζί παίζοντας μουσική (παλιομοδίτικο Thrash δηλαδή) που αγαπήσανε. Σύντομα η ομάδα έγινε πενταμελής με τα φωνητικά πλέον να αναλαμβάνει ο Isaac Wilson των Blasphemous Creation. Το 2020 τους βρίσκει να κυκλοφορούν το πρώτο τους ep, έξι συνθέσεων και διάρκειας μισής ώρας. Είναι διαθέσιμο σε αυτοχρηματοδοτούμενο cd αλλά βρίσκεται και σε digital μορφή μέσω της No Life 'til Metal Records.

Βγαίνουν μηνιαία πολλές κυκλοφορίες. Κανείς δεν προλαβαίνει ούτε να τις ακούσει, πόσο μάλλον να επενδύσει σε αυτές. Αν μάλιστα τα ακούσματα σου ποικίλουν, τότε πολλαπλασιάζεται ο χρόνος που θα χρειαστείς. Όλα αυτά για να καταλήξω ότι πολλές κυκλοφορίες δεν φτάνουν ποτέ στα αυτιά μας. Μια τέτοια είναι και το πρώτο ep των Αμερικανών Overt Enemy που μας το έστειλαν πρόσφατα αν και έχει βγει το 2018. Οι Τεξανοί επιδίδονται στο άθλημα του Thrash Metal με μέγιστη αγάπη στους Slayer των 90ς.

Αγαπημένη ασχολία. Στο ένα χέρι καφεδάκι και στο άλλο το βιβλιαράκι απο κάποιο δισκάκι. Σειρά είχε το ‘’Violent By Nature’’ των Atrophy και αυτό που σκεφτόμουν καθόλη την διάρκεια παιξίματος του δίσκου τους είναι το πόσοι σχύουν ακόμα και σήμερα τα λεγόμενα των στίχων τους. Προφητικοί; Όχι και τόσο. Απλά πιάνουν πολιτικοκοινωνικά θέματα και δυστυχώς ο άνθρωπος δεν βελτιώνεται ούτε εύκολα ούτε σύντομα. Οι Atrophy από την Αριζόνα έπαιξαν τρομερό Thrash, είχαν μια δυνατή δισκογραφική από πίσω τους αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφεραν μιας και διαλύθηκαν σε καίριο χρονικό σημείο.