2025

Από την πόλη της Κοζάνης μας έρχονται οι Ostracist και επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει ακόμα μεταλλικό αίμα στις φλέβες πολλών εκεί πάνω. Μεγαλώνοντας και περνώντας την εφηβία μου στη συγκεκριμένη πόλη, πάντα συνοδοιπόρος με τη metal μουσική και παρέα με αντίστοιχα ακούσματα, κάναμε κάποια ακούσματα, βιώματα. Στα 90ς, η μουσικές μας επιλογές ήταν πολύ λιγότερες από μέρη με μεγαλύτερο πληθυσμό, είτε αυτό λεγόντουσαν στέκια, στούντιος, συναυλίες, μουσικοί-δάσκαλοι, ακόμα και την ποικιλία σε μουσικά φορμάτς.

Μια από τις παραγωγικότερες μπάντες της Θεσσαλονίκης είναι οι Star Gate. Στααθερά βήματα από την αρχή της καριέρας τους (2003) μέχρι σήμερα, με πλήθος κυκλοφοριών και ζωντανό συναυλιακό στίγμα. Αισίως φθάνουν στον έβδομο παρακαλώ δίσκο τους, το ''The Moment of a Lifetime'' το οποίο και θα κυκλοφορήσει σε cd στις 12 Δεκέμβρη από την Steel Gallery Records. Με χαρά υποδεχόμαστε τον αρχικό τραγουδιστή της μπάντας, Δημήτρη Τικτόπουλο ο οποίος κρατούσε το μικρόφωνο στους πρώτους δυο δίσκους.

To 2016, η Arkeyn Steel είχε προβεί στην κυκλοφορία της συλλογής ''The Premonition'' που περιείχε τα άπαντα των Shadowcast, μιας US Progressive Heavy/Power Metal μπάντας (https://www.metalzone.gr/reviews/shadowcast-premonition). Κάτι αντίστοιχο έκανε και για τους Wrathskeller (https://www.metalzone.gr/reviews/wrathskeller-eve-end).

Πως περνούν έτσι τα χρόνια; Μου φαίνεται μόλις σαν χθες όταν πρωτοάκουσα το ντεμπούτο των Forbidden Seed πριν 10 χρόνια. Η μπάντα του Κωνσταντίνου Μαρή είχε πάντοτε στόχους και τις αντίστοιχες ικανότητες αλλά δίσκο με δίσκο τα πράγματα βελτιώνονται σε όλους τους τομείς και έτσι πρέπει να συμβαίνει σε κάθε μπάντα. Φθάνοντας στο ''In Shadows Deep – Shadow of the Crow Pt. II'', τα πάντα ακούγονται και ΕΙΝΑΙ επαγγελματικά (παραγωγάρα από τον Κώστα Βρεττο στα Littlebig Studio της Θεσσαλονίκης), με τον ίδιο να έχει φθάσει πολύ ψηλά σαν συνθέτης και οργανοπαίχτης.

Η Relics from the Crypt έκανε διπλή ζημιά όσο αφορά τους Γερμανούς Not Fragile. Όχι μόνο επανακυκλοφόρησε το πρώτο τους ep του 1988 αλλά μας προσφέρει και το υλικό που προοριζόταν για ντεμπούτο. Ο λόγος για το ''One Way to Glory'' που ηχογραφήθηκε το 1989 και τελικά τραγούδια του συμπεριλήφθηκαν σε μεταγενέστερους δίσκους του 1992 (Hard to Be Alive) και 1993 (Lost in a Dream), δηλαδή του πρώτου και του δεύτερου άλμπου,ς τους τα οποία βγήκαν λίγα χρόνια αργότερα.

Sacrifice. Αν είχα επιλέξει αυτό το όνομα για τη δική μου μπάντα, δυο τινά είναι πιθανά. Είτε λατρεύω τους Motorhead αλλά τους γνώρισα μετά το 1995 που κυκλοφόρησε ο συνονόματος δίσκος τους, είτε προσκυνώ τους Venom και έχω χιλιοτραγουδήσει το ομώνυμο τραγούδι από το Black Metal άλμπουμ του 1982. Οι συγκεκριμένοι Sacrifice μας έρχονται από την Ιαπωνία με έτος ίδρυσης το 1985 άρα η επιλογή τους έγινε με βάση τους Venom. Όχι ότι δεν έχουν μπόλικη μοτορχεντίλα μέσα τους αλλά οι Venom υπερτερούν. Έτσι και αλλιώς μιλάμε για thrash metal, τουλάχιστον στα πρώτα βήματα τους.

Καιρό είχαμε να ακούσουμε νέα από το στρατόπεδο των Γερμανών Not Fragile. Άγνωστη η τύχη της μπάντας μετά το 2013. Και ξαφνικά, διπλό χτύπημα και ας μην μιλάμε για νέο υλικό. Το πρώτο από αυτά, αφορά το πρώτο τους ep, ''Who Dares Wins'' που πρωτοκυκλοφόρησε το 1988.  Μιλάμε για μια μπάντα που ιδρύθηκε το 1980 από κάποιους 13χρονους φίλους και την εποχή του συγκεκριμένου ep δεν ήταν παρά ένα μάτσο 20χρονια που λιώνανε στο πικάπ τους το  'Walls of Jericho'' των συντοπίτων Helloween.

Τους Nine Treasures δεν τους γνώριζα μέχρι προσφάτως. Φαντάζομαι ότι ισχύει για αρκετούς. Συγκρότημα από την Κίνα, που ενώ υπάρχει από το 2010 και έχει ήδη τέσσερις δίσκους, μόνο ο καινούργιος ''Seeking the Absolute'' θα φτάσει σε όλη την υφήλιο μιας και υπόγραψαν με την Metal Blade. O 38χρονος πλέον Askhan Avagchuud μεγάλωσε ακούγοντας τις μεγάλες Thrash Metal μπάντες του πλανήτη αλλά και συγκροτήματα όπως οι In Flames και Children Of Bodom.

Λατρεύω τα εξώφυλλα των Steel Arctus. Είναι πολύ διαφορετικά από την σωρό. Βέβαια το πιο σημαντικό είναι η μουσική αλλά ούτε εκεί πάνε πίσω οι Σαλονικείς. Το συγκρότημα ντεμπούταρε το 2020 με το ''Fire and Blood'' βάζοντας τους αμέσως στη φουρνιά των ελληνικών συγκροτημάτων που θα κρατήσουν την ελληνική μεταλλική σημαία ψηλά. Η τριμελής παρέα επανέλαβε το ποιοτικό heavy metal της δυο χρόνια μετά με το Master of War προβάλλοντας τις επιρροές τους από διάφορους ηγέτες της μουσικής μας όπως Manowar, Queensrÿche, Judas Priest και Dio (αυτό είναι γραμμένο στο δελτίο Τύπου).

Darklon. Η μπάντα του κιθαρίστα Κώστα Κρασόνη που από το 2017 μας κάνει υπερήφανους, όλους εμάς τους οπαδούς του U.S. power metal. Ντεμπούταραν το 2019 με το ''Rise from Death'' δείχνοντας μας τα δόντια τους από την αρχή. Αμερικάνικες επιρροές, τέρμα τα γκάζια και ξυραφένιες κιθάρες. Σαν ντεμπούτο, έπασχε από κάποιες παθογένειες που εξαφανίστηκαν στο δεύτερο τους άλμπουμ, ''The Redeemer''. Ανεβασμένο επίπεδο, συνθετικά και εκτελεστικά, με νέα σύνθεση  γύρω από Κώστα, να δίνει τον καλύτερο τους εαυτό.