Seasons of the Wolf - Lost in Hell

Αν έχεις μεγάλη αγάπη στην μουσική που παίζεις, παραμένεις στον χρόνο. Βολεύεσαι να κυκλοφορείς τις δουλείες σου από μικρές και άσημες εταιρίες ή το προχωράς αυτοχρηματοδοτούμενα. Δημιουργείς υλικό και το μοιράζεσαι με τον κόσμο με όποιο τρόπο μπορείς. Τα μαλλιά σου ασπρίζουν αλλά η μεγάλη σου αγάπη παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο. Το απολαμβάνεις στο στούντιο και στην σκηνή. Και ασχολείσαι και γενικότερα με την σκηνή , όχι μόνο με την μπάντα σου. Μια τέτοια τίμια μπάντα είναι και οι σχεδόν άγνωστοι Seasons Of The Wolf. Αμερικάνικο αίμα, σχεδόν τριάντα ετών. Ξεκίνησαν στα τέλη των 80ς-αρχές 90ς με κάποιες demo κασέτες και όποιος έχει ακούσει αυτό το υλικό καταλαβαίνει ότι μια εξαιρετική μπάντα είχε γεννηθεί στον χώρο του Power Metal. Το ομώνυμο ντεμπούτο βγήκε το 1996 και είναι όπως χρειαζόμαστε το κλασσικό heavy metal που σπάει κόκκαλα δίνοντας βάση μόνο στην ψυχή και στα όργανα που κρατούν. Με πλήκτρα να δίνουν μια μελωδική αλλά και προγκ διάθεση. Το επόμενο άλμπουμ τους ‘’ Lost In Hell’’ θεωρώ και ως την συνθετική τους κορωνίδα. Με την ίδια σύνθεση μας τιμούν με το τρίτο τους άλμπουμ το 2001 ‘’Nocturnal Revelation’’ και η αλλαγή της χιλιετίας δεν τους αγγίζει. Παλιομοδίτικο Power/Prog Metal και πάντοτε αυτοχρηματοδοτούμενα (τουλάχιστον στην αρχή). Οι εποχές δεν εμπνέουν τέτοια μουσική και γενικότερα η μπάντα δεν τιμάται σαν αγορά ή στις συναυλίες τους. Το 2007 ακούμε το τελευταίο τους άλμπουμ μέχρι σήμερα, με την μπάντα να μένει ίδια εκτός του ρυθμικού ντουέτου , και το heavy metal τους να χτυπά διθυραμβικά μέσα στο αίμα τους. Άλλη μια τρομερή δουλειά αλλά η μπάντα παραμένει ακόμα χωρίς συμβόλαιο….Όσο ζω, ακούω μουσική και ελπίζω.

Στο δεύτερο τους άλμπουμ, ‘’Lost In Hell’’ , οι Seasons Of The Wolf είχαν κάνει τεράστια βήματα συνθετικής εξέλιξης. Το πάθος είναι και πάλι παρόν, τα μεταλλικά τους άκρα κόβουν με το παραμικρό, αλλά τα πάντα ακούγονται πιο ολοκληρωμένα. Ο δίσκος ανοίγει με το ομώνυμο τραγούδι, ένας U.S. Power τυφώνας με υψηλά φωνητικά, κιθάρες-ξυράφια που σολάρουν ανελέητα με τις μελωδίες τους να γλιστρούν ανεπαίσθητα και με πειθώ και ρυθμοί για να σπάσεις τον σβέρκο σου. Τα πλήκτρα ακούγονται πιο έντονα και ενεργά ήδη από το ‘’Abandoned City’’ μα η μίξη της αιχμηρότητας και της αρμονίας είναι τόσο καλά ζυγισμένη που τα πάντα ακούγονται τέλεια. Η τσιριχτή φωνή του Wes αντικατοπτρίζεται πάνω στις καυτές γυάλινες επιφάνειες που δημιουργούν τα riffs του αδερφού Barry. Τα αδέρφια Waddell είναι οι κύριοι συνθέτες και στιχουργοί του δίσκου με κάποια από τα υπόλοιπα μέλη να βοηθούν τμηματικά.

Δεν μπορώ να φανταστώ για ποιο λόγο κάποιοι μπορεί να θεωρούν την μουσική των Seasons Of The Wolf αναχρονιστική. Ποικιλία υπάρχει σε κάθε τραγούδι. Ποιος δεν λατρεύει να ακούει παλιούς Metal Church; Τα σκληρότερα τους ακούγονται κάπως έτσι. Ποιος δεν νιώθει νοσταλγία ακούγοντας Pagan Altar; Τα πιο ψυχεδελικά τους δανείζονται από τα 70ς. Με τιμιότητα να ξεχειλίζει α λα Slough Fεg έκδοση. Η μουσική τους δεν είναι χαράμι χρόνου. Σου ανταποδίδει δύναμη και αρμονίες με στίχους-τροφή (S.O.S. π.χ.) προς σκέψη. Οργισμένα μελωδικά δάση θα σε κάνουν να χάσεις το δρόμο επιστροφής σου. Ακόμα και όταν οι εσωτερικοί τους δαίμονες αποκαλύπτονται (‘’interstellar’’), σαν προδομένοι από το Φως, χτυπάνε κατευθείαν στα πιο ευαίσθητα σημεία, τουλάχιστον σε μένα. Ή πόσο μανιώδες ακούγεται το mid-tempo του ‘’Voo Doo Master’’ που στοιχειώνει, μουσικά και με τον τρόπο που εκφέρει κάθε λέξη. Μέχρι και το τελευταίο τραγούδι, ‘’One Land One King’’ σας περιμένουν μαγικές στιγμές. Στο συγκεκριμένο τραγούδι επικρατεί βροχή από περήφανες νότες που ομαδικά σε ανυψώνουν, σωματικά και ψυχολογικά. Στο συγκεκριμένο δίσκο περιλαμβάνεται και μια ζωντανή εκτέλεση ενός τραγουδιού από το τρίτου τους ντέμο, έτσι για να ακούσουμε την αρχή αλλά και την διαφορά.