Sοrcerer (Sweden) - Lamenting of the Innocent”

To όνομα των Σουηδών Sorcerer ακουγόταν μαγικό στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Τα δύο demo του 1989 και του 1992 παρουσιάστηκαν με τα καλύτερα σχόλια στα fanzine της εποχής και λατρεύτηκαν για την απίστευτη ισορροπία τους μεταξύ power/epic metal ρυθμών και κατανυκτικών doom metal μελωδιών. Η συλλογή “Sorcerer” του 1995 είναι απλά η καλύτερη κυκλοφορία epic doom metal όλων των εποχών, και έδωσε την ευκαιρία τα τραγούδια της μπάντας να ακουστούν από περισσότερο κόσμο, που είχε ως τελικό αποτέλεσμα να ενδιαφερθούν για τους Σουηδούς μέχρι και τα πιο mainstream metal περιοδικά της εποχής.

Το συγκρότημα παρέμεινε ανενεργό μέχρι το 2010, αλλά όλα αυτά τα χρόνια ο θρύλος του ονόματος μεγάλωνε και τα παλιά τραγούδια γίνονταν σταδιακά κλασικά. Το ντεμπούτο τους πραγματοποιήθηκε τελικά το 2015, με τους παλιούς οπαδούς να έχουν χάσει τον ύπνο τους την εποχή εκείνη στην προσμονή του τι θα ακούσουν. Το “In the Shadow of the Inverted Cross” ήταν ένα πολύ καλό άλμπουμ, με τον ύμνο “Sumerian Script” και την απίστευτη doom μπαλάντα “Prayers for a King” να μπορούσαν να βρίσκονται στα demo. Αλλά, αν και ο δίσκος παραμένει ο πιο κοντινός στο παλιό τους ύφος, το συναίσθημα ήταν διαφορετικό. Το επικό-power, "πολεμικό" στοιχείο ήταν αυτό που είχε αποχωρήσει πιο πολύ, η μπάντα είχε προσθέσει πιο πoλλά στοιχεία Black Sabbath, και από εκεί που είχες 12 στους 12 ύμνους στα παλιά τραγούδια, πλέον άρχιζες να κάνεις επιλογές.

Το “The Crowning of the Fire King” που ακολούθησε το 2017 “γλύκανε” ακόμη περισσότερο τον ήχο της μπάντας, βάζοντας ακόμη περισσότερες μελωδίες, με τα πιο "επιθετικά" επικά στοιχεία να περιορίζονται. Το Candlemass- ικό epic/doom γίνεται πιο Sabbath-ικό κλασικό heavy metal, και γενικά φαίνεται μια “απλοποίηση” του ήχου – αν και το ανατριχιαστικό αριστούργημα "Unbearable Sorrow" είναι στα καλύτερα που έχει γράψει ποτέ το συγκρότημα.

Το  “Lamenting of the Innocent”  είναι η λογική εξέλιξη του προηγούμενου άλμπουμ, και οι μελωδίες πια υπερτερούν. Οι άγριες-πολεμικοεπικές εξάρσεις των demo (που όμως ήταν πολύ ισορροπημένες με τις μελωδίες, για αυτό και τα τραγούδια αυτά πέτυχαν εξάλλου) είναι πλέον πολύ περιορισμένες. Τα Sabbath-ικά στοιχεία περιόδου “Headless Cross” είναι ακόμη περισσότερα, και οι σημερινοί Sorcerer ακούγονται σαν ένα από τα καλύτερα, πιο καλο-προβαρισμένα γκρουπ του κλασικού metal – αλλά δε βγάζουν το epic/doom συναίσθημα των πρώτων χρόνων της ύπαρξής τους.

Όλα μοιάζουν τέλεια προγραμματισμένα στο άλμπουμ (παραγωγή, μελωδίες, τα φωνητικά του εξαίσιου Anders Engberg), αλλά η έκπληξη και οι κορυφώσεις που υπήρχαν στο πρώιμο υλικό τους που σε έκαναν να ακούς τα κομμάτια με θρησκευτική προσήλωση και να παραμιλάς δεν υπάρχουν. Ύμνους βέβαια πάντα θα έχουν τα άλμπουμ των Sorcerer, και εδώ είναι το ασύλληπτο ομώνυμο κομμάτι και τα υπέροχα “Where Spirits Die” και “Condemned”. Eπίσης, τα ρεφρέν των περισσότερων τραγουδιών είναι σε πολύ ηψηλό επίπεδο και ανεβάζουν τις συνθέσεις συνολικά.

Το “Lamenting of the Innocent”  είναι ένα αντικειμενικά καλό άλμπουμ με 3-4 συνθέσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν κλασικές για την ιστορία του συγκροτήματος. Aν το συγκρότημα “τσαλακώσει-τσαμπουκαλέψει” λίγο τον ήχο του όπως τα πρώτα χρόνια και θυμηθεί τον underground εαυτό του, τότε θα έχουν επιστρέψει στις “θεϊκές” κυκλοφορίες, που είναι και η πραγματική διάσταση που πρέπει να έχουν τα άλμπουμ τους.

"The only road I want to walk is the one to the battle of glory..."