thrash metal

Μια εξαιρετική thrash metal μπάντα που δεν τα κατάφερε να γίνει μεγαλύτερη στην εποχή της από δικά της λάθη είναι οι Αμερικανοί Demolition Hammer. Ιδρύθηκαν το 1986 (σαν Overlord στην αρχή, ένα χρόνο μετά μετονομάστηκαν) όταν το thrash metal ανδρωνόταν και κέρδιζε οπαδούς και Τύπο. Οι Steve Reynolds (φωνή/μπάσο) και James Reilly (κιθάρες) έδειχναν από την αρχή τις ικανότητες τους να σπάνε κρανία με την δύναμη της μουσική τους. Το 1989 με την έλευση των Derek Sykes (επίσης κιθάρες) και Vinny Daze (drums) η σύνθεση παγιώνεται και με το ''Necrology'' demo δείχνουν τα κοφτερά τους δόντια.

Όταν ψάχνεσαι στο thrash metal, δύσκολα θα κοιτάξεις προς Ολλανδία μεριά. Όσο καλή φήμη και να έχουν στο death metal, η προηγούμενη γενιά της έδωσε λίγα δείγματα (αν και ποιοτικότατα) τα οποία έμειναν και στην αφάνεια. Mandator,Cry of Terror, Lunatics Without Skateboards Inc.,Messina,Usurper,Sacrosanct,Mystrez και κάποιες άλλες που σίγουρα ξεχνάω. Όπως έδειξε η ιστορία, καμιά δεν κατάφερε να γίνει ιδιαιτέρως γνωστή, άσε που καμία δεν άντεξε στο χρόνο. Άντε, μόνο οι Sacrosanct και οι Messina που επανασυνδέθηκαν. Επιλέγουμε να ασχοληθούμε με τους  Messina, παλιότερα ως Assassin.

O Dan Lilker έχει συμμετάσχει σε τόσες μπάντες του ακραίου ήχου (thash/death/black/grindcore και όχι μονο) που αν ασχολείσαι με τα συγκεκριμένα είδη, κάπου θα έχεις απολαύσει την μουσική του. Το πιο πιθανό είναι να τον γνωρίζεις από τα πρώτα του βήματα, πίσω στο 1981, χρονιά στην οποία ίδρυσε τους Anthrax μαζί με τον Scott Ian. Αν και ο Dan έχει μείνει γνωστός ως μπασίστας, είναι πολυοργανίστας, τραγουδά και συνθέτει. Ακόμα και στους Antrhax στους οποίους έμεινε μέχρι το 1984, δεν ήταν παρά 20 χρονών και το ντεμπούτο τους ''Fistful Of Metal'' είναι κατά ήμισυ συνθέσεις του ίδιου.

Τευτονικό Thrash Metal. Αν αφήσουμε τις ηγετικές μπάντες που βρίσκονται στην αρχή της βαθμολογίας του πίνακα ενός υποθετικού, ηχητικού  Champions League και ασχοληθούμε με αυτές που είναι εξίσου δυνατές και ας μην βρίσκονται στο κέντρο της δημοσιότητας ή σε όλες τις καρδιές των θρασάδων οπαδών, θα ανακαλύψουμε πολύ πράγμα. Ένα από τα παλιότερα δολοφονικά γκρούπς αυτής της κατηγορίας είναι οι Assassin από το Düsseldorf. Ξεκίνησαν σαν Satanica το 1983 αλλάζοντας το σε Assassin δυο χρόνια αργότερα, κυκλοφορώντας παράλληλα το πρώτο τους demo χρησιμοποιώντας παρατσούκλια.

Αν και έχουν αρκετό καιρό να κυκλοφορήσουν ένα νέο δίσκο οι Anthrax (6 χρόνια ήδη), πάντα βρίσκουν ένα τρόπο να μας αποσπάσουν την προσοχή με μια άλλου είδους κυκλοφορία ή νέα. Ήδη μετά τον τελευταίο τους δίσκο ‘’For All Kings’’ toy 2016, έχουν ήδη κυκλοφορήσει άλλα τέσσερα live άλπουμς και πάμε για το πέμπτο. Ποια η διαφορά με τα άλλα; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το καινούριο τους Live μπορεί να λειτουργήσει και σαν best of μιας και καλύπτει υλικό από το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας τους, πολλά τραγούδια μάλιστα από τα αρχαία χρόνια.

