Dissident Aggressor - Death Beyond Darkness

Οι Judas Priest κυκλοφόρησαν το 1977 το ‘’Sin After Sin’’. Απίστευτες τσιρίδες, εξαιρετικό heavy metal, τρομερή έμπνευση. Μιλάμε για 70ς. Το 1988, όταν στο θρόνο του thrash metal στρογγυλοκάθονταν οι Slayer, κυκλοφόρησαν το ‘’South On Heaven’’ και το διασκεύασαν βάζοντας το στα σπίτια και χώνοντας το σε αυτιά που ήθελαν πιο ακραίο το metal. Τέτοιες εποχές γεννήθηκαν και οι Dissident Aggressor από το Sacramento. Οι Lloyd Powers (κιθάρα), Chris Brown (μπάσο), και  Darren Minter (drums) από τους  Hans Crypt ένωσε τις δυνάμεις τους με τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Dale Roberts των XXX. Ο Brown αποχωρεί και πείθεται και ο μπασίστας των Hans Crypt, Dennis Lindner, να ενωθεί με τη μπάντα. Με αυτή τη σύνθεση μπήκαν και έγραψαν το πρώτο δικό τους υλικό και έδωσαν συναυλίες μία εκ των οποίων ήταν με τους Heathen οι οποίοι τους ‘’έκλεψαν’’ τον drummer. Με νέο μέλος τον Paul Lujan, μπαίνουν στα Prairie Sun Recording Studios (Exodus, Forbidden, Lȧȧz Rockit, Mordred, Possessed, κ.α.) και ηχογραφουν το demo του 1990 μέσα σε 3 μέρες με παραγωγο τον Frank Hannon (Tesla). Δυο χρόνια αργότερα ηχογραφούν και ένα δεύτερο, με τον ίδιο παραγωγό. Πολλές σημαντικές συναυλίες, ενδιαφέρον από μεγάλες εταιρίες αλλά τελικά...πέτσα. Και διάλυση ένα χρόνο μετά.  Και πάλι η Divebomb Records, 25χρόνια μετά, μαζεύει τα τραγούδια από τα δυο demos, προσθέτει και ένα ζωντανά ηχογραφημένο τραγούδι και το κυκλοφορεί σε cd (500 κόπιες) σε 20σέλιδο βιβλιαράκι που περιέχει στίχους, φωτογραφίες, συνέντευξη και όλα αυτά  σε ρεμάστερ ήχο.

Σπινταριστό thrash με μπάσο που σφυροκοπά μέσα στα αυτιά μας. Έχει ψήγματα US Power στις κιθάρες αλλά όλα στο πιο παραμοφωμένο, γρήγορο και ακραίο. Metal Church στο πιο άγριο, Heathen, Overkill και καταλάβατε που το πάω. Ήδη στο σόλο του πρώτου τραγουδιού νομίζω γίνεται ξεκάθαρο ότι άκουγαν πολύ Slayer και ας μην ακούγεται σαν βασική επιρρόή τους. Ο ήχος είναι πολύ καλός, σαν να ακούτε μια επίσημη κυκλοφορία που δεν της στερείται δύναμη και ένταση λόγω παραγωγής. Οι ρυθμοί ακούγονται βολικοί για headbanging, δεν υπερβάλλουν σε ταχύτητα άρα δεν λογίζονται και ως κουραστικοί ή επαναλήψιμοι. Η φωνή κάπου ανάμεσα σε Power και Thrash, με ξεκάθαρη χροιά ώστε να καταλαβαινεις κάθε μια από τις τοξικές και εμβόλιμες λέξεις που ξεστομίζει. Καταπληκτικές συγχορδίες, είτε από το μπάσο είτε από τις κιθάρες οι οποίες δημιοργούν ακουστική ευφορία σφάζοντας και διακορεύοντας παρθένα αυτάκια. Μικροί ύμνοι τα ‘’ The Nuthouse’’, ‘’The Hill’’, ’’Blessing in Disguise’’. Αυτό το ‘’ The Hill’’ είναι πραγματικά ένα τραγούδι που ΠΡΕΠΕΙ να ακούσετε. Επικό riffing, αλογίσιος ρυθμός και απότομο κόψιμο για να ξεκινήσει ηχητικός πόλεμος. Αιματηρή και ιδρωμένη έκσταση καθόλη τη διάρκεια της συλλογής με την πόρωση να χτυπάω κόκκινο σε σημεία. Τα τραγούδια από το δεύτερο demo δεν υστερούν σε τίποτα. Thrashάρουν ανελέητα, σολάρουν χωρίς αύριο, καλπάζουν ρυθμικά και όλα αυτά χωρίς να χάνεται ρανίδα μελωδικότητας. Χωρίς δυσφορίες και ενοχλήσεις, παραλαμβάνεις τόνους riffs από δάκτυλα που ακροβατουν πάνω σε ταστιέρες. Ναι, ένα ‘’ Beginning of the End’’ ή ένα ‘’ L.B.S. ‘’ να ακούσεις, και ξέρεις για τι πράγμα μιλάω.