Xael - Bloodtide Rising

Οι Xael είναι μια Αμερικάνικη μπάντα που παίζει συμφωνικό death metal, θυμίζοντας τους δικούς μας SepticFlesh και τους Ιταλούς Fleshgod Apocalypse. Ξεκίνησαν το 2017 και ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο ‘’ The Last Arbiter’’. Από τότε επήλθαν σημαντικές αλλαγές στη σύνθεση με τα 3/5 να αποχωρούν. Οι εναπομείναντες Sorgiem (κιθάρες) και Nassaru (φωνή/κιθάρες-τότε) πλαισιώθηκαν από νέα μέλη το 2020 και εν καιρώ πανδημίας δούλεψαν και ετοίμασαν το νέο δίσκο τους ‘’ Bloodtide Rising’’. Η παραγωγή είναι του ίδιου του Nassaru που πλέον εκτός φωνητικών έχει αναλάβει τα drums και τα πλήκτρα μιας και έχει έρθει και νέος κιθαρίστας στη μπάντα, στο μπάσο αυτός των Nile ενώ ένα πέμπτο άτομο έχει αναλάβει και αυτό τα φωνητικά καθώς και τσέλο, βασικό όργανο για τη συμφωνικότητα του ήχου τους. Το ‘’ Bloodtide Rising’’ έχει κυκλοφορήσει εδώ και μήνες και είναι διαθέσιμο σε cd μέσω της Pavement Music.

Ο δίσκος μπορεί να θεωρηθεί κόνσεπτ μιας και υπάρχει ολόκληρη ιστορία πίσω του. Μια τραγική ιστορία αγάπης που μετατρέπεται σε τρόμο και ντύνεται με death metal γεμάτο συμφωνικά περάσματα, folk στοιχεία αλλά και δυναμική και πρωτόγονη μουσική. Η εισαγωγή σε προιδεάζει για το τι θα επακολουθήσει, κάτι ανάμεσα σε Nile και SepticFlesh. Και ακριβώς έτσι ακούγεται και το πρώτο τραγούδι αλλά και ο δίσκος. Προσθέστε και λίγο Behemoth (στα σκληρά σημεία) και αρκετούς Fleshgod Apocalypse (στα συμφωνικά) και έχετε μια καλή ιδέα του τι θα ακούσετε. Οι ενορχηστρώσεις είναι δουλεμένες, εμπνευσμένες. Αρκετές μουσικές αλλαγές μέσα σε κάθε σύνθεση, κάποια καθαρά φωνητικά, ακουστικές κιθάρες, τσέλο, εφέ κ.α. προσθέτουν και άλλη ποικιλία και συμφωνικότητα. ΔΕΝ είναι ο κλασσικός Death Metal δίσκος. Βασικά αν εξαιρέσουμε τα παραμορφωμένα φωνητικά, κάποια blastbeats και κάποια βαριά riffs, είναι πολύ μακριά από αυτό τον ήχο αλλά δεν μας χαλάει καθόλου. Αν δηλαδή σαν ενοχλεί που ξεκινά τόσο μελωδικά το ‘’ The Waste of Dreadrift’’ ή το ‘’ Dark World Mirrors’’ και μεταμορφώνεται σε κάτι πολύ αγριότερο, τότε μάλλον γενικότερα δεν θα σας αρέσει όλος ο δίσκος μιας και υπάρχουν πολλά τέτοια σημεία. Τα περάσματα που κόβει ταχύτητες και ο ήχος τους μελοποιείται πολύ ενώ τα φωνητικά είναι καθαρά μου θύμισε και Arcturus/Dimmu Borgir αλλά μόνο στα συγκεκριμένα σημεία (δλδ 4-5 φορές στο δίσκο). Η ιστορία εξελίσσεται με αρκετό ενδιαφέρον (χωρίς να σας γίνει και οδηγός ζωής, οκ). Συμπερασματικά, το συμφωνικό τους ταιριάζει πιο πολύ από το κάφρικο και καλά θα κάνουν να προχωρήσουν ακόμα περισσότερο προς εκείνη την πλευρά. Όπως και να χει, αξιολογότατο.