Όσο και αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε ή να το δεχτούμε, η δεκαετία των 90ς δεν ήταν καλή για το thrash metal. Μετά το 1991-92, ελάχιστες καλές κυκλοφορίες βγήκαν στο είδος. Και κάποιες ακόμα βέβαια που ακουγόντουσαν πιο μοντέρνες, πιο γκρουβάτες, πιο καινοτόμες, πιο πειραματικές αλλά αν ήθελες να ακούσεις κλασσικό thrash, έβρισκες λίγες καλές κυκλοφορίες. Εννοείται ότι οι περισσότερες είχαν βασικότερη επιρροή τους Slayer και γενικότερα το Αμερικάνικο thrash σε αντίθεση με τις σημερινές εποχές που κατά μεγάλο ποσοστό παίζουν θυμίζοντας Τευτονικό thrash.

Οι Judas Priest κυκλοφόρησαν το 1977 το ‘’Sin After Sin’’. Απίστευτες τσιρίδες, εξαιρετικό heavy metal, τρομερή έμπνευση. Μιλάμε για 70ς. Το 1988, όταν στο θρόνο του thrash metal στρογγυλοκάθονταν οι Slayer, κυκλοφόρησαν το ‘’South On Heaven’’ και το διασκεύασαν βάζοντας το στα σπίτια και χώνοντας το σε αυτιά που ήθελαν πιο ακραίο το metal. Τέτοιες εποχές γεννήθηκαν και οι Dissident Aggressor από το Sacramento. Οι Lloyd Powers (κιθάρα), Chris Brown (μπάσο), και  Darren Minter (drums) από τους  Hans Crypt ένωσε τις δυνάμεις τους με τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Dale Roberts των XXX.

Σε άλλη μια πολύτιμη επανανακυκλοφορία προέβη η Divebomb Records. Αυτή τη φορά στο μοναδικό δίσκο των Αμερικάνων thrashers Primal Scream. Το συγκρότημα γεννήθηκε από την ανάγκη του κιθαρίστα Keith Alexander να δημιουργήσει κάτι δικό του μετά την διάλυση των Carnivore (του Peter Steele, μετέπειτα Type O’ Negative). Μαζί του οι Steve Alliano (φωνητικά και drums) και Rob Grahm (μπάσο). Σύντομα η τριάδα μπήκε στα Systems Two Studios (εκεί που ηχογραφούσαν και οι Carnivore) και ηχογράφησαν ένα ντέμο τριών τραγουδιών, το ‘’ The Outrage Continues’’.

Οι μεταλλάδες νιώθουν ότι μεταξύ τους υπάρχουν κοινοί δεσμοί αίματος. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει αλλά δεν παύει να νιώθουμε ότι κάτι μας ενώνει. Από την άλλη υπήρχαν και μεταλλάδες που όντως τους ένωναν τέτοιοι δεσμοί, συγγενικοί, όπως στην περίπτωση των Death Angel. Η πρώτη σύνθεση ξεκινά από τους συγγενείς Rob Cavestany (κιθάρες), Dennis Pepa (φωνή/μπάσο) και τον δεκάχρονο τότε Andy Galeon στα drums σαν Dark Theory. Το αλλάζουν σε Death Angel βλέποντας το συγκεκριμένο όνομα στο εξώφυλλο ενός βιβλίου.

Οι Αμερικάνοι θρασάδες Monarch είναι οι νικητές του 2019 Wacken Metal Battle USA. Νεαροί σε ηλικία, σαν μπάντα είναι από το 2008 και έχουν ήδη κυκλοφορήσει ένα ep (Dawn to Night-2011) και ένα ολοκληρωμένο δίσκο (Go Forth... Slaughter-2017), πάντοτε αυτοχρηματοδοτούμενα. Με νέο μπασίστα και νέο δίσκο (Future Shock), επανέρχονται δριμύτεροι. Καλύτερη παραγωγή στα  Clarity Recordings στο El Cajon της California από τον Sean Tolley ενώ ήδη ένα τραγούδι του δίσκου, το ‘’ "Shred or Die!" το έχουμε δει—απολαύσει σε βίντεο όσο και συναυλιακά αυτοί που τους έχουν δεί το 2019, προ COVID εποχής.