1998

Πολλά συγκροτήματα οδηγούνται από ένα μέλος-αρχηγό. Αυτός ο αρχηγός λύνει και δένει. Αποφασίζει για το μουσικό ύφος, τις συνθέσεις, τα μέλη, συναυλίες, συνεντέυξεις κτλ. Αυτό μπορεί να είναι ευεργητικό για το συγκρότημα, μπορεί και όχι και τα μέλη να αλλάζουν συχνότερα και από τα εσώρουχα του αρχηγού. Από την άλλη υπάρχουν συγκροτήματα με παραπάνω από ένα μέλη να αποφασίζουν για όλα τα παραπάνω. Και εδώ όμως μπορεί να έχουμε συρράξεις, εσωτερικά προβλήματα, εγωισμούς και γενικότερα αρνητική διάθεση.

Η Γαλλία ποτέ δεν κατάφερε να βγάλει συγκροτήματα παγκόσμιας εμβέλειας στο heavy metal στα 80ς-90ς παρόλο το μεγάλο αριθμό οπαδών και συγκροτημάτων. Όπως και να το κάνουμε, μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες και πλούσιες χώρες της Ευρώπης. Πιθανότατα να φταίει και η χρήση της μητρικής γλώσσας που προτιμήθηκε στα 80ς από αρκετές heavy metal μπάντες. Αργότερα, στα πιο ακραία είδη, thrash/death δηλαδή, συγκροτήματα όπως οι Loudblast, No Return, Massacra, Aggressor επέλεξαν την αγγλική αλλά και πάλι δεν μπορείς να πεις ότι κάποια έγινε τεράστιο όνομα.

Τον Σεπτέβρη κυκλοφορεί ο νέος δίσκος των Ισπανών folk/power metallers Mago De Oz. Βέβαια η μπάντα δεν έχει καμιά σχέση σαν σύνθεση με αυτή του τρίτου (La leyenda de La Mancha) ή τέταρτου δίσκου τους  (Finisterra) που τις θεωρώ και ως τις καλύτερεςστιγμές της μπάντας. Μόνο ο drummer και ο βιολιστής έχουν μείνει από τότε, άρα καταλαβαίνετε την τεράστια διαφορά. Η μπάντα έχει ζήσει πέντε διαφορετικές δεκαετίες και έχει προσαρμοστεί πολλές φορές. Από τις Iron Maiden επιρροές των 80, στα πιο folkish/power 90ς-00ς ενώ τελευταίες δεκαετίες το metal έχει σχεδόν περιοριστεί.

Δεν μπορώ να θυμηθώ πολλές Ιρλανδικές metal μπάντες που μου έχουν στοιχειώσει τη ζωή. Primordial, Solstice, Mourning Beloveth. Δεν βάζω μέσα του καλύτερους  ΟΛΩΝ, Thin Lizzy, διότι μιλάω για καθαρόαιμο metal. Ας όψεται.  Οι περισσότερες από αυτές έχουν και μια πικρία, μια μελαγχολία στη μουσική τους. Ιρλανδία βλέπεις. Σειρά να προσθέσουμε ακόμα μια μπάντα, τους Arcane Sun.

Έπεσε πολύ σκέψη και διαμάχη με τον εαυτό μου για ποιον από τους δυο πρώτους δίσκους των Νορβηγών Aeternus θα παρουσιάσω στις παρακάτω γραμμές. Και αυτό διότι και οι δυο είναι ΤΕΛΕΙΟΙ. Και Black Metal. Αργότερα το γύρισαν σε πιο death metal φόρμες και αν και παρέμειναν πολύ καλοί, έχασαν από την αρχική τους μαγεία. Μια κατάσταση σαν τους Limbonic Art. Περίεργο πράγμα να ξεκινάς και να είσαι από τους καλύτερους αντιπρόσωπους του είδους και να περνάς στην αφάνεια παίζοντας διαφορετική μουσική, κατώτερη άλλων. Το θέμα βέβαια είναι να κάνεις αυτό που σου αρέσει.

Τον τελευταίο καιρό όλος ο πλανήτης ασχολείται με τον άδικο χαμό του George Floyd από ένα αστυνομικό. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο, ειδικά στο Αμερικάνικο έδαφος. Στις 15 Δεκεμβρίου του 2012 πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ο Thomas Jefferson Kollman από αστυνομικό, σε ηλικία 48 ετών. Ας φύγουμε όμως από αυτό το άσχημο συμβάν συνεχίζοντας μουσικά μιας και ο Thomas ήταν drummer και αδελφός του γνωστώτερου Jeff Kollman (MSG, UFO, Glenn Hughes).

Αγαπάμε τον καλλιτέχνη ή το καλλιτέχνημα; Μπορείς να ευχαριστηθείς τις βουβές ταινίες του Charlie Chaplin ενώ ξέρεις ότι πιθανότα ήταν παιδεραστής ή τέλοσπάντως σκληρός απέναντι στο γυναικείο φύλο. Μπορεί να απολαμβάνεις Burzum όταν ξέρεις ότι το πρόσωπο πίσω από αυτό έχει iq ραδικιού; Άπειρα τα παραδείγματα σε όλες τις τέχνες και εννοείται ότι δεν λείπουν τα παραδείγματα στη Metal μουσική. Άνθρωποι σε μπάντες που έχουν βγάλει τρομερούς δίσκους και είναι χαζοί, διακινιτές ναρκωτικών ουσιών, δολοφόνοι, απατεώνες, ρατσιστές, φανατικοί θρησκειών και αμέτρητα άλλα παραδείγματα.

Οι Praying Mantis είναι μια από τις μακροβιότερες μελωδικές hard ‘n’ heavy μπάντες εκεί έξω και μάλιστα με αξιοσημείωτη δισκογραφία που αξίζει. Η Ιαπωνία ξέρει και τους έχουν για μικρούς θεούς ενώ όσοι αρέσκονται σε AOR και γενικότερα μελωδικούς ήχους, τους αγαπάνε.  Βέβαια, σαν μπάντα ξεκίνησαν κάπως διαφορετικά μιας και η μπάντα δημιουργήθηκε πίσω το 1974 από τα αδέρφια Troy, όταν ακόμα ήταν κολεγιόπαιδα. Η μπάντα αρχίζει να δημιουργεί την μουσική της την περίοδο του γνωστού κύματος heavy metal στην Βρετανία και οι Praying Mantis είναι μέρος του.

Δεν σηκώνει συζήτηση ότι μια από τις πιο σημαντικές ελληνικές μπάντες στο heavy/power metal είναι οι Innerwish. Από την ίδρυση της μπάντας το 1995 και μέχρι σήμερα οργώνει το σανίδι και παραδίδει υψηλής ποιότητας δισκογραφικές δουλειές. Στον τέταρτο δίσκο τους, το ‘’No Turning Back’’ (2010) υπέγραψαν με την Σουηδική Ulterium Records στην οποία ανήκουν μέχρι και σήμερα, έχοντας κυκλοφορήσει και ένα πέμπτο δισκογραφικό κατόρθωμα, άξιο εκατοντάδων ακροάσεων.

1997  και το ακραίο Metal  κάνει κουμάντο στην Ευρώπη. Το Power Metal έχει ελάχιστες προβολές μιας και κινείται σε Underground κύκλους. Ωραία πράγματα στο είδος βγήκαν και εκείνες τις εποχές, μόνο που δεν έφτασαν στα αυτιά πολλών, μάλλον λόγω εταιρίας. Και όμως κάποιοι νεαροί Σουηδοί με το όνομα Hammerfall υπογράφουν στην κραταιά Nuclear Blast, λίγα χρόνια μετά την δημιουργία της μπάντας το 1993. Το ντεμπούτο ‘’Glory To the Brave’’ έκανε εμπορική και καλλιτεχνική θραύση και Τύπος και οπαδοί μιλούσαν γι αυτούς.