Valkyrie - Deeds of Prowess

Αναζητώντας το χαμένο δισκοπότηρο στο χώρο του επικού heavy metal, σίγουρα θα έρθεις κάποια στιγμή αντιμέτωπος με το μοναδικό ντέμο των Ολλανδών Valkyrie. Αν αξίζει να μνημονεύεται; Και με το παραπάνω. Μια μπάντα από παιδαρέλια που δεν κατάφεραν ποτέ να παίξουν ζωντανά την μουσική που αγαπούσαν και αυτή δεν ήταν παρά η μουσική της αγαπημένης τους ταινίας, ‘’Conan The Barbarian’’, η μουσική του Wagner και το επικό, μεταλλικό  feeling των Manowar που εκείνη την εποχή είχαν κυκλοφορήσει τα τρία καλύτερα τους άλμπουμς, Into Glory Ride, Hail To England και Sign Of The Hammer. ,Έτσι, το 1984, στην Ολλανδία, τέσσερις πιτσιρικάδες (μεταξύ αυτών ο μετέπειτα πασίγνωστος Ed Warby  που έχει παίξει Gorefest, Hail Of Bullets και πλέον Ayreon) συγκροτούν τους Valkyrie αφού πρώτα είχαν συναντηθεί σε επίδειξη ενός Ιάπωνα  βιρτουόζου κιθαρίστα και αργότερα στις βραδιές ταινίας που κανόνιζε ο Ed στο σπίτι του. Ντυμένοι με γούνες και έχοντας ασπίδες και τσεκούρια όπως τους πρωταγωνιστές της ταινίας, έκαναν πρόβα ακόμα και έτσι για να μπούν στο σωστό κλίμα. Το ντέμο τους ‘’Deeds Of Prowess’’ είναι έτοιμο αρχές του 1986 και η κασέτα διανέμεται σε εταιρίες χωρίς να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα, ένα συμβόλαιο δηλαδή. Κάπου στα τέλη του 1986, αντί για πρόβα πάνε για..καφέ και δίνουν ένα τέλος στο όνειρο των Valkyrie.

Αν και demo, το ‘’Deeds Of Prowess’’ περιέχει πέντε τραγούδια που φτάνουν την μισή ώρα (και η κυκλοφορία σε cd από την  Death Rider το 2012 με 2 επιπλέον τραγούδια ακόμα περισσότερο).  Αρκετό υλικό και χρόνος για να αποδείξει ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για μια μπάντα να μεγαλουργήσει.  Επικότατοι όσο δεν πάει, λυρικοί, λες και παίζουν μουσική πάνω σε άλογα κατευθυνόμενοι προς μάχη. Στίχοι, σαν να προβάλλεται μια αντίστοιχη ταινία μπροστά στα κλειστά σου μάτια όσο απολαμβάνεις την μαχητικότητα των riffs και τις μπασογραμμές που α μη τι  άλλο θυμίζουν Manowar. Οι ρυθμοί εξουσιάζουν το σβέρκο σου με τις πιασάρικες επιταγές τους. Στο βασίλειο του επικού metal, ελάχιστες είναι οι μπάντες που κατάφεραν να  πιάσουν τόσο ζωντανά και γνήσιο το μαχητικό συναίσθημα χωρίς να γελοιοποιηθούν.  Τα πάντα ζέχνουν μια άλλη εποχή, πιο δύσκολη και σκληρή μα και πιο ηρωική. Και μια φωνή, προάγγελος αυτού του συναισθήματος, καρφώνει την ποιότητα στο ζενίθ των επικών ριφφοκορφών.

Πέντε τραγούδια μα τι τραγούδια. Φτάνει να ακούσετε τα ‘’The Master of Death’’ και  ‘’ Ancient Steel ‘’ και θα έχετε ρουφήξει μια τεράστια δόση ηχοποιημένης γροθιάς στο στομάχι. Με doomy riffs (ειδικά στο ‘’ Ancient Steel ‘’) για να σε βασανίζουν οι μεταλλικές αλυσίδες που θα σε σκλαβώσουν μια και για πάντα και για να σε τυφλώσει το βασιλικολυρικό  φως που ακτινοβολούν. Το βάρος που έχουν οι πέντε αυτές συνθέσεις καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμα τους και μόνο αν σου μιλήσει ο Κρομ μπορεί η προσοχή σου να αποσπαστεί. Ένας μουσικός εναγκαλισμός σε Ηρωικές Μάχες και Εποχές χωρίς ίχνος προσποίησης και επιτήδευσης. Με μόνο τα βασικά στην διάθεση τους και μπόλικη φαντασία, όπως τις εποχές που παίζαμε pen ‘n’ paper RPGs. Και παραγωγή από τους ίδιους. Αν υπάρχει αγάπη σε αυτό που κάνεις, το αποτέλεσμα πάντοτε είναι τρομερό.