Proud - Second Act

 Οι Σουηδοί Proud, αυτοί που κυκλοφόρησαν πριν 36 χρόνια τον heavy metal δίσκο ‘’ Fire Breaks the Dawn’’ από την EMI, επέστρεψαν. Οι Proud ιδρύθηκαν στη Landskrona της Σουηδίας το 1982 σαν Burn (πιο πριν σαν Savages) και έπαιξαν hard ‘n’ heavy. Το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 1984 σε παραγωγή του Caj Högberg και κατάφερε να αποσπασει και να κάνει κάποια εμπορική επιτυχία στην Ιαπωνία και στη Νότια Αμερική.  Το 2019 η μπάντα επανασυστάται με δυο αυθεντικά μέλη, τους Bobby Horvarth στο μπάσο και τον τραγουδιστή Anders Magnell. Ο Anders ανέλαβε πλέον και τις κιθάρες και μαζί με τον ντράμερ Mats Christiansson κλείνει το τρίο των Proud έχοντας  ένα τέταρτο μέλος (session) στα πλήκτρα. Συμβόλαιο με την AOR Heaven (με ξεκάθαρο πιο μελωδικό ήχο, AORάδικο) και το ‘’Second Act’’ ήταν έτοιμο λίγο αργότερα. Παραγωγή από τους ίδιους τους Proud ενώ ηχογραφήσεις και μηχανικό ήχος υπεύθυνος ο Björn Norén στα Handsome Hard Studio 1 και 2. Θα είναι διαθέσιμο από τις 28 Μαίου σε cd.

Τριάντα έξι μεταξύ δυο δίσκων είναι μεγάλη χρονική διάρκεια. Μιλάμε για διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικά γούστα, επιρροές, παίξιμο, προσωπικότητες, τα πάντα. Προσθέστε ότι έτσι και αλλιώς εξαρχής είχαν κάνει κάποια μικρή επιτυχία προς την Ιαπωνία, την χώρα που αγαπάει το hard rock και την μελωδία και πλέον δεν υπάρχει καμιά απόρία για ποιο λόγο οι Proud παίζουν AOR. ‘Ασε του το πιο σημαντικό της υπόθεσης είναι ότι παίζουν ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ. Άρα έχουμε μελωδικότατο hard rock, με την φωνή του Anders ακόμα να έχει πλούσιες δυναμικές και εκφραστικότητα παρά την μέση ηλικία του. Οι κιθάρες κρατούν και αυτές τον μελωδικό τόνο χωρίς να υπερβάλλουν, ενώ πάντοτε υπάρχει χώρος για leads και αρμονίες. Μπόλικα πλήκτρα για το εθιστικό της υπόθεσης, θεμελιώδεις ρυθμοί που κρατάν το μέτρο και έχεις μια πρώτη ιδέατου τι θα ακούσεις. Αν σου αρέσουν μπάντες όπως οι Treat, Eclipse, 220 Volt και άλλα τέτοια, αράζεις. Κάθε τραγούδι έχει την ομορφιά του, βασισμένο πάντοτε σε απλοικές μορφές και ενορχηστρώσεις που δίνουν μεγάλη βάση στην μελωδία. Δεν τραβάει τη φωνή του, εκφράζεται σε γήινες συχνότητες. Έχει από τη φύση του εξαιρετική φωνή, έχει και την εμπειρία και ξέρει πως να τη χρησιμοποιήσει, τουλάχιστον στο στούντιο. Σαν κιθαρίστας ο Anders εκπλήσσει ευχάριστα μιας και χρησιμοποιεί λίγα riffs όπως γινόταν στα 80ς αλλά πολύ στοχευμένα. Μαρέσει η συντηρητική χρήση των πλήκτων αλλά δεν μπορώ να αντισταξώ σε τραγούδια σαν το ‘’ Magic’’ που ενώ πρωταγωνιστούν, ακούγονται πολύ όμορφα. Εδώ δεν ξέρω αν παίζει κάποιος συνειρμός με τον τίτλο του τραγουδιού αλλά μου θύμισε και λιγάκι Axel Rudi Pell. Πάντως από τα καλύτερα του δίσκου. Γενικότερα μπόλικες τραγoυδάρες να ευχαριστηθείς όπως τo ‘’ Crying In The Night’’ που μάλλον παίρνει την πρωτιά. Ωραιότατος δίσκος, σωστή επιλογή επιστοφής.