Necropolis Records

Μας αρέσει ο χαβαλές. Στη ζωή, όχι στη μουσική.  Λίγες μπάντες έχουν συνδυάσει το χαβαλέ στη metal μουσική και το αποτέλεσμα δεν είναι για τα γέλια.Τρανταχτό παράδειγμα οι Σουηδοί Cranium  που για κάποιο λόγο τους είχα πάντοτε στο μυαλό μου μαζί με τους Nifelheim. Για αυτό ευθύνεται ότι μιλάμε και στις δυο περιπτώσεις για μπάντες καταγόμενες από Σουηδία, με το thrash metal να είναι η βάση τους, παρατσούκλια, αρχηγόπουλα να είναι αδέρφια, ίδια εταιρία (Necropolis Records) και τέλος για κάργα μεταλλάδες ως το κόκκαλο.

To black/Thrash Metal και οι αντιπρόσωποι του αγκαλιάστηκαν και αγαπήθηκαν από το metal κοινό. Thrash ρυθμοί και ταχύτητες για headbanging και κοφτερα riffs και παραμορφωμένα φωνητικά γεμάτα evilness. Θυμάμαι σαν χθες συγκροτήματα σαν τους Bewitched (https://www.metalzone.gr/monuments/bewitched-diabolical-desecration) που πρόσφατα μας επισκέφτηκαν για συναυλιακή κόλαση και τους Aura Noir. Δισκάρες στα 90ς που αγαπήθηκαν πολύ, παγκοσμίως.

Συγκροτήματα σαν τους Dissection, Gates Of Ishtar και τους Dawn κακώς αναφέρονται σαν black metal. Μπορεί η βλασφημία (στους Dissection αυτό) ή το σκοτάδι να εμπεριεχότανε στην μουσική τους αλλά μιλάμε για μελωδικότατο death metal. Ας το βαπτίσουμε blackened death metal, νομίζω ότι θα ταίριαζε γάντι, τουλάχιστον στους Dawn. Η ιστορία της μπάντας ξεκινά πίσω στο 1990,  στη μικρή πόλη του Linköping  και μουσικά μιλάμε για καθαρό death metal μιας και δεν είχε καν εμφανιστεί το black metal ακόμα.

Για άλλους το Black Metal είναι βάψιμο, πόζες και φανφάρες ενώ για άλλους ουσία. Κάποιοι, σε  συνεντεύξεις  προ 20ετίας, δήλωναν το πόσο γρήγοροι και κακοί ήταν ενώ κάποιοι άλλοι όπως οι In The Woods ή οι Arckanum δεν έδιναν καν ή δεν έδειχναν τα πρόσωπα τους μιας και δεν τους ενδιέφερε να προωθηθούν με αυτό τον τρόπο. Οι Σουηδοί Arckanum δεν ήταν παρά η μπάντα ενός, του Shamaatae (ή κατά κόσμο πλέον Johan Lahger). Το όραμα του ήταν στοχευμένο και απλά έπρεπε να το μετατρέψει σε ήχους